იხილეთ წყარო გვერდისთვის კენკროვანი კულტურები

'''კენკროვანი კულტურები''' — ჯგუფი ველური და კულტურული [[მრავალწლოვანი მცენარეები]]სა (ბუჩქები, ნახევარბუჩქები, ბალახები), რომელთაც საჭმელად ვარგისი ნაყოფი ე. წ. [[კენკრა]] აქვთ. ევროპის ქვეყნებში კულტურაში უმეტესად გავრცელებულია [[მარწყვი]], [[ხურტკმელი]], [[მოცხარი]], [[ჟოლო]]. 

[[საქართველო]]ში უმეტესად მოჰყავთ მარწყვი. კენკრა შეიცავს ადამიანის კვებისათვის მნიშვნელოვან ორგანულ მჟავებს, [[შაქარი|შაქარს]], მინერალურ მარილებს, ვიტამინებსა და არომატულ ნივთიერებებს. იხმარება ნედლად, გაყინული, გამხმარი. ამზადებენ [[მურაბა]]ს, [[ჯემი|ჯემს]], კომპოტს, სასმელს, მარმელადსა და სხვა. ზოგი კენკროვანი კულტურების ნაყოფს ([[მოცვი]], [[ჟოლო]], [[შავი ცირცელი]]) სამკურნალოდ იყენებენ.  

კენკროვანი კულტურები ადვილად მრავლდება, ადრე იწყებს მსხმოიარობას (მარწყვი მე-2 წელს, ჟოლო — მე-3, მოცხარი და ხურტკმელი მე-3 — მე-4 წელს) და ყოველწლიურად იძლევა მაღალ მოსავალს. მრავლდება ვეგეტატიურად — კალმით, გადაწიდვნით, ბუჩქის დაყოფით, ამონაყრითა და პწკალით. საწარმოო პლანტაციებს აშენებენ ისეთ ნაკვეთებზე, რომლებიც დაცულია ქარისაგან, სწორია ან ოდნავ დაფერდებული. საქართველოში მარწყვის პლანტაციებს აშენებენ ადრე გაზაფხულზე და [[შემოდგომა]]ზე (როცა ნიადაგის ტემპერატურა 0-20 სმ სიღრმეზე 8°C-ზე მეტია). კენკროვანი კულტურების პლანტაციების მოვლა ითვალისწინებს ნიადაგის დამუშავებას, მცენარეთა დაცვას მავნებლებ-დაავადებებისაგან, გასხვლას, პწკალის შეცვლას და სხვა. 

კენკროვანი კულტურების ასორტიმენტი დიდია. [[მთა]]ში, ტყეში, ჭაობსა და ველზე უხვადაა ველურად მოზარდი კენკროვნები, რომელთა ნაყოფს აგროვებენ და ხმარობენ საჭმელად. მათ კულტურულ ფორმებთან შესაჯვარებლადაც იყენებენ.

==ლიტერატურა==
{{ქსე|5|468-469|ლასარეიშვილი ლ}}

[[კატეგორია:მცენარეები]]