იხილეთ წყარო გვერდისთვის გიორგი ლასხიშვილი

{{მმ*|ლასხიშვილი}}
{{ინფოდაფა მწერალი|სურათი=გიორგი ლასხიშვილი3.jpg}}
'''გიორგი მიხეილის ძე ლასხიშვილი''' (დ. [[25 დეკემბერი]], [[1866]], [[ქუთაისი]] — გ. [[15 მარტი]], [[1931]], [[თბილისი]]) — [[ქართველები|ქართველი]] პუბლიცისტი, რედაქტორი, საზოგადო მოღვაწე, სოციალისტ-ფედერალისტთა ერთ-ერთი ლიდერი.

==ბიოგრაფია==
სწავლა დაიწყო ქართულ კლასიკურ გიმნაზიაში. უკვე ქუთაისის გიმნაზიაში ჩამოყალიბდა როგორც ცარისტული რეჟიმის წინააღმდეგ მებრძოლი პიროვნება. ჯერ კიდევ სრულიად ახალგაზრდამ გამოსცა ხელნაწერი [[ჟურნალი]] „სტვირი“, რომელიც თავგამოდებით ილაშქრებდა ყოველგვარი ანტიქართულის წინააღმდეგ.

[[1884]] წელს ჩაირიცხა [[ოდესა|ოდესის]] (ნოვოროსიის) [[უნივერსიტეტი]]ს იურიდიულ ფაკულტეტზე. აქ იგი აქტიურად ჩაება რევოლუციური ორგანიზაციის „ახალგაზრდა ნაროდნაია ვოლიას“ სამხრეთის ჯგუფის მუშაობაში, რისთვისაც იგი ჯერ [[1887]] წელს გარიცხეს უნივერსიტეტიდან, ხოლო [[1888]] წლის 2 თებერვალს დააპატიმრეს და 6 თვე ქუთაისის ციხეში ამყოფეს. გათავისუფლების შემდეგ ერთ ხანს მუშაობდა საადგილმამულო ბანკში, მაგრამ [[1889]] წლის ზაფხულში კვლავ დააპატიმრეს და 5 წლით გააციმბირეს.

[[1894]] წელს გ. ლასხიშვილი საქართველოში დაბრუნდა მტკიცე გადაწყვეტილებით — მთელი თავისი ცოდნა და ენერგია მოეხმარებინა მშრომელი ხალხის თავისუფლებისა და ბედნიერებისათვის. ამ განწყობით წარუდგინეს იგი [[1895]] წლის იანვარში, [[გაზეთი|გაზეთ]] „ივერიაში“ [[ილია ჭავჭავაძე]]ს, რომელმაც გზა დაულოცა ახალგაზრდა მოღვაწეს. მუშაობდა "ივერიის" რედაქციაში, სადაც „ლალის“ ფსევდონიმით აქვეყნებდა წერილებს საზოგადოებრივ-პოლიტიკურ საკითხებზე, თანამშრომლობდა „ნოვოე ობოზრენიეში“, „მოამბეში“, „კვალში“.

ეს პერიოდი [[საქართველო]]ში რთული საზოგადოებრივ-პოლიტიკური ვითარებით ხასიათდებოდა — დემოკრატიული ბანაკი ორად გაიყო. მათ შორის ვინც ცდილობდა ამ დაპირისპირებული ძალების კონსოლიდაციას, ერთ-ერთი პირველი გ. ლასხიშვილი იყო. იგი აღნიშნავდა: „დღეს დროთა ვითარების გამო, ჩვენ ყველანი შევადგენთ ერთ პატრიას, ერთი აზრით განმსჭვალულს.“ გიორგი ლასხიშვილი არა მარტო თეორიულად ასაბუთებდა, არამედ მიზნად დაისახა შეექმნა ეროვნულ მიმდინარეობათა გამაერთიანებელი ორგანიზაცია. ამ მიზნით „ივერიაში“ თავი მოუყარა ახალგაზრდა პუბლიცისტ-ინტელიგენტთა რადიკალურად განწყობილ ჯგუფს. „ივერიის“ დახურვის შემდეგ (1896) ეს ჯგუფი „ცნობის ფურცლის“ გარშემო გაერთიანდა, რომლის ფაქტობრივი რედაქტორი თვითონ იყო. სწორედ აქ ჩაისახა მომავალი სოციალისტ-ფედერალისტთა პარტია, რომლის პრაქტიკული ხელმძღვანელობა მანვე იტვირთა.

[[1905]] წელს [[პარიზი|პარიზში]] ყოფნისას იყო გაზეთ "საქართველოს" ერთ-ერთი რედაქტორი.

ეს აქტივობა უყურადღებოდ არ დარჩენია ხელისუფლებას, რომელმაც [[1910]] წელს ფედერალისტური პარტიის მთავარი კომიტეტის ლიკვიდაცია მოახდინა, გ. ლასხიშვილი კი ჯერ 7 თვით ჩასვევს [[მეტეხის ციხე]]ში, ხოლო შემდეგ 5 წლით ცხოვრება აუკრძალეს [[კავკასია]]ში. მან საცხოვრებლად [[ხარკივი]] აირჩია, სადაც სამი წელი დაჰყო. შემდეგ [[ბაქო]]ში გადასვლა მოახერხა დასთან; მოგვიანებით დაბრუნდა თბილისში.

საქართველოს დამოუკიდებლობის ხანაში გ. ლასხიშვილი იყო განათლების მინისტრი და მთავრობის კაბინეტში სოციალისტ-ფედერალისტთა პარტიის წარმომადგენელი. გიორგი ლასხიშვილის დაუცხრომელი მოღვაწეობის შედეგად [[1918]]-[[1921]] წლებში საფუძველი ჩაეყარა არა ერთ საგანმანათლებლო-აღმზრდელობით დაწესებულებას. უწინარეს ყოვლისა, უნდა აღნიშნოს მისი, როგორც საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის განათლების მინისტრის ქმედითი მონაწილეობა ჩვენი ეროვნული უნივერსიტეტისა და [[თბილისის კონსერვატორია|თბილისის კონსერვატორიის]] დაარსების, სკოლებში მშობლიურ ენაზე სწავლების შემოღების საქმეში და სხვა.

[[1921]] წლის თებერვალ-მარტში რუსეთის XI არმიის შემოტევების შედეგად როგორც მთავობის ყველა წევრი გ. ლასხიშვულიც ოჯახით ბათუმში ჩავიდა ემიგრაციაში წასასვლელად. მაგრამ ბოლო მომენტში უარი თქვა გამგზავრებაზე და საქართველოში დარჩა. 1920 წლის თბერვალში დააპატიმრეს და ჩასვეს [[მეტეხის ციხე]]ში, სამარტოო საკანში. 1924 წელს ხელმეორედ დააპატიმრეს. საბოლოოდ ჩამოსცილდა პოლიტიკურ საქმიანობას და მუშაობდა საგარეო ვაჭრობის სამინისტროში საფინანსო აგენტად, ბანკის გამგეობის წევრად. [[1926]] წელს სამსახურსაც დაანება თავი.

გიორგი ლასხიშვილის მემუარები გამოიცა 1934 წელს. დაკრძალულია [[დიდუბის პანთეონი|მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა დიდუბის პანთეონში]].

==ლიტერატურა==
* ზ. ბაბუნაშვილი, თ. ნოზაძე, „მამულიშვილთა სავანე“, გვ.231,  თბ., 1994

{{ავტორიტეტული წყაროები}}

{{საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის მთავრობა (1918-1921)}}
{{საქართველოს დამფუძნებელი კრების წევრები}}
{{საქართველოს განათლების მინისტრები}}

{{DEFAULTSORT:ლასხიშვილი, გიორგი}}
[[კატეგორია:ქართველი პუბლიცისტები]]
[[კატეგორია:დაბადებული 25 დეკემბერი]]
[[კატეგორია:დაბადებული 1866]]
[[კატეგორია:გარდაცვლილი 15 მარტი]]
[[კატეგორია:გარდაცვლილი 1931]]
[[კატეგორია:დიდუბის პანთეონში დაკრძალულები]]
[[კატეგორია:საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის განათლების მინისტრები]]
[[კატეგორია:საქართველოს დამფუძნებელი კრების წევრები]]
[[კატეგორია:საბჭოთა კავშირის რეპრესიების მსხვერპლნი საქართველოში]]
[[კატეგორია:საქართველოს საისტორიო და საეთნოგრაფიო საზოგადოების წევრები]]