იხილეთ წყარო გვერდისთვის პორტალი:ხელოვნება/ბიოგრაფია

[[ფაილი:Petőfi_Sándor.jpg|right|140px|შანდორ პეტეფი, დაგეროტიპი]] 
'''შანდორ პეტეფი''' (Sándor Petöfi) (დ. [[1 იანვარი]], [[1823]] — გ. [[31 ივლისი]], [[1849]]), [[უნგრელები|უნგრელი]] პოეტი, რევოლუცოინერი-დემოკრატი. [[1848]]-[[1849]] წლების უნგრული რევოლუციის ერთ-ერთი ხელმძღვანელი. 

მშობლების გაკოტრების გამო პეტეფი იძულებული გახდა სწავლისათვის თავი დაენებებინა და მოხეტიალე ცხოვრება დაეწყო. მუშაობდა სტატისტად, გამწესდა ჯარისკაცად, იყო მოხეტიალე დასის მსახიობი და მოდების ჟურნალის რედაქტორის თანაშემწე. პირველი ლექსი "მსმელი" [[1842]] წელს გამოაქვეყნა. [[ვერეშმარტი, მიხაი|მ. ვერეშმარტის]] დახმარებით დაბეჭდა პირველი კრებული "ლექსები" ([[1844]]). პეტეფი იყენებდა ხალხურ მოტივებს, თუმცა თვალსაჩინო იყო მისი პოეტური ქმნილებების თვითმყოფადი ხასიათიც (პოემა "სოფლის ურო", [[1844]]; პოი, შანემა-ზღაპარი "რაინდი იანოში", [[1844]]; ქართული თარგმანი [[1952]]). 

პეტეფის ლექსებში მალე გაჩნდა დემოკრატიული სულისკვეთება ("ველური ყვავილი", [[1844]], "მეფეთა წინააღმდეგ" და სხვ.). პოეტის სატრფიალო ლირიკამ მწვერვალს მიაღწია ციკლებში "ეტელკას საფლავის კვიპაროსების რტოები" ([[1845]]), "სიყვარულის მარგალიტები" ([[1845]]). რეაქციულმა კრიტიკამ, სამშობლოს უნუგეშო მდგომარეობამ და უიღბლო სიყვარულმა პოეტი სულიერ კრიზისამდე მიიყვანა (დრამა "ძუ ვეფხვი და აფთარი", [[1845]]; პოემა "პიშტა სილაი", [[1846]] და სხვ.). ([[პეტეფი, შანდორ|...სრულად]])