იხილეთ წყარო გვერდისთვის ირაკლი ჯაბადარი

{{მმ*|ჯაბადარი}}
[[File:Héraclius Djabadary.JPG|thumb]]
'''ირაკლი ალექსანდრეს ძე ჯაბადარი''' (დ. [[17 ოქტომბერი]], [[1892]], [[თბილისი]] — გ. [[18 აგვისტო]], [[1937]], [[ნიცა]], [[საფრანგეთი]]) — [[ქართველები|ქართველი]] კომპოზიტორი და პიანისტი.

==ბიოგრაფია==
დაიბადა ქართველი საზოგადო მოღვაწის, ჟურნალისტის, რედაქტორ -გამომცემლის [[ალექსანდრე ჯაბადარი]]ს ოჯახში. ყმაწვილს ბავშვობიდან დაჰყვა აბსოლუტური სმენა და იგი მშობლებმა ევროპაში გაგზავნეს სასწავლებლად. უმაღლესი განათლება მიიღო ბრიუსელის კონსერვატორიაში. სამი წლის შემდეგ გადავიდა ვენაში, სადაც იღრმავებდა თეორიულ ცოდნასდა სრულჰყოფდა სამშემსრულებლო ხელოვნებას. [[1913]] წლის 7 მარტს აქვე, მუსიკოსთა საზოგადოების დარბაზში დვორჟაკის მოწაფის [[ოსკარ ნედბალი]]ს დირიჟორობით შეასრულდა ახალგაზრდა კომპოზიტორის „ქართული რაფსოდია“, რითაც სათავე დაედო ქართულ სიმფონიურ მუსიკას. ამას მოჰყვა სხვა ჟანრის უამრავი ნაწარმოებები, რომლებმაც სახელი გაუთქვეს ახალგაზრდა კომპოზიტორს. მისი ვოკალური ციკლიდან აღსანიშნავია „სულო ბოროტო“, „მერანი“, „ქართული ლეგენდა“, „თბილისური“, „რიჰარდ ჰოიბერგერის ხსოვნას“, „რანინა-რანუნი“, „განცდილი წუთები“ და სხვა. მასვე ეკუთვნის 3 მოქმედებიანი ოპერა „გულნარა“ (ალ. ყაზბეგის მიხედვით). ოპერის ლიბრეტო დაწერა თავად კომპოზიტორმა და მისმა მეუღლემ, უნგრელმა მანდილოსანმა მარგარიტ ბარვზმამ. მასვე ეკუთვნის უნგრულ თემაზე დაუმთავრებელი ოპერა „ბაბე“. კომპოზიტორი ავტორია აგრეთვე ორკესტრთან ერთად სამი საფორტეპიანო და ორი სავიოლონჩელო კონცერტების და სხვა. 

მისი გარდაცვალებიდან 30 წლის შემდეგ იგი გადმოასვენეს და დაკრძალეს [[დიდუბის პანთეონი|მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა დიდუბის პანთეონში]].

==ლიტერატურა==
* ზ. ბაბუნაშვილი, თ. ნოზაძე, „მამულიშვილთა სავანე“, გვ. 420, თბ., 1994

{{DEFAULTSORT:ჯაბადარი, ირაკლი}}
 
[[კატეგორია:ქართველი კომპოზიტორები]]
[[კატეგორია:დაბადებული  17 ოქტომბერი]]
[[კატეგორია:დაბადებული 1892]]
[[კატეგორია:გარდაცვლილი 18 აგვისტო]]
[[კატეგორია:გარდაცვლილი 1937]]
[[კატეგორია:დიდუბის პანთეონში დაკრძალულები]]