იხილეთ წყარო გვერდისთვის კათოლიციზმი საქართველოში

[[File:Catholic Church in Georgia.svg|thumb|საქართველოში კათოლიკური ეკლესიის გერბი.]]
[[ფაილი:Tbilisi Catholical church St. Maria.png|thumb|[[თბილისის ღვთისმშობლის ამაღლების კათოლიკური ეკლესია]].]]
'''კათოლიციზმი საქართველოში''' ან '''კათოლიკე ეკლესია საქართველოში''' — [[რომის კათოლიკური ეკლესია|რომის კათოლიკური ეკლესიის]] ნაწილი [[საქართველო|საქართველოში]]. ქვეყანაში კათოლიკეთა რაოდენობა დაახლოებით 19,2 ათას ადამიანს (მოსახლეობის 0,5%) შეადგენს.<ref>{{Cite web |url=http://census.ge/ge/mosakhleobis-2014-tslis-sakoveltao-aghtseris-dziritadi-shedegebi-zogadi-informatsia/201#.X7D7vGgzaUl |title=საქართველოს სტატისტიკის სამსახური |accessdate=2020-11-15 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20210618114430/http://census.ge/ge/mosakhleobis-2014-tslis-sakoveltao-aghtseris-dziritadi-shedegebi-zogadi-informatsia/201#.X7D7vGgzaUl |archivedate=2021-06-18 }}</ref> კათოლიკური ტაძრები და საკრებულოები მოქმედებს თბილისში, გორში, ქუთაისში, ბათუმში, ოზურგეთში, კახეთში, სამცხეში (უდე, არალი, აბასთუმანი, ახალციხე). კათოლიკეებმა ღირსშესანიშნავი კვალი დაამჩნიეს [[ქართული კულტურა|ქართულ კულტურას]], მათი მეურვეობით რომში დაიბეჭდა პირველი ქართული წიგნები: [[ქართულ-იტალიური ლექსიკონი (1629)|ქართულ-იტალიური ლექსიკონი]], [[ქართული ენა|ქართული ენის]] გრამატიკა, ლორეტას ლიტურგია. მათ პირველებმა ჩაწერეს ქართული ზღაპრები, შეადგინეს ქვეყნის სხვადასხვაგვარი აღწერილობა და სხვ. 

== ისტორია ==
ისტორიულ წყაროთა თანახმად, [[იბერია|ქართლის სამეფოს]] სარწმუნოებრივი კავშირი რომის ეკლესიასთან სამეფოში [[ქრისტიანობა|ქრისტიანობის]] სახელმწიფო რელიგიად გამოცხადებისთანავე დამყარდა. [[წმინდა ნინო|წმინდა ნინო]]მ და მეფე [[მირიან III]]-მ მიიღეს კურთხევის წერილი [[რომის პაპი|რომის პაპის]] [[სილვესტერ I|სილვესტერ I]]-საგან, რომელიც [[მცხეთა|მცხეთაში]] ვინმე „ბრანჯი“ მთავარდიაკონმა ჩაიტანა. 596 წელს [[ნესტორიანელობა|ნესტორიანელთა]] ხელახლა ნათლობის სადავო საკითხის გადასაწყვეტად ქართლის კათოლიკოსმა [[კირონ I]]-მა რომის პაპს მიმართა და სამოძღვრო წერილი [[გრიგოლ I (პაპი)|გრიგოლ I დიდისგან]] მიიღო. XIII საუკუნიდან საქართველოში მოღვაწეობა დაიწყო ლათინური წესის სამღვდელოებამ. 1240 წელს პაპმა [[გრიგოლ IX]]-მ [[რუსუდანი|რუსუდან]] მეფესთან ფრანცისკელი მოძღვრები გაგზავნა, მალე მათ შეუერთდნენ [[დომინიკელთა ორდენი|დომინიკელები]], რომლებმაც [[თბილისი|თბილისში]] მონასტერი ააშენეს. მისიონერების პროპაგანდის შედეგად თბილისში მომრავლდნენ ქართველი კათოლიკეები. 

1328 წელს პაპმა [[იოანე XXII]]-მ გააუქმა [[ოსმალები]]სგან შევიწროებული სმირნის საეპისკოპოსო და იგი თბილისში გადაიტანა.  ასე დაფუძნდა [[თბილისის კათოლიკური საეპისკოპოსო]] და მის ეპისკოპოსად დაინიშნა ფლორენციელი დომინიკელი იოანე. მან ამ თანამდებობაზე 19 წელი დაჰყო. ამ პერიოდში [[გიორგი V ბრწყინვალე|გიორგი V ბრწყინვალის]] მეფობისას [[საქართველოს სამეფო]]ში ხელსაყრელ პირობები არსებობდა [[კათოლიციზმი]]ს გავრცელებისთვის. სამეფო კარი და [[საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესია]] კეთილგანწყობილებას იჩენდა კათოლიკე მისიონერებისადმი. ამავე პერიოდში, ზოგიერთი წყაროს ცნობით, [[სოხუმი|სოხუმშიც]] არსებულა კათოლიკური საეპისკოპოსო. საეპისკოპოსოს მიეცა ქართულენოვანი [[ტიპიკონი]]. 1349-1356 წლებში თბილისის ეპისკოპოსად დანიშნული იყო ბერტანო კოლეტი. 1391 წელს თბილისის ეპისკოპოსად დაინიშნა ლეონარდო ვილაკოელი. XV საუკუნეში თბილისის ეპისკოპოსი იყო ვინმე ივანე, რომელიც 1425 წელს გარდაიცვალა და მის ნაცვლად ეპისკოპოსად პაპმა [[მარტინ V]]-მ დანიშნა ივანე სანკტემიქაელელი. თბილისის საეპისკოპოსო გაუქმდა 1507 წელს და არსებობის განმავლობაში მას თანმიმდევრობით 12 ეპისკოპოსი მართავდა. საეპისკოპოსოს გაუქმება განაპირობა საქართველოს სამეფოს დაშლამ. 
[[ფაილი:De Castelli. Missions savane in Samegrelo.jpg|მინი|კათოლიკეთა სავანე სამეგრელოში, ესკიზი [[კრისტოფორო დე კასტელი|კრისტოფორო დე კასტელის]] ჩანახატებიდან.]]
საეპისკოპოსოს გაუქმების შემდეგ კათოლიკე მისიონერების მოღვაწეობა არ შეწყვეტილა. 1633 წელს [[პროპაგანდა ფიდე]]ს დეკრეტით საქართველო [[ისპაჰანი]]ს ეპისკოპოსის იურისდქციას დაექვემდებარა, ხოლო თბილისში დაწესდა სამოციქულო სავიკარიუსო. ამ თანამდებობაზე დანიშნული იყო ჯოვანი ტადეო. XVII საუკუნის განმავლობაში კათოლიკე ეპისკოპოსი საქართველოში საერთოდ არ ჩასულა, ხოლო XVIII საუკუნეში ჩავიდა სამჯერ ან ოთხჯერ. XVII საუკუნეში საქართველოს სამეფო-სამთავროებში მისიონერად მოღვაწეოდბენ [[ავგუსტინელთა ორდენი|ავგუსტინელი]] და [[იეზუიტთა ორდენი|იეზუიტი]] მისიონერები. 1628 წელს პორტუგალიელმა ავგუსტინელებმა [[თეიმურაზ I]]-ს ჩაუტანეს წამებული [[ქეთევან დედოფალი|ქეთევან დედოფლის]] ნეშტი. მადლობის ნიშნად თეიმურაზმა მათ [[გორი|გორში]] აჩუქა მიწა, სადაც მოგვიანებით კათოლიკური ტაძარი აშენდა.

1626 წელს პაპმა [[ურბან VIII]]-მ საქართველოში გაგზავნა [[თეატინელები|თეატინელი]] ბერები [[პიეტრო დონ ავიტაბილე|პიეტრო ავიტაბილე]], [[კრისტოფორო კასტელი]], [[ანტონიო ჯარდინა]], [[არქანჯელო ლამბერტი]] და სხვები. მათ დატოვეს მრავალი ჩანახატი და აღწერა იმ პერიოდის საქართველოს ცხოვრებისა. თეატინელი მისიონერები საქართველოში თავდაპირველად კარგად მიიღეს, მაგრამ ქართლის სამეფოში [[როსტომი (ქართლის მეფე)|როსტომის]] გამეფების შემდეგ მათი მდგომარეობა დამძმდა. 1634 წელს თეატინელები დასავლეთ საქართველოში გადავიდნენ. იქ მათ მფარველობდა [[მალაქია II]]. მისიონერები ძირითადად [[ოდიშის სამთავრო|ოდიშისა]] და [[გურიის სამთავრო|გურიის სამთავროებში]] მოღვაწეობდნენ. მალაქიას სიკვდილის შემდეგ [[ვახტანგ II გურიელი|ვახტანგ II გურიელმა]] მისიონერები გურიიდან განდევნა და ისინი სამეგრელოსა და იმერეთში აგრძელებდნენ საქმიანობას. კათოლიკეთა მოღვაწეობამ დასავლეთ საქართველოში ისე შეაწუხა [[ალექსანდრიის მართლმადიდებელი ეკლესია|ალექსანდრიის პატრიარქი]] ნიკიფორე, რომ ის ჩავიდა ქუთაისში იმერეთის მეფეის დასარწმუნებლად, რომ გაეშვა სამეფოდან კათოლიკე მისიონერები, მაგრამ მეფე [[ალექსანდრე III (იმერეთის მეფე)|ალექსანდრე III]] ვერ დაითანხმა. თეატინელი მისიონერები გურია-სამეგრელოში ებრძოდნენ [[ტყვის სყიდვა]]ს, აარსებდნენ კათოლიკურ სკოლებს, ზრუნავდნენ განათლებასა და კათოლიზიცმის გავრცელებაზე, უწევდნენ ხალხს საექიმო დახმარებას. 1657 წელს [[ლევან II დადიანი]]ს გარდაცვალების შემდეგ დასავლეთ საქართველოში აღარ დარჩა კათოლიკე მისიონრების მფარველი მთავარი. თეატინელთა მისიონი 1660 წელს უკვე პრაქტიკულად გაუქმებული იყო. 

პროპაგანდა ფიდემ 1661 წელს გადაწყვიტა საქართველოში [[კაპუცინები]]ს მისიის გაგზავნა. კაპუცინები ყველაზე მეტად გამოირჩეოდნენ ღატაკური ცხოვრებით და ომებისგან გაჩანაგებულ საქართველოში მათ ნაკლები დანახარჯები ექნქებოდათ. ამან ვერ გაამართლა პროპაგანდა ფიდეს ვარაუდი, კაპუცინელები ხშირად ითხოვდნენ ფინანსურ შემწეობას ვატიკანისგან. 1663 წელს სამი კაპუცინელი პატრი თბილისში ჩავიდა. როსტომ-ხანმა მათ მისცა ღვთისმსახურების უფლება. კაპუცინებმა თბილისში ააშენეს სკოლა და ეკლესია. თბილისის მისიას რომის ეკლესია მიიჩნევდა ყველაზე უფრო ნაყოფიერად აზიაში არსებულ კაპუცინთა მისიებს შორის. მათ კათოლიციზმზე მოაქციეს მეფე [[გიორგი XI]], რომელმაც 1687 წლის 29 აპრილის თავისი და თავისი შვილის ბაგრატის სახელით ერთგულება გამოუცხადა რომის პაპ [[ინოკენტი XI]]-ს. კათოლიკობა მიიღეს [[ლევან ბატონიშვილი|მეფის ძმა ლევანმა]], ძმისწულმა [[ქაიხოსრო (მეფე)|ქაიხოსრომ]], არქიეპისკოპოსმა ექვთიმემ და რამდენიმე მღვდელმა, მაგრამ ყველაზე დიდი გამოხმაურება 1701 წელს [[სულხან-საბა ორბელიანი]]ს მიერ კათოლიკობის მიღებას მოჰყვა. ორბელიანი დიპლომატიური მისიით საფრანგეთსა და რომში იმყოფებოდა. ის 1714 წელს რომში [[კლემენტ XI]]-ს შეხვდა. 1717 წელს მის საქართველოში დაბრუნებას კათოლიკე მისიონის დევნა მოჰყვა, ხოლო [[ვახტანგ VI]] და სულხან-საბა ორბელიანი 1724 წელს [[სპარსეთის იმპერია]]სთან დაპირისპირების გამო [[რუსეთის იმპერია]]ში გადაიხვეწნენ.
[[File:Kutaisi Church of Annunciation.jpg|thumb|[[ქუთაისის ღვთისმშობლის ხარების ეკლესია]] ერთ-ერთი კიდევ ოთხ ეკლესიასთან ერთად, რომლებიც ქართველ კათოლიკეებს სადავოდ მიაჩნიათ.]]

1742 წელს [[ახალციხის საფაშო]] გამოყვეს ისპაჰანის ეპისკოპოსის იურისდიქციისგან და კონსტანტინოპოლისას დაუქვემდებარეს, მაგრამ ამან გააუარესა რომის კათოლიკე ეკლესიის მდგომარეობა ახალხციხის საფაშოში. 1763 წელს ახალციხეში დაარსდა წმინდა იოანე ნათლისმცემლის კონგრეგაციის მისიონი. 1750-1755 წლებში კათოლიკეების მისიონმა მრავალი მღვდელი და 60 თავადი მოაქცია კათოლიკობაზე, მათ შორის დასავლეთ საქართველოს პატრიარქი [[ბესარიონი (ერისთავი)|ბესარიონი]]. 1756 წელს საქართველოში მოღვაწე კაპუცინებს უფლება მიეცათ [[ქართული ენა|ქართულ ენაზე]] ეგალობათ „დიდება“ და „[[მრწამსი]]“.  კათოლიკეების დევნა მოჰყვა ასევე აღმოსავლეთ საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი [[ანტონ I]]-ის მიერ კათოლიკობის მიღებას 1756 წელს და მის გადაყენებას. მეფე [[თეიმურაზ II]]-მ კათოლიკე მისიონერებს ეკლესია ჩამოართვა და სამეფოდან გააძევა. მისიონერები დაბრუნდნენ თბილისში მეფე [[ერეკლე II]]-ის დროს, მაგრამ 1775 წლიდან დაიწყო კათოლიკეების დევნა. დაწესდა სასჯელები კათოლიკობის მიღებაზე. 1780-იან წლებში ერეკლე II კათოლიკე მისიონერების მეშვეობით ცდილობდა კავშირი დაემყარებინა [[გერმანიის იმპერია]]სთან. თბილისის კათოლიკე მისიონი საბოლოოდ გაანადგურა 1795 წელს [[აღა-მაჰმად ხანი]]ს მიერ ქალაქის აღებამ. 
[[File:Cathedral of the Blessed Virgin Mary in Batumi.jpg|thumb|[[ბათუმის ღვთისმშობლის ეკლესია]], რომელიც 1803 წელს აშენდა, როგორც კათოლიკური ეკლესია. ამჟამად ის მართლმადიდებლურად არის ნაკურთხი.]]
[[რუსეთის იმპერია]]სთან ქართლ-კახეთის სამეფოს შეერთების შემდეგ მოისპო კათოლიციზმის ქადაგების შესაძლებლობა, რადგან რუსეთში 1735 წლიდან აკრძალული იყო კათოლიკობის მიღება. ამიტომ XIX საუკუნის დასაწყისიდან კათოლიკე მოღვაწეთა საქმიანობა უფრო მეტად კულტურულ-საგანმანათლებლო სფეროსკენ გადაიხარა. საქართველოს მთავარსარდალი [[პავლე ციციანოვი]] მფარველობდა კაპუცინელებს. მისიონერებს გადაწურული ჰქონდათ 1755 წელს დაკარგული ეკლესიის დაბრუნების იმედი, ამიტომ 1804 წელს გახსნეს ახალი ეკლესია [[თბილისის ღვთისმშობლის ამაღლების კათოლიკური ეკლესია]], რის შემდეგაც კიდევ ერთი ეკლესია გახსნეს გორში. გორის ეკლესიის აშენებაში დიდი წვლილი შეიტანეს [[ზუბალაშვილები|ზუბალაშვილებმა]]. 1823 წელს საქართველოში მხოლოდ სამი კაპუცინი პატრი იყო. 1841 წელს დაიწყო [[ქუთაისის ღვთისმშობლის ხარების ეკლესია|ქუთაისის კათოლიკური ეკლესიის]] მშენებლობა და დასრულდა 1862 წელს. 1845 წელს მისიონერები საქართველოდან გააძევეს, რადგან რუსეთის იმპერია ვერ ეგუებოდა მის გუბერნიაში უცხო სასულიერო პირების ყოფნას და მათ კავშირს ვატიკანთან. საქართველოს კათოლიკეები დარჩნენ მღვდლების გარეშე. 1847 წელს დაიდო ხელშეკრულება რუსეთის იმპერიასა და როპმის ეკლესიას შორის. საქართველოს ყველა კათოლიკე, როგოც ლათინური, ასევე სომხური წესის, დაუქვემდებარეს [[ტირასპოლი]]ს ეპისკოპოსის იურისდიქციას, რომელის რეზიდენცია რუსეთის იმპერიის ქალაქ [[სარატოვი|სარატოვში]] მდებარეობდა. ამ პერიოდისთვის მთელი სამღვდელოება საქართველოში ეთნიკურად ქართველი იყო. 1877 წელს აშენდა [[თბილისის პეტრე და პავლე მოციქულთა ეკლესია|პეტრე-პავლეს სახელობის ეკლესია]] თბილისში, მას ძირითადად პოლონელი კათოლიკეები იყენებდნენ. 1884 წელს განაახლეს მიძნების სახელობის ტაძარი. XIX საუკუნის განმავლობაში კათოლიკე ეპისკოპოსი საქართველოში არ ჩასულა, პირველად ის ჩავიდა მხოლოდ 1903 წელს [[ბათუმის ღვთისმშობლის სახელობის ეკლესია|ბათუმის ეკლესიის]] კურთხევის დროს. XX საუკუნის დასაწყისში საქართველოში დაახლოებით 40 000 კათოლიკე იყო, აქედან 8 000 სომხური წესისა, დანარჩენი კი ლათინურის. XIX საუკუნის ბოლოს და XX საუკუნის დასაწყისის ცნობილი ქართველი კათოლიკე მოღვაწეები იყვნენ: [[პეტრე ხარისჭირაშვილი]], [[ივანე გვარამაძე]], [[იოსებ ხუციშვილი]], [[ანდრია წინამძღვრიშვილი]], [[მიხეილ თამარაშვილი]], [[დომენიკე მუღაშაშვილი]], [[ალფონს ხითარიშვილი]], [[ათანასე ნასყიდაშვილი]], [[ანსელმ მღებრიშვილი]], [[დამიანე სააკაშვილი]], [[გაბრიელ ასლანიშვილი]], [[მიხეილ თარხნიშვილი]]. 

1917 წელს თებერვლის რევოლუციის შემდეგ დაიწყო აქტიური მოთხოვნა ქართველი კათოლიკეებისა, რომ ღვთისმსახურება ესმინათ და ელოცათ არა [[სომხური ენა|სომხურ ენაზე]], როგორც ეს მანამდე იყო, არამედ [[ქართული ენა|ქართულ ენაზე]]<ref>[https://dspace.nplg.gov.ge/bitstream/1234/136650/1/Sakartvelo_1917_N60.pdf ღია წერილი ახალციხის მაზრის ქართველ კათოლიკებს, რომელთაც წირვა-ლოცვა სომხურათ აქვთ]</ref><ref>[https://dspace.nplg.gov.ge/bitstream/1234/136707/1/Sakartvelo_1917_N67.pdf მოძმენო ქართველ კათოლიკენო]</ref><ref>[https://dspace.nplg.gov.ge/bitstream/1234/136670/3/Sakartvelo_1917_N68.pdf ქართველი კათოლიკენი]</ref><ref>[https://dspace.nplg.gov.ge/bitstream/1234/129587/1/Sakartvelo_1917_N82.pdf ქართველ კათოლიკეთა ეპარქიის აღდგენა]</ref>. 25 მარტს ([[7 აპრილი]]) ქართველ კათოლიკეთა კრებაზე მიღებულ იქნა დადგენილება აღდგენილიყო ქართველ კათოლიკეთა საეპისკოპოსო კათედრა თბილისში, რომელიც არსებობდა XIII საუკუნეში. არჩეულ იქნა ბიურო, რომელსაც დაევალა თბილისში საეპისკოპოსო კათედრის აღდგენის ორგანიზება. ბიუროში შედიოდნენ: ა. ი. გურჯი, მ. ი. მღებრიშვილი, მ. პ. პარმახსიზიშვილი, ზ. პ. ფალიაშვილი, გ. ზ. ისარლიშვილი, კ. ფ. სააკაძე, პ. პ. ლითანოვი, ს. ე. ყარაგოზიშვილი, ი. პ. საანიშვილი და ნ. ა. ვართანოვი. ბიურომ პრეზიდიუმში აირჩია: თავჯდომარედ მ. პ. პარმახსიზიშვილი, მოადგილედ ა. ი. გურჯი, მდივნად მ. ი. მღებრიშვილი და ხაზინადრად ს. ე. ყარაგოზიშვილი<ref>[https://dspace.nplg.gov.ge/bitstream/1234/129548/1/Sakartvelo_1917_N69.pdf ქართველ კათოლიკეთა დადგენილება]</ref>. 4 (17) აპრილს ქუთაისის კათოლიკეთა ეკლესიის სკოლის დარბაზში მოწვეულ იქნა ქართველ კათოლიკეთა კრება ქართულ ტიპიკონზე დაბრუნების და თბილისში ქართველ კათოლიკეთა საკუთარი საეპისკოპოსო კათედრის აღდგენის შესახებ<ref>[https://dspace.nplg.gov.ge/bitstream/1234/129577/3/Sakartvelo_1917_N79.pdf ქართველ კათოლიკეთა კრება]</ref>.

1920 წლის [[20 ოქტომბერი|20 ოქტომბერს]], [[საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა|საქართველოს დამოუკიდებლობის პირობებში]] თბილისის კათოლიკური საეპისკოპოსო კვლავ აღდა. მის მმართველად დაინიშნა ეპისკოპოსი [[ნატალე გაბრიელ მორიონდო]]. 1920-იან წლებში ქართველ კათოლიკეთა რაოდენობა დაახლოებით 50 000-ს შეადგენდა. საქართველოს საბჭოთა ოკუპაციის შემდეგ  კათოლიკეებმა დიდი დევნა განიცადეს, საეპისკოპოსო გააუქმეს, პაპის წარმომადგენლები საქართველოდან გააძევეს, კათოლიკური ეკლესიებიც დახურეს, განადგურდა კათოლიკე სამღვდელოება, დაიხურა და დაინგრა ტაძრები, 60 ტაძრიდან მოქმედებდა მხოლოდ ერთი — თბილისში პეტრე-პავლეს სახელობისა, რომელიც [[ლიტვა|ლიტვის]] ეპისკოპოსს ექვემდებარებოდა.  [[დიდი წმენდა|დიდი წმენდის]] დროს დახვრიტეს საქართველოს კათოლიკეთა სამოციქულო ადმინისტრაციის უფროსი, არქიმანდრიტი [[ალიოზ ბათმანაშვილი|შიო ბათმანიშვილი]]. საბჭოთა პერიოდში მოღვაწეობდნენ უკანასკნელი ეთნიკურად ქართველი კათოლიკე მღვდლები [[ემანუილ ვარდიძე]] და [[კონსტანტინე საფარიშვილი]], მათ შემდეგ საქართველოში ადგილობრივ კათოლიკე მღვდელს აღარ უმსახურია.

[[Image:St. Peter and St. Paul's Church, Tbilisi, Georgia.jpg|thumb|right|[[თბილისის პეტრე და პავლე მოციქულთა ეკლესია]] შიგნით.]]
საქართველოს დამოუკიდებლობის აღდგენის შემდეგ დაიწყო კათოლიკური ეკლესიის განახლება საქართველოში, აღდგა ლათინური, სომხური და ასირიულ-ქალდეური წესის საკრებულოები. [[1993|1993 წლის]] თებერვალში,  დამყარდა დიპლომატიური ურთიერთობანი [[წმინდა საყდარი|წმინდა საყდარსა]] და საქართველოს შორის, რის შედეგადაც დაარსდა [[ვატიკანი]]ს სამოციქულო სადესპანო საქართველოში. ამოქმედდა და აშენდა რამდენიმე კათოლიკური ტაძარი. საქართველოში კათოლიკური ეკლესიის საქმიანობის წარმართვისთვის შეიქმნა ლათინური წესის კათოლიკეთა სამოციქულო ადმინისტრაცია. 1997 წელს ადმინისტრატორად, 2000 წელს აღდგა ლათინური წესის კათოლიკეთა სამოციქულო საეპისკოპოსო და ეპისკოპოსად ხელდასმული იქნა [[ჯუზეპე პაზოტო]]. [[აფხაზეთი|აფხაზეთის]] ტერიტორიაზე  მოქმედებს ერთადერთი კათოლიკური მრევლი [[სოხუმი|სოხუმში]], რომელიც ემორჩილება კავკასიის სამოციქულო ადმინისტრატურას. ქართველ კათოლიკეთათვის უმნიშვნელოვანესი მოვლენა იყო პაპ [[იოანე პავლე II]]-ის სტუმრობა თბილისში 1999 წლის 8-9 ნოემბერს.

ამჟამად საქართველოში მოღვაწეობს კარმილელთა ორდენი, სტიგმელთა კონგრეგაცია, დედა ტერეზა კალკუტელის მოწყალების ორდენი, სალეზელთა საზოგადოება და სხვ. შეიქმნა საქველმოქმედო კათოლიკური ორგანიზაცია „საქართველოს კარიტასი“, თბილისის კათოლიკური საავადმყოფო „კაცთა მაცხოვარი“, დაარსდა [[სულხან-საბა ორბელიანის უნივერსიტეტი]]. იბეჭდება საქართველოს კათოლიკეთა ყოველთვიური მაცნე „საბა“, აღმოსავლურ-დასავლური ქრისტიანობის ჟურნალი „დიალოგი“. კათოლიკეებს საკუთრად მიაჩნიათ საქართველოში არსებული ხუთი ისტორიული ტაძარი, მათ შორის [[ქუთაისის ღვთისმშობლის ხარების ეკლესია]], რომლებიც ამჟამად [[საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესია|საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის]] საკუთრებაა.

== დემოგრაფია ==
[[საქართველოს მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014|2014 წლის მოსახლეობის აღწერის]] მონაცემებით, ქვეყანაში სულ 19195 კათოლიკე იყო, [[სამცხე-ჯავახეთის მხარე|სამცხე-ჯავახეთში]] — 15024, [[თბილისი|თბილისში]] —  1662, [[გურიის მხარე|გურიაში]] — 306, [[იმერეთის მხარე|იმერეთში]] — 158, [[ქვემო ქართლის მხარე|ქვემო ქართლში]] — 1493, [[კახეთის მხარე|კახეთში]] — 264, [[აჭარის ავტონომიური რესპუბლიკა|აჭარაში]] — 147, [[სამეგრელო-ზემო სვანეთის მხარე|სამეგრელო-ზემო სვანეთში]] — 53, [[შიდა ქართლის მხარე|შიდა ქართლში]] — 73, [[მცხეთა-მთიანეთის მხარე|მცხეთა-მთიანეთში]] — 15.<ref>{{Cite web|url=http://pop-stat.mashke.org/georgia-religion2014b.htm|title=Religious composition of Georgia 2014}}</ref>

==ლიტერატურა==
*{{წიგნი | ავტორი=  | series=| სათაური=„რელიგიები საქართველოში“| გამომცემლობა=[[საქართველოს სახალხო დამცველი|სახალხო დამცველის აპარატი]] |ადგილი=თბილისი|წელი=2008| origyear=|ბმული=| isbn=978-9941-0-0902-0| edition=|გვერდები=223-227}}
{{ეთ|0|511}}
*{{წიგნი | ავტორი= [[მიხეილ თამარაშვილი|''თამარაშვილი მ.'']] | series=| სათაური=„საქართველოს ეკლესიის ისტორია“| გამომცემლობა= |ადგილი=რომი|წელი=1910| origyear=|ბმული=| isbn=| edition=}}
*{{წიგნი | ავტორი= თამარაშვილი მ. | series=| სათაური=„ისტორია კათოლიკობისა ქართველთა შორის“| გამომცემლობა= |ადგილი=ტფილისი|წელი=1902| origyear=|ბმული=http://dspace.nplg.gov.ge//handle/1234/106028| isbn=| edition=}}

== რესურსები ინტერნეტში ==
{{commonscat|Catholicism in Georgia}}
* [http://catholicchurch.ge/ საქართველოში კათოლიკე ეკლესიის ოფიციალური საიტი]
* [http://www.catholic-hierarchy.org/diocese/dcauc.html კავკასიის აპოსტოლური ადმინისტატურა] {{თარგი:En}}
* [http://www.noravank.am/rus/issues/detail.php?ELEMENT_ID=3008 ახალქალაქისა და ნინოწმინდის სომხური კათოლიკური თემების პრობლემები]
* [http://www.blagovest-info.ru/index.php?ss=2&s=5&id=44857 ეპისკოპოსი ჯუზეპე პაზოტო: ქართულ საზოგაოებაში ყოველთვის დიდი პატივისცემით ეკიდებოდნენ კათოლიკურ ეკლესიას]

==სქოლიო==
{{სქოლიო}}

[[კატეგორია:კათოლიკური ეკლესია საქართველოში]]