იხილეთ წყარო გვერდისთვის ამბროლაურის მიწერილი სანადირო მეურნეობა

'''ამბროლაურის მიწერილი სანადირო მეურნეობა''' — [[მიწერილი სანადირო მეურნეობა]] [[საქართველოს სსრ]] [[ამბროლაურის რაიონი|ამბროლაურის რაიონში]]. მონადირეთა საზოგადოებაზე მიწერილი იყო 140 000 [[ჰექტარი]] [[ნადირობა|სანადირო]] სავარგული. მოიცავდა მთელი რაიონის სხვადასხვა უბანს შემდეგ საზღვრებში: [[აღმოსავლეთი|აღმოსავლეთით]] — [[ონის რაიონი]], [[დასავლეთი|დასავლეთით]] — [[ცაგერის რაიონი|ცაგერის]] და [[ლენტეხის რაიონი|ლენტეხის რაიონები]], [[ჩრდილოეთი|ჩრდილოეთით]] — ცაგერის და ონის რაიონები, [[სამხრეთი|სამხრეთით]] — [[ტყიბულის რაიონი|ტყიბულისა]] და [[წყალტუბოს რაიონი|წყალტუბოს რაიონები]].

რაიონის რელიეფი ძირითადად მთაგორიანია და ხევებითაა დასერილი. სუბალპურ და ალპურ ზონასაც საკმაო ფართობი უჭირავს. ვაკე ადგილები ძალიან ცოტაა, რომელიც გამოყენებული იყო სოფლის მეურნეობის სუბკულტურებისათვის.

ამბროლაურის რაიონში კარგი ბუნებრივი პირობები იყო (არის) გარეული ნადირ-ფრინველის, უმთავრესად მთის ცხოველთა სამრავლებლად. გვხვდება [[ჯიხვი]], [[არჩვი]], [[შველი]], [[კურდღელი]], [[კვერნა]], [[ციყვი]], [[დათვი]], [[შურთხი]].

მთაგორიან ხრიოკ ადგილებში მოიპოვებოდა [[კაკაბი|კაკაბიც]]; მტაცებლებიდან [[მგელი]], [[გარეული კატა]] და [[ფოცხვერი]]; გადამფრენებიდან — [[ტყის ქათამი]] და [[მწყერი]].

== ლიტერატურა ==
* ''ვ. ბურჯანაძე'', [[მონადირის ცნობარი]], გვ. 180–181, თბ.: „საბჭოთა საქართველო“, 1969.

{{საქართველოს სსრ მიწერილი სანადირო მეურნეობები}}

[[კატეგორია:საქართველოს სსრ მიწერილი სანადირო მეურნეობები]]