იხილეთ წყარო გვერდისთვის ოტია პაჭკორია

'''ოტია მიხეილის ძე პაჭკორია''' (დ. [[5 იანვარი]], [[1928]], [[თბილისი]] — გ. [[25 ოქტომბერი]], [[1984]], იქვე) — [[ქართველები|ქართველი]] კრიტიკოსი და ესეისტი.

==ბიოგრაფია==
თბილისის უნივერსიტეტის სტუდენტი იყო, როცა მისი და მისი მეგობრების პატრიოტული შემართება დანაშაულად შეფასდა მავანთა მიერ და ჭაბუკები შორეთს გაუყენეს. ოტიას გზა სამშობლოსაკე 8 წელი გრძელდებოდა და მხოლოდ [[1956]] წელს დაუბრუნდა იგი მშობლიურ უნივერსიტეტს და ფილოლოგიის ფაკულტეტი [[1959]] წელს დაამთავრა. 

ოტია პაჭკორია ოც წელზე მეტ ხანს მუშაობდა „[[ცისკარი (ჟურნალი)|ცისკარსა]]“ და „[[მნათობი (ჟურნალი)|მნათობში]]“, სადაც სულ უფრო ხვეწდა თავის მაღალ ლიტერატურულ გემოვნებას და სხვებსაც უშურველად უზიარებდა საკუთარ გამოცდილებას. მას ჰქონდა დაწერილი ნარკვევები: [[სერვანტესი]]ს, [[სტენდალი]]ს, [[ვაჟა-ფშაველა|ვაჟა]]ს, [[ალექსანდრე პუშკინი|პუშკინი]]ს, ტოლსტოისა და სხვათა შემოქმედებაზე.

სიცოცხლის ბოლო წლებში ოტია პაჭკორიამ ჟურნალებში გამოაქვეყნა მოთხრობები, რომლებიც ინტელექტუალური პროზის ნიმუშებია.

დაკრძალულია [[დიდუბის პანთეონი|მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა დიდუბის პანთეონში]].

==ლიტერატურა==
* ზ. ბაბუნაშვილი, თ. ნოზაძე, „მამულიშვილთა სავანე“, გვ. 300, თბ., 1994

{{DEFAULTSORT:პაჭკორია, ოტია}}
[[კატეგორია:ქართველი ესეისტები]] 
[[კატეგორია:დაბადებული 5 იანვარი]]
[[კატეგორია:დაბადებული 1928]]
[[კატეგორია:გარდაცვლილი 25 ოქტომბერი]]
[[კატეგორია:გარდაცვლილი 1984]]
[[კატეგორია:დიდუბის პანთეონში დაკრძალულები]]
[[კატეგორია:საბჭოთა კავშირის რეპრესიების მსხვერპლნი საქართველოში]]