იხილეთ წყარო გვერდისთვის ამალი

{{ინფოდაფა პოლიტიკური პარტია
| პარტიის სახელი = ამალი
| პარტიის სახელი მშობლიური= أفواج المقاومة اللبنانية
| პარტიის ლოგო = Flag_of_the_Amal_Movement.svg
| პარტიის ვიკიფერი = Green
| ქვეყანა = ლიბანი
| ლიდერი = [[ნაბიჰ ბერი]]
| თავმჯდომარე = 
| გენერალური მდივანი = 
| დამფუძნებელი = [[მუსა სადრი]]
| დაფუძნდა = [[1975]]
| წინამორბედი = 
| დაიშალა  = 
| იდეოლოგია = [[კონსერვატიზმი]]
| პოლიტიკური პოზიცია = 
| ევროპული = 
| საერთაშორისო = 
| გასამხედროებული ფრთა = 
| ახალგაზრდული ფრთა = 
| ფერები = 
| წევრი = 
| შტაბ-ბინა = 
| შტაბ-ბინის ფოტო = 
| საიტი = http://amal-movement.com/
|ადგილები1_სათაური = [[ლიბანის პარლამენტი|პარლამენტი]]
|ადგილები1 = {{ინფოდაფა პოლიტიკური პარტია/ადგილები|13|128|hex=#32CD32}}
|ადგილები2_სათაური = მთავრობა
|ადგილები2 = {{ინფოდაფა პოლიტიკური პარტია/ადგილები|3|30|hex=#32CD32}}
|ადგილები3_სათაური = 
|ადგილები3 = 
}}
'''ამალი''' ({{lang-ar|حركة أمل}}) — [[ლიბანი]]ს [[შიიზმი|შიიტური]] პოლიტიკური პარტია. პარტია ჩამოყალიბდა [[1975]] წლის დასაწყისში, როგორც შეიარაღებული ფრაქცია „ჩაგრულთა მოძრაობა“<ref>Л. Л. Вольнов. Ливан: эхо агрессии. М., Политиздат, 1984, с. 8.</ref>. მოძრაობის დამაარსებელი და მისი ლიდერი [[1978]] წლამდე იყო [[მუსა სადრი]]<ref>Е. П. Кожушко. Современный терроризм: анализ основных направлений. / под общ.ред. А. Е. Тараса. Минск, «Харвест», 2000. стр.267.</ref>.

მოძრაობა უფრო მეტად აქტიურია [[ლიბანი]]ს სამხრეთ ნაწილში და [[ბეირუთი]]ს სამხრეთის კვარტალებში, სადაც შიიტური მოსახლეობა უმრავლესობას შეადგენენ.

== მოღვაწეობის ისტორია ==
მოძრაობა აქტიურად მონაწილეობდა [[ლიბანის სამოქალაქო ომი]]ს პერიპეტიებში. ისრაელის ლიბანში [[ლიბანის ომი (1982)|შეჭრის]] პერიოდში ამალის მილიცია [[პალესტინის წინააღმდეგობის მოძრაობა]]სთან ერთად აქტიურად მონაწილეობდა [[ისრაელი]]ს თავდაცვის ძალებისა და სამხრეთ ლიბანის არმიის წინააღმდეგ<ref>И. Тимофеев. «Среди серых стен и горячей пыли…» Хроника ливанской трагедии. М., «Молодая гвардия», 1984, с .111.</ref>.

[[1983]] წლის 16 სექტემბერს [[ლიბანი]]ს მთავრობის მიერ მიღებული № 153 კანონის თანახმად, რომელიც პოლიტიკურ მოძრაობებს უკრძალავდა გასამხედროებული ფორმირებების ჩამოყალიბებას, ლიბანის არმიაში რამდენიმე შეიარაღებული აჯანყება მოხდა მოძრაობა ამალის მიერ<ref>А. Ф. Феёдоров. За кронами ливанских кедров. М., Мысль, 1988, с. 50-51.</ref>. [[1983]] წლის 25 სექტემბერს [[საუდის არაბეთი]]ს წარმომადგენლის შუამავლობით ლიბანის მთავრობას, ამალს, ეროვნული ხსნის ფრონტსა და ლიბანის ფრონტს შორის ხელი მოაწერეს შეთანხმებას ცეცხლის შეწყვეტისა და ეროვნული შერიგების საბჭოს ფორმირების შესახებ.

მაგრამ [[1984]] წლის იანვარ-თებერვალში მოხდა ახალი შეტაკება ამალის მოძრაობასა და სამთავრობო ძალებს შორის, რამაც საბრძოლო შეტაკებების სახე მიიღო<ref>И. Тимофеев. «Среди серых стен и горячей пыли…» Хроника ливанской трагедии. М., «Молодая гвардия», 1984, с. 119-120.</ref>. [[1985]] წლის ბოლოს სირიის შუამავლობით [[დამასკო]]ში მოამზადეს შეთანხმება ქვეყნის სამ წამყვან სამხედრო ძალას (ამალი, ლიბანის პროგრესიულ-სოციალისტური პარტია, ლიბანის ძალები) შორის, მაგრამ გადატრიალებამ ხელი შეუშალა ხელშეკრულების ხელმოწერას.

[[1987]] წლის დასაწყისში ამალი პალესტინის დანაყოფებთან კონფლიქტშია, მოგვიანებით შიიტებზე გავლენის დასამყარებლად ბრძოლა მიმდინარეობს [[ჰეზბოლა (ლიბანი)|ჰეზბოლასა]] და ამალის მოძრაობას შორის<ref>[С. Л. Стоклицкий. Ливан: бремя событий. М., «Мысль», 1990, с. 48.]</ref>.

==სამხედრო ფორმირება ==
[[1975]] წლის დასაწყისში ამალის მილიციის შემადგენლობაში იყო 1500-3000 მძიმედ შეარაღებული აქტივისტი. [[1980]]-იანი წლების შუა პერიოდში მათი რიცხვი 14 000-მდე გაიზარდა, რომელთაც შეიარაღებაში ჰქონდათ არტილერია და ჯავშანტექნიკა<ref>Éric Micheletti & Yves Debay, Liban — dix jours aux cœur des combats, RAIDS magazine n.º41, October 1989 issue.{{ref-fr}}</ref>.

[[1990]] წელს, ლიბანის სამოქალაქო ომის დასრულების შემდეგ გასამხედროებული ფორმირება ამალი დაიშალა, მისი VI ბრიგადა დაუბრუნდა ლიბანის არმიის შემადგენლობას. [[1991]] წლის სექტემბერში კიდევ 2800 წევრი შევიდა შეიარაღებული ძალების შემადგენლობაში.

== პოლიტიკური გავლენა ==
მოძრაობა ამალს [[1990]] წლიდან მუდმივად ჰყავს წარმომადგენელი ქვეყნის პარლამენტში. [[2000]] წელს ლიბანის პარლამენტში აირჩიეს ამალის ცხრა წევრი, მათ ჩამოაყალიბეს საკუთარი ფრაქცია, ხოლო მოძრაობის ლიდერი [[ნაბიჰ ბერი]] გახდა პარლამენტის თავმჯდომარე. [[2004]] წელს ამალს უკვე 14 ადგილი, ხოლო [[2006]] წელს - 15 ადგილი ერგო 128 კაციან პარლამენტში. [[2009]] წლიდან კი მისი 13 წევრია პარლამენტის რიგებში.

==სქოლიო==
{{სქოლიო}}

[[კატეგორია:ლიბანის პოლიტიკური პარტიები]]