იხილეთ წყარო გვერდისთვის აბაშიძეთა სათავადო

{{მმ*|აბაშიძე}}
'''აბაშიძეთა სათავადო''' — ფეოდალური სათავადო დასავლეთ საქართველოში. აღმოცენდა [[ბაღვაშები|ბაღვაშთა]] ყოფილ სამფლობელოზე. აბაშიძეთა სათავადოს ჩამოყალიბება უნდა მომხდარიყო [[აბაშიძეები]]ს საგვარეულოს ერთ-ერთი წარმომადგენლის აბაშის მოღვაწეობის დროს, [[XV საუკუნე|XV]]-[[XVI საუკუნე]]ების მიჯნაზე. სათავადოს [[ჩრდილოეთი]]თ ესაზღვრებოდა [[რაჭის საერისთავო]], [[სამხრეთი]]თ [[მდინარე]] [[ძირულა]], [[აღმოსავლეთი]]თ [[ლიხის ქედი|ლიხის მთები]], [[დასავლეთი]]თ [[არგვეთა]]-[[ჩხარი]]. რეზიდენცია, კარის ეკლესია და საძვალე სასაფლაო ჰქონდათ [[ჭალა (საჩხერის მუნიციპალიტეტი)|ჭალას]], [[კაცხის ტაძარი|კაცხსა]] და [[უბისის მონასტერი|უბისის მონასტერში]]. აბაშიძეთა სათავადო განსაკუთრებით გაძლიერდა [[XVII საუკუნე|XVII საუკუნის]] მიწურულსა და [[XVIII საუკუნე|XVIII საუკუნის]] I ნახევარში. ამ დროისათვის აბაშიძეთა სათავადოში შედიოდა 78 სოფელი, 4 ეკლესია-მონასტერი, 1500 კომლი ყმა-გლეხი, [[ვახანის ციხე|ვახანის]], [[ჩხერის ციხე|ჩხერის]], [[სვერის ციხე|სვერის]], [[ნავარძეთის ციხე|ნავარძეთის]], [[კაცხის ციხე|კაცხის]], [[ხარაგაულის ციხე|ხარაგაულისა]] და სხვა ციხესიმაგრეები. მცირე ხნით [[შორაპნის ციხე|შორაპნის]], [[შროშის ციხე|შროშის]], [[ჭალატყის ციხე|ჭალატყისა]] და [[ცუცხვათის ციხე]]სიმაგრეებიც. აბაშიძეთა სათავადო იმდენად ძლიერი იყო, რომ ხშირად ცენტრალური ხელისუფლებისაგან დამოუკიდებელ პოლიტიკას ატარებდა, უკავშირდებოდა მეზობელ სამთავროებს და გამოდიოდა სამეფო ხელისუფლების წინააღმდეგ. ამიტომ [[სოლომონ I]]-მა აბაშიძეებს ჩამოართვა სათავადოს მნიშვნელოვანი ნაწილი ციხესიმაგრეებიანად და სახასო საკუთრებად გამოაცხადა. [[იმერეთის სამეფო]]ში რუსული მმართველობის შემოღების შემდეგ ([[1810]] წ.) აბაშიძეთა სათავადო გაუქმდა.

== ლიტერატურა ==
{{ქე|1|25-26|ო. სოსელია}}
* ''ო. სოსელია'', ნარკვევები ფეოდალური ხანის დასავლეთ საქართველოს სოციალურ-პოლიტიკური ისტორიიდან (სათავადოები), ტ. I, თბ., 1973

{{იმერეთის სამეფოს სათავადოები}}

[[კატეგორია:აბაშიძეები|*]]
[[კატეგორია:იმერეთის სათავადოები]]