იხილეთ წყარო გვერდისთვის ავთო ვარაზი

{{ინფოდაფა მხატვარი
| ფონი   = 
| სახელი  = ავთო ვარაზი 
| მშობსახელი = 
| სურათი = [[ფაილი:Avto Vartazi.jpg|220პქ]]
| ფოტოს სიგანე = 
| სათაური  = 
| სრული სახელი  = 
| დაბ. თარიღი = {{დაბადების თარიღი|1926|10|25}}
| გარდაცვალების თარიღი = {{გარდაცვალების თარიღი და ასაკი|1977|3|3|1926|10|25}}
| გარდაცვალების ადგილი   = [[თბილისი]], [[საქართველოს სსრ]], [[სსრკ]]
| ეროვნება  = [[ქართველი]] 
| სფერო  = ფერწერა, შერეული ტექნიკა
| მომზადება  = [[თბილისის პოლიტექნიკური ინსტიტუტი]]
| მიმდინარეობა  = [[კოლაჟი]]
| ცნობილი ნამუშევრები   = „ხარის თავი“, „ბუკინისტი“, „ვიოლინო და გიტარა“, „თევზი აჟურულ ჩარჩოში“
| პარტნიორები  = 
| მასზე გავლენა მოახდინა  =
| მან გავლენა მოახდინა  =
| ჯილდოები   = 
| ხელმოწერა  =
}}
'''ავთო (ავთანდილ) ვასილის ძე ვარაზი (ვარაზაშვილი)''' (დ. [[25 ოქტომბერი]], [[1926]], [[თბილისი]] ― გ. [[3 მარტი]], [[1977]], იქვე) — [[ქართველები|ქართველი]] ფერმწერი. [[საქართველოს სსრ]]-ის დამსახურებული მხატვარი (1967). იგი ქართულ მხატვრობაში პირველი იყო, ვინც კოლაჟის ტექნიკა გამოიყენა.

== ბიოგრაფია ==
ავთო ვარაზი დაიბადა [[1926]] წლის [[25 ოქტომბერი|25 ოქტომბერს]] თბილისში, ბიოქიმიკოსის [[ვასილ ვარაზი]]სა და ელისაბედ გასპარიანის ოჯახში.
 
[[1943]]-[[1948]] წლებში ავთო ვარაზი სწავლობდა [[თბილისის პოლიტექნიკური ინსტიტუტი]]ს არქიტექტურის ფაკულტეტზე. [[1948]] წელს ხელოვნების ისტორიის ინსტიტუტის ასპირანტი გახდა.

== შემოქმედება ==
ავთო ვარაზის ტილოები მსოფლიოს მუზეუმებშია წარმოდგენილი, მაგრამ ზოგიერთი ნამუშევრის ბედი დღემდე უცნობია. ავთო ვარაზის ნამუშევრებიდან „ხარის თავის“ ადგილსამყოფელია  [[თანამედროვე ხელოვნების მუზეუმი (ნიუ-იორკი)]], მეორე, კვლავ „ხარის თავის“ სახელწოდებით, თუმცა სინამდვილეში „კრავის თავს“ წარმოადგენს, აშშ-ის ზიმერლის  ნონკომფორმისტულ მუზეუმში ინახება; მესამე, „ხარის თავი“ - ალექსანდრე გლეზერთან, პარიზში ხოლო „რვაფეხა“ კი კოსტაკისის კერძო კოლექციაში საბერძნეთში. მისი 15 ნამუშევარი ინახება [[საქართველოს ეროვნული მუზეუმი]]ს, ასევე, ქუთაისის, ცაგერის, [[ამბროლაურის სახვითი ხელოვნების მუზეუმი]]ს და სენაკის  სახვითი ხელოვნების მუზეუმების ფონდებში.

ავთო ვარაზი ქართულ მხატვრობაში პირველი იყო ვინც კოლაჟის ტექნიკა გამოიყენა. მის შემოქმედებაში ყოველთვის მნიშვნელოვანი ადგილი ეკავა რელიგიურ მოტივებს. ავთო ვარაზი, როგორც ფერმწერი, უმთავრესად პორტრეტისა და ნატურმორტის ჟანრში მუშაობდა.  

ავთო ვარაზი წლების განმავლობაში მუშაობდა სამუზეუმო ექსპოზიციის გაფორმებაზე. მან მხატვრულ გაფორმებაში მთავარ მაორგანიზებელ ელემენტად ფერი აქცია, სადაც მნიშვნელოვანი ობიექტები ფერადოვანი აქცენტების მეშვეობით იყო გამოყოფილი: 1961 წელს [[სიმონ ჯანაშიას სახელობის საქართველოს მუზეუმი]]ს არქეოლოგიური განყოფილების გამოფენა, ფეოდალიზმის ეპოქის განყოფილების გამოფენა; [[რუსთაველი]]სადმი მიძღვნილი გამოფენა სურათების გალერეაში; [[საქართველოს გიორგი ლეონიძის სახელობის ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი]]; იოსებ გრიშაშვილის და გიორგი ლეონიძის სახლ-მუზეუმები. 

მან მხატვრულად გააფორმა აგრეთვე რეჟისორ [[გიორგი შენგელაია]]ს კინოფილმი [[ფიროსმანი (ფილმი)|„ფიროსმანი“]] (სცენარის ავტორი – [[ერლომ ახვლედიანი]]), სადაც [[ფიროსმანი]]ს როლი მანვე შეასრულა (1969).

ავთო ვარაზი 1977 წელს მარტში გარდაიცვალა, ამავე წლის მაისში შედგა მისი ნამუშევრების პირველი პერსონალური გამოფენა  - [[თანამედროვე ხელოვნების მუზეუმი (ნიუ-იორკი)]], საიდანაც მის ოჯახს  გამოფენაზე მოწვევა მოუვიდა.

== ნამუშევრების არქივები==
* [[საქართველოს ეროვნული მუზეუმი]]; 
*  [[თანამედროვე ხელოვნების მუზეუმი (ნიუ-იორკი)]];
* ზიმერლის ხელოვნების მუზეუმი, ნიუ-ჯერსი, აშშ, 

ასევე კერძო კოლექციებში.

== პერსონალური გამოფენა ==
*  პირველი პერსონალური გამოფენა გარდაცვალების შემდეგ, თბილისი, საქართველო - 1977
*  შოთა რუსთაველის საზოგადოება, თბილისი, საქართველო  - 1997
*  TBC გალერეა, თბილისი, საქართველო - 2011
*  [[ზურაბ წერეთელი]]ს თანამედროვე ხელოვნების მუზეუმი, თბილისი, საქართველო - 2013

== მხატვრული ფილმი ==
* [[ფიროსმანი (ფილმი)|ფიროსმანი]] – რეჟისორი [[გიორგი შენგელაია]], მხატვარი – ავთო ვარაზი, [[ნიკო ფიროსმანი]]ს როლი – ავთო ვარაზი, 1969

== მხატვრის გამონათქვამები ==
* როცა ტილოს უჯდება, თავად არ იცის მხატვარმა, რა გამოვა მისი ნამუშევრისგან, რადგან მხატვარი მხოლოდ მუშაობის დროს ცხოვრობს. მთავარია ნახატი გესაუბრებოდეს და სუნთქავდეს. მართალია, ნახატის ბოლო ლურსმანია, რომელზდაც იგი უნდა ეკიდოს მუდმივად თუ დროებით, მაგრამ მხატვარს არ უნდა ავიწყდებოდეს, რომ იგივე ლურსმანზე მისი ცხოვრების ნაწილი ჰკიდია.
* ჰგავდეს შენი მუშაობა ფრინველთა ფრენას. როგორც კი იფიქრებ, როგორ უნდა გააკეთო, აღარაფერი გამოვა. 
* ფერწერა უნდა იყოს სიცოცხლის დამამკვიდრებელი, ხოლო თუ დეკორატიულია, მაშინ სიხარულით სავსე – მანჭვის, ძალდატანების, აგიტაციის გარეშე. 
* არ მჯერა იმ ცუდად მოწყობილი სათბურებისა, სადაც უცოდინრობასა და დილეტანტებს დრესირებული მხატვრების ახალი სახეობის გამოყვანა უნდა. 
* რაც უფრო დიდია მხატვარი, მით უფრო მეტად „ტყუის“ იგი ფერწერაში და გვაჯერებს.
* ძველი ოსტატები „გვკარნახობენ“.
* თავისი საქმის დიდოსტატი მისთვის უცხო სფეროში შეჭრის მცდელობის დროს გარდაისახება. გონებაჩლუნგად.
* ნატურმორტის წერისას გახსოვდეს საგნებს შორის სივრცე, – ეს ისევე მნიშვნელოვანია, როგორც თვით საგანი. 
* ნუ დაიხმარ ნურავის ბუნების გარდა. ბოლომდე გამოხატე შენი დამოკიდებულება გარემოსადმი. ენდე შენ შინაგან გრძნობას. არავითარი ეჭვი და რიდი.

== ლიტერატურა ==
{{ქსე|4|297}}

== რესურსები ინტერნეტში ==
{{nplg ბიოგრაფია|00007067}}
{{Geocinema მხატვარი|71}}
* [http://burusi.wordpress.com/art/avto-varazi/ ავთო ვარაზი] — Burusi

==სქოლიო==
{{სქოლიო}}

{{DEFAULTSORT:ვარაზი, ავთანდილ}}

[[კატეგორია:ქართველი მხატვრები]]
[[კატეგორია:დაბადებული  25 ოქტომბერი]]
[[კატეგორია:დაბადებული 1926]]
[[კატეგორია:გარდაცვლილი 3 მარტი]]
[[კატეგორია:გარდაცვლილი 1977]]