იხილეთ წყარო გვერდისთვის დიმიტრი (ლაზარიშვილი)

ეპისკოპოსი '''დიმიტრი''' (ერისკაცობაში — ''დიმიტრი ივანეს ძე ლაზარიშვილი''; დ. [[16 სექტემბერი]], [[1870]], სოფელ [[ჯიმითი]], [[სიღნაღის მაზრა]] — გ. [[8 ნოემბერი]], [[1947]], [[თბილისი]]) — საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის მღვდელთმთავარი.

==ბიოგრაფია==
[[1889]] წელს ჩაირიცხა [[თბილისის სასულიერო სემინარია]]ში, მაგრამ საქართველოს ეგზარქოსის [[პალადი რაევი (ეგზარქოსი)|პალადის]] წინადადებით გამოვიდა სემინარიიდან და [[1890]] წლის 21 იანვარს იგი აკურთხეს დიაკვნად და სიონის ეკლესიის წიგნის მკითხველად, [[1897]] წლის 28 მაისიდან [[ქაშვეთის ეკლესია|ქაშვეთის წმიდა გიორგის სახელობის ეკლესიის]] დიაკვანია. [[1904]] წლის 29 თებერვალს ხელდასხმულ იქნა მღვდლად დიაკვნის ადგილზე ქაშვეთში. [[1907]] წლიდან იმავე ეკლესიის შტატის [[მღვდელი]]ა. [[1906]]-[[1907]] წლებში მუშაობდა [[თბილისის საეკლესიო მუზეუმი]]ს კომიტეტის წევრად და ხაზინადარად. [[1908]]-[[1912]] წლებში პარალელურად მუშაობდა [[ქართლ-კახეთის ეპარქია|ქართლ-კახეთის ეპარქიის]] ეკლესიების შემოსავალ-გასავლის წიგნების შემმოწმებელი კომისიის წევრად. [[1914]] წლის 24 ივლისს დაინიშნა მღვდელმსახურად საველე მოძრავ ჰოსპიტალში N481 - ბრძოლის ველზე (დასავლეთის ფრონტზე). საქართველოს მართლმადიდებელი სამოციქულო ეკლესიის ავტოკეფალიის აღდგენის შემდეგ, [[1918]]-[[1920]] წლებში, თბილისის საოლქო კრების არჩევით ასრულებდა თბილისის საეპარქიო საბჭოს წევრის მოვალეობას. [[1919]] წელს აყვანილ იქნა [[დეკანოზი]]ს ხარისხში. [[1919]]-[[1923]] წლებში მუშაობდა საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის საკათოლიკოსო საბჭოს სამეურნეო ნაწილის გამგედ. [[1923]] წლის 13 იანვარს დეკანოზი დიმიტრი ლაზარიშვილი კათოლიკოს-პატრიარქ [[ამბროსი (კათოლიკოს-პატრიარქი)|ამბროსისა]] და [[საქართველოს საკათოლიკოსო საბჭო]]ს წევრებთან ერთად დაპატიმრებულ იქნა. 1924 წლის მარტში გამართულ სასამართლო პროცესზე ცნეს უდანაშაულოდ.<ref>{{წიგნი|ავტორი =დარსალია დ.|სათაური= წმინდა აღმსარებელი ამბროსი (ხელაია) კომუნისტური მართლმსაჯულების წინაშე|ISBN=978-9941-0-3930-0|ბმული=https://dspace.nplg.gov.ge/handle/1234/10233|ადგილი=თბილისი|გამომცემლობა=საარი|წელი=2011|გვერდები=109}}</ref>

ციხიდან განთავისუფლების შემდეგ დაუბრუნდა ქაშვეთის ეკლესიას. [[1925]] წლის 17 ივნისს დაინიშნა თბილისის ოლქის მთავარხუცესის თანაშემწედ, [[1926]] წლის 17 თებერვალს - საქართველოს საკათოლიკოსო საბჭოს სამეურნეო ნაწილის გამგედ. [[1927]] წლის 26 ივნისიდან დეკანოზი დიმიტრი ლაზარიშვილი საკათოლიკოსო სინოდის წევრია. [[1930]] წელს დაინიშნა ქაშვეთის ეკლესიის წინამძღვრად. ამ თანამდებობაზე იყო [[1943]] წლის მაისამდე.

[[1943]] წლის იანვარში უწმიდესი და უნეტარესი, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი კალისტრატე (ცინცაძე) შეუძლოდ გახდა, ავადმყოფობა კიდევ უფრო გაუძლიერდა. "თბილისის ეკლესიები ხუთი თვის მანძილზე მღვდელმთავრის წირვა-ლოცვის გარეშე დატოვა. გამოჯანმრთელებისთანავე მიიღო გადაწყვეტილება ქაშუეთის ეკლესიის წინამძღვრის დიმიტრის ეპისკოპოსად კურთხევის შესახებ. [[1943]] წლის 23 მაისს დიმიტრი ლაზარიშვილი ხელდასხმულ იქნა ნინოწმინდელ ეპისკოპოსად.  ის იწოდებოდა ნინოწმინდელად, მაგრამ ეპარქიაში არ იყო არც ერთი მოქმედი ეკლესია, ამიტომ წირავდა ქაშუეთის ეკლესიაში. ეპისკოპოსი დიმიტრი დაინიშნა სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის ქორეპისკოპოსად. მეუფე დიმიტრი [[1947]] წლის 8 ნოემბერს ხანმოკლე ავადმყოფობის შემდეგ გარდაიცვალა. დაკრძალულია თბილისის ქაშვეთის ეკლესიაში.

==ლიტერატურა==
* ვარდოსანიძე ს. „პატრიარქები“, თბ., 2013, გვ. 191-195

==რესურსები ინტერნეტში==
{{nplg ბიოგრაფია|00012227}}

==სქოლიო==
{{სქოლიო}}
{{დაიწყე ყუთი}}
{{მემკვიდრეობის ყუთი| წინამორბედი= - | ტიტული=[[ნინოწმინდის ეპარქია]] | წლები=[[23 მაისი]], [[1943]] — [[8 ნოემბერი]], [[1947]]| შემდეგი = -}}
{{დაასრულე ყუთი}}

{{საქართველოს ეკლესიის მღვდელმთავრები}}

[[კატეგორია:ნინოწმინდელი მღვდელთმთავრები]]
[[კატეგორია:დაბადებული 16 სექტემბერი]]
[[კატეგორია:დაბადებული 1870]]
[[კატეგორია:გარდაცვლილი 8 ნოემბერი]]
[[კატეგორია:გარდაცვლილი 1947]]
[[კატეგორია:გურჯაანის მუნიციპალიტეტში დაბადებულები]]
[[კატეგორია:საბჭოთა კავშირის რეპრესიების მსხვერპლნი საქართველოში]]
[[კატეგორია:ქართველი ეპისკოპოსები]]