იხილეთ წყარო გვერდისთვის სამეგრელო

{{ინფოდაფა საქართველოს კუთხე
|სახელი = სამეგრელო<br /><small>სამარგალო</small>
|სურათი = Zugdidis istoriul-arqiteqturuli muzeumi.jpg
|სურათის სიგანე = 
|სურათის წარწერა = [[დადიანების სასახლე]]
|რუკა = Historical Samegrelo in modern international borders of Georgia.svg
|რუკის სიგანე = 
|რუკის წარწერა = 
|კუთხის ცენტრი = [[ზუგდიდი]]
|ქვეყანა = [[საქართველო]]
|რეგიონი = [[სამეგრელო-ზემო სვანეთის მხარე]]<br/>[[აფხაზეთის ავტონომიური რესპუბლიკა|აფხაზეთის არ]]
|მუნიციპალიტეტი = 8
|ფართობი = 7093
|მოსახლეობა = 278 447 (2014)
|სიმჭიდროვე = 39,25
|ეროვნება = 
|რელიგია = 
|ვებგვერდი = 
|რეგიონის რუკა = Samegrelo-Zemo Svaneti region in Georgia.svg
|რეგიონის რუკის სიგანე = 
|რეგიონის რუკის წარწერა = სამეგრელოსა და ზემო სვანეთის მხარე საქართველოს თანამედროვე ადმინისტრაციულ დაყოფაში
}}
'''სამეგრელო''' ([[მეგრ.]] სამარგალო) — დასავლეთ [[საქართველო]]ს ისტორიულ-გეოგრაფიული მხარე. ეს არის მდინარე [[რიონი|რიონს]], [[ცხენისწყალი|ცხენისწყალს]], [[ენგური|ენგურსა]] და [[შავი ზღვა|შავ ზღვას]] შორის მოქცეული ტერიტორია. სახელწოდება მომდინარეობს ისტორიული მხარის [[ეგრისი]]ს სახელიდან. ქართულ წერილობით წყაროებში იხსენიება [[XII საუკუნე|XII საუკუნიდან]]. თავდაპირველად გაიგივებული იყო მთლიანად დასავლეთ საქართველოსთან (მსგავსად [[აფხაზეთი]]სა, [[იმერეთი]]სა), [[XIII საუკუნე|XIII]]-[[XV საუკუნე|XV]] საუკუნეებში უკვე ვიწრო მნიშვნელობა აქვს — აღნიშნავს ქართველების ეთნოგრაფიული ჯგუფით — მეგრელებით — დასახლებულ მხარეს მდინარეებს [[ფსირცხა (მდინარე)|ფსირცხასა]] (ძვ. ანაკოდიისწყალი) და [[ცხენისწყალი|ცხენისწყალს]] შორის. ცენტრალური ქალაქია [[ზუგდიდი]].

გვიანდელ შუა საუკუნეებში ამ ტერიტორიაზე [[ოდიშის სამთავრო]] შეიქმნა, ახალი სახელწოდებაც აქედან მიიღო — [[ოდიში (მხარე)|ოდიში]], თუმცა უცხოურ წყაროებში „სამეგრელოდან“ ნაწარმოები სახელწოდებებიც გვხვდება. XIX საუკუნის პირველ ნახევარში ლიტერატურაში ისევ დამკვიდრდა სახელწოდება „სამეგრელო“. [[XVII საუკუნე|XVII საუკუნის]] I ნახევარში [[აფხაზები|აფხაზ]] ფეოდალთა მოძალების შედეგად, დროთა განმავლობაში სამთავროს საზღვარმა ჯერ მდინარე [[კელასური|კელასურზე]], შემდეგ [[ღალიძგა]]ზე, ბოლოს კი [[ენგური|ენგურზე]] გადმოინაცვლა.

[[დონ კრისტოფორო დე კასტელი|დონ კრისტოფორო დე კასტელის]] ცნობით, მისი საქართველოში მოღვაწეობისას (1627-1654 წწ), სამეგრელოს ტერიტორია ვრცელდებოდა რიონიდან კოდორამდე:
{{ციტატა|კოდორიდან მოკიდებული რიონამდე კოლხეთის ანუ დღეს სამეგრელოდ წოდებული ქვეყნის აღწერილობა...}}
<ref>დონ კრისტოფორო დე კასტელი. ცნობები და ალბომი საქართველოს შესახებ. გვ. 524, „მეცნიერება“, თბილისი 1977</ref>

დღევანდელი ადმინისტრაციულ-ტერიტორიული დაყოფით სამეგრელო შედის [[სამეგრელო-ზემო სვანეთის მხარე]]ში და დაყოფილია [[აბაშის მუნიციპალიტეტი|აბაშის]], [[ზუგდიდის მუნიციპალიტეტი|ზუგდიდის]], [[მარტვილის მუნიციპალიტეტი|მარტვილის]], [[სენაკის მუნიციპალიტეტი|სენაკის]], [[ჩხოროწყუს მუნიციპალიტეტი|ჩხოროწყუს]], [[წალენჯიხის მუნიციპალიტეტი|წალენჯიხის]], [[ხობის მუნიციპალიტეტი|ხობის]] და [[ფოთი]]ს მუნიციპალიტეტებად.

== საზღვრები ==
[[ფაილი:InguriRiverGorge (A).JPG|მინი|250პქ|[[მდინარე]] [[ენგური]]ს ხეობა]]
სამეგრელო დასავლეთ [[საქართველო]]ს ცენტრალურ ნაწილში მდებარეობს. მისი დასავლეთი საზღვარი [[შავი ზღვა|შავი ზღვის]] სანაპიროს მიუყვება. ჩრდილო საზღვარი ჯერ [[მდინარე]] [[ენგური|ენგურს]] ემთხვევა, მისი შესართავიდან [[სოფელი|სოფელ]] [[ფახულანი|ფახულანამდე]], შემდეგ მდინარე [[ერისწყალი|ერისწყლის]] აუზის გორაკ-ბორცვიან ზოლზე და ოხაჩქუეს მასივზე გაივლის. ამ მასივის ჩრდილოეთით სამეგრელოს საზღვრებში შემოდის მდინარე [[საკალმახო]]ს, [[ბერზუგაბი]]ს, [[ჩხიანი]]ს, [[გვალათონა]]ს, მანდიის და – ჭალეს ([[ენგური]]ს მარჯვენა შენაკადი) აუზები, რომლებიც [[კოდორის ქედი]]ს თხემური ზოლის სამხრეთ კიდეზე აღმართულ აკიბას მასივის აღმოსავლეთ ფერდობზე მდებარეობენ.

[[მდინარე]] [[მალთაყვა]]ს შესართავის შემდეგ საზღვარი მდინარე [[ენგური]]ს ხეობის მარჯვენა ფერდობს მიუყვება და ადის [[ეგრისის ქედი|ოდიშის ქედის]] მთავარი წყალგამყოფის თხემზე, რომელიც თითქმის 50 კმ-ის სიგრძეზე ([[მთა]] დურისთავამდე) სამეგრელოს ტერიტორიას [[სვანეთი]]სგან გამოყოფს. აქედან საზღვარი მდინარეების [[ტეხური]]სა და [[ცხენისწყალი|ცხენისწყლის]] წყალგამყოფს მიუყვება, რომელიც [[ეგრისის ქედი|ოდიშის ქედის]] სამხრეთ ფერდობის უკიდურეს აღმოსავლეთ კონტრფოსს წარმოადგენს. ამის შემდეგ საზღვარი ჯერ ასხის მასივის შემავალი გოდირაკილის ქედის თხემზე, შემდეგ მდინარეების [[აბაშა (მდინარე)|აბაშისა]] და [[საწისკვილე]]ს წყალგამყოფზე გადის. სოფ. ხიდიდან სამეგრელოს საზღვარი მკვეთრად უხვევს სამხრეთისაკენ [[მდინარე]] ცხენისწყლის მარჯვენა ნაპირს მიუყვება. ამ მდინარის [[რიონი|რიონთან]] შეერთების ადგილამდე. [[მდინარე]] ცხენისწყლის შესართავთან სამეგრელოს საზღვარი მკვეთრად უხვევს დასავლეთისაკენ და დაახლოებით 12 კმ მანძილზე მდინარე [[რიონი]]ს მარჯვენა ნაპირს გაუყვება, შემდეგ გადადის რიონის მარცხენა მხარეზე და მდინარე [[ფიჩორი]]ს კალაპოტს ემთხვევა, ამ უკანასკნელის [[პალიასტომი]]ს ტბასათან შეერთებამდე.

==ისტორია==
1803 წლის 4 დეკემბერს სამეგრელოს მთავარი [[გიორგი დადიანი]] ირჩევს რუსეთის ვასალობას<ref>[http://dlib.rsl.ru/viewer/01003825055#?page=64&view=list Кавказский календарь на 1845 годъ]</ref>. სამეგრელო რუსეთის იმპერიის შემადგენლობაში შევიდა 1857 წელს. 1860 წლის კამერალური აღწერით სამეგრელოში აღირიცხა 303 თავადი და 2073 აზნაური.<ref>[[სერგი მაკალათია|''მაკალათია ს.'']], „სამეგრელოს ისტორია და ეთნოგრაფია,“ თბილისი, 1941, გვ. 167
</ref> [[რუსეთის იმპერია|რუსეთის იმპერიის]] შემადგენლობაში სამეგრელო არსებობდა [[ზუგდიდის მაზრა|ზუგდიდისა]] და [[სენაკის მაზრა|სენაკის]] მაზრების სახით

== რელიეფი ==
=== ჰავა ===
[[ფაილი:Ingur Hydroelectric Power Station.jpg|250px|thumb| ენგურჰესი]]
სამეგრელო დასავლეთ [[საქართველო]]ს მთელ ტერიტორიასთან ერთად [[ზღვა|ზღვის]] ნოტიო სუბტროპიკული ჰავის ოლქშია მოქცეული. სამეგრელოს ვაკე-დაბლობი და გორაკ-ბორცვიანი ზოლი გამოირჩევა ნოტიო თბილი ჰავით, უთოვლო [[ზამთარი|ზამთრით]] და ცხელი [[ზაფხული]]თ. მისი საშუალო და მაღალმთიანი ნაწილებისთვის კი დამახასიათებელი შესაბამისად, ზომიერად ცივი და ცივი [[ჰავა]], თოვლიანი ზამთრით და ხანმოკლე ზაფხულით.

სამეგრელოს ჰავის წარმომქმნელი ფაქტორებიდან უპირველეს ყოვლისა გეოგრაფიული მდებარეობა უნდა აღინიშნოს. სამეგრელოს ტერიტორია [[საქართველო]]სთან ერთად სუბტროპიკული და ზომიერი სარტყლების საზღვარზე მდებარეობს, რის შედეგადაც მზის რადიაციის საკმაოდ მაღალი მაჩვენებლით ხასიათდება. მზის ნათების ხანგრძლივობა სამეგრელოს ტერიტორიაზე წლის განმავლობაში 1800–2200 საათში ფარგლებში მერყეობს. ეს მაჩვენებელი უფრო მაღალია რეგიონის ვაკე ზღვისპირა ტერიტორიისათვის და ზღვიდან დაშორებისა და [[რელიეფი]]ს სიმაღლის ზრდასთან ერთად, შესაბამისაც კლებულობს, რასაც იმავე მიმართულებით ღრუბლიანობის მატებაც უწყობს ხელს.

სამეგრელოს ჰავის ხასიათზე დიდ გავლენას ახდესნს [[შავი ზღვა|შავი ზღვის]] სიახლოვე. ზღვის ზედაპირზე წყლის [[ტემპერატურა]] მთელი წლის განმავლობაში 9 °C-ზე დაბლა არ ეშვება, ზაფხულობით კი 24 °C–25 °C-ს აღმატება. თბილი ზღვის სიახლოვე ზღვისპირა ხმელეთის და თავად ზღვის ზედაპირის უთანაბრო გათბობა დღეღამისა და სეზონების მიხედვით, განაპირობებს ერთი მხრივ, ჰაერის მასების ბრიზულ და შედარებით სუსტად გამოხატულ მუსონურ [[ცირკულაცია]]ს და მეორე მხრივ, სითბურ გავლენას სამეგრელოსა და მთელი დასავლეთ საქართველოს ჰავაზე.

სამეგრელოს ჰავის ჩამოყალიბებაში მნიშვნელოვანი წვლილი მიუძღვის რელიეფს, კერძოდ, მის ჰიფსომეტრულ განვითარებას. სამეგრელოს ტერიტორია განფენილია ზღვის დონიდან 3200 მ-მდე, რაც განაპირობებს ჰაერის ტემპერატურის კლებას ადგილის სიმაღლის ზრდასთან ერთად. ასევე დიდი გავლენა აქვს სამეგრელოს [[ჰავა]]ზე [[კავკასიონი]]ს განედურ გაჭიმულ მაღალ ქედს, რომელიც თავისებურ კლიმატურ ჯებირს წარმოადგენს. კავკასიონის ქედის გავლენით ჰაერის მასები ვერ იჭრებიან სამეგრელოსა და მთელი დასავლეთ [[საქართველო]]ს ტერიტორიაზე.

=== მზის რადიაცია ===
სამეგრელოს ტერიტორიაზე რადიაციული ბალანსის, ანუ სხივური ენერგიის შემოსავალ-გასავლის ტერიტორიული განაწილება შემდეგ სურათს იძლევა – ვაკე-დაბლობის საზღვრებში, რადიაციული ბალანსის წლიური სიდიდე 55 კკალ-სმ²-ს აღემატება. ხოლო მთებში ეს მაჩვენებელი 45–50 კკალ-სმ²-მდე ეცემა. რაც შეხება ჯამურ რადიაციას, რაც მზის პირდაპრი და გაბნეული რადიაციების ჯამით მიიღება, მის განაწილებას სამეგრელოს ტერიტორიაზე შებრუნებული ხასიათი აქვს. ჯამური რადიაციის მაღალი მაჩვენებლები – 130–140 კკალ-სმ² – მთიანი რეგიონებისთვის არის დამახასიათებელი. სამეგრელოს ვაკე-დაბლობზე ეს მაჩვენებელი 115–120 კკალ-სმ²-ს არ აღემატება.

=== ჰაერის ტემპერატურა ===
[[ფაილი:Martvili44.jpg|thumb|250px|ხედი მარტვილის მონასტრიდან მარტვილზე]]
სამეგრელოს ტერიტორიისთვის დამახასიათებელი საკმაოდ მაღალი რადიაციული ბალანსი შესაბამისად, მაღალ თერმულ რეჟიმს განაპირობებს. სამეგრელოს ვაკე-დაბლობზე და გორაკ-ბორცვიან ზოლში [[ჰაერი]]ს საშუალო მრავალწლიური [[ტემპერატურა]] [[ხმელეთი]]ს ზედაპირიდან ახლოს 14 °C-ს აღემატება, მთებში კი 10–12 °C-ს შეადგენს.

სამეგრელოს ყველაზე ცივი თვე [[იანვარი]]ა, იშვიათად [[თებერვალი]]. ყველაზე ცივი თვის საშუალო თვიური [[ტემპერატურა]] სამეგრელოს ვაკე ნაწილში დადებითია და 6–7 °C-ს უდრის, მთიან ზონაში კი – უარყოფითი. ყველაზე თბილი თვეებია – [[ივლისი]] და [[აგვისტო]]. ივლისის საშუალო თვიური [[ტემპერატურა]] სამეგრელოს ვაკ-დაბლობზე 22 °C-ს აღემატება, მთიან რაიონებში 15–16 °C-ის საზღვრებში ცვალებადობს.

გარდამავალ სეზონებში ჰაერის [[ტემპერატურა]] საშუალედო მნიშვნელობებს იღებს. აპრილში ტემპერატურა ზღვის სანაპირო ზოლში 12–13 °C-ია, ხმელეთის სიღრმეში რამდენადმე მატულობს, ხოლო შემდეგ სიმაღლის ზრდის მიხედვით კვლავ კლებულობს და მთებში 8–10 °C აღემატება.

=== ჰაერის სინოტივე ===
[[ზღვა|ზღვიდან]] მონაბერი ნოტიო [[ჰაერი]]ს მასები სამეგრელოს ტერიტორიაზე განაპირობებს მთელი წლის მანძილზე ჰაერის მაღალ სინოტივეს. [[წყალი|წყლის]] ორთქლის პარციალური [[წნევა]] მაღალია [[შავი ზღვა|შავი ზღვის]] სანაპირო ზოლში. აქ მისის საშუალო წლიური მნიშვნელობა შეადგენს დაახლოებით 14 ჰპა-ს, [[იანვარი|იანვარში]] 6–7 ჰპა-ს, ხოლო ივლისსში 22 ჰპა-ს ადგილის სიმაღლის ზრდასთან ერთად, ჰაერის პარციალური წნევა კლებულობს. საშუალო მთი ზონაში მისი საშუალო მაჩვენებელი 7–8 ჰპა-ს უდრის, იანვრისა – 3–4 ჰპა-ს და [[ივლისი]]სა – 13 ჰპა-ს.

[[ჰაერი]]ს მაღალი სინოტივის შესაბამისად, სამეგრელოს ტერიტორიაზე მაღალია ფიზიოლოგიური სინოტივეც, ანუ [[ადამიანი]]ს სხეულის [[ტემპერატურა]]ზე მოყვანილი შეფარდებითი სინოტივე.

=== ატმოსფეროს ნალექების მახასიათებლები ===
სამეგრელოს ტერიტორია საკმაოდ უხვნალექიანია. ნალექების წლიური ჯამი 1400–3000 მმ-ის საზღვრებში ცვალებადობს. ნალექების სიუხვით განსაკუთრებით გამოირჩევა საშუალო და მაღალმთიანი რაიონები. უფრო ნაკლები ნალექიანობა [[ზღვა|ზღვის]] სანაპირო ზოლისთვისაა დამახასიათებელი.

{| border=1 cellpadding=5 cellspacing=0 style="font-size: 100%; border: gray solid 1px; border-collapse: collapse; text-align: left;"
|- style="background:#D4E2FC "
!სადგური
!ნალექების<br />წლიური ჯამი (მმ)
!ცივი პერიოდი (მმ)
!თბილი პერიოდი (მმ)
!ნალექიან დღეთა რიცხვი
!დღეთა რიცხვი თოვლის საფარით
!თოვლის საფარის დეკადური სიმაღლე
|-
|[[ლებარდე]]
|1924
|796
|1128
|196
|164
|191
|-
|[[ჯვარი (ქალაქი)|ჯვარი]]
|2158
|856
|1302
|172
|22
|19
|-
|[[მუხური (ჩხოროწყუს მუნიციპალიტეტი)|მუხური]]
|2097
|743
|1354
|–
|22
|17
|-
|[[წალენჯიხა]]
|1825
|729
|1096
|–
|24
|9
|-
|[[ზუგდიდი]]
|1616
|647
|969
|142
|15
|–
|-
|[[ჩხოროწყუ]]
|1921
|769
|1152
|–
|–
|–
|-
|[[მარტვილი]]
|1879
|818
|1061
|–
|18
|–
|-
|[[სენაკი]]
|1669
|724
|945
|144
|12
|–
|-
|[[აბაშა]]
|1446
|701
|745
|–
|–
|–
|-
|[[ფოთი]]
|1768
|661
|1107
|157
|6
|–
|-
|}

=== ატმოსფეროს განსაკუთრებული მოვლენები ===
[[დედამიწის ატმოსფერო|ატმოსფეროს]] განსაკუთრებული მოვლენებიდან უპირველეს ყოვლისა აღსანიშნავია ელჭექი. სამეგრელოს ტერიტორიაზე მთელი წლის განმავლობაში საშუალოდ 30–40 დღეა ელ-ჭექიანი. ეს მოვლენა ყველაზე ხშირია წლის თბილ პერიოდში, განსაკუთრებით [[ზაფხული|ზაფხულში]]. [[ზამთარი|ზამთარში]] ელ-ჭექი სამეგრელოში იშვიათია. ასევე იშვიათად იცის [[სეტყვა]]. მისი მოსვლის ალბათობა თანაბარია წლის ნებისმიერ დროს.

ნისლიან დღეთა რიცხვი დიდ დიაპაზონში მერყეობს. ვაკე-დაბლობზე ასეთ დღეთა რიცხვმა შეიძლება 10–50-ს მიაღწიოს, მთიან რაიონებში კი გაცილებით მეტს. მაგალითად, [[ლებარდე]]ში დაფიქსირებულია საშუალოდ 101 დღე ნისლით.

[[ქარბუქი]] სამეგრელოში იშვიათი მოვლენაა. უფრო მეტად იგი მთიანი ზონისთვისაა დამახასიათებელი, სადაც ქარბუქიან დღეთა რიცხვმა წლის განმავლობაში შეიძლება 5-ს გადააჭარბოს (კურორტი [[ლებარდე]]).

{| border=1 cellpadding=5 cellspacing=0 style="font-size: 100%; border: gray solid 1px; border-collapse: collapse; text-align: left;"
|- style="background: #C1BECD"
!სადგური
!ელჭექით (დღე)
!სეტყვით (დღე)
!ნისლით (დღე)
!ქარბუქით (დღე)
|-
|[[ლებარდე]]
|32
|3 
|101
|5
|-
|[[ჯვარი (ქალაქი)|ჯვარი]]
|36
|1
|8
|–
|-
|[[წალენჯიხა]]
|32
|2
|55
|2
|-
|[[ზუგდიდი]]
|36
|2
|14
|–
|-
|[[სენაკი]]
|26
|3
|14
|–
|-
|[[ფოთი]]
|40
|2
|24
|0
|-
|}

== სასარგებლო წიაღისეული ==
სამეგრელოს ტერიტორია მდიდარია სხვადასხვა სახის წიაღისეულით. განსაკუთრებულ ყურადღებას თავისი პერსპექტიულობით იპყრობს მდინარეების [[ენგური]]ს, [[ხობისწყალი|ხობის]] და [[რიონი]]ს ხეობებს შორის მდებარე ვაკე-დაბლობზე განვითარებული [[ნავთობი]]სა და გაზის შემცველი ქანების კომპლექსი, რომელიც სიღრმიდან ზედაპირისაკენ წარმოდგენილია:
*ქვედა იურიული ასაკის, ორგანული ნაშთებით გამდიდრებული ქვიშიან-თიხიანი, ნაწილობრივ კარბონატული ქანებით.
*ორგანული  ნაშთებისა და ბითუმის შემცველი ზადაბიოსურ-ბათური ასაკის ქვიშიან-თიხიანი ქანებით, რომლებთანაც დაკავრიშირებულია აგრეთვე სულფატური და ქლორ-კალციუმიანი წყლები.
*ცარცული ასაკის ნაპრალოვანი კირქვებით, რომლებშიც ძირითადად მიგრირებული ნავთობია მოსალოდნელი. ამ ქანებთან დაკავშირებულია აგრეთვე ქლორ-მაგნიუმიანი და ქლორ-კალციუმიანი თერმული წყლები ([[ნოქალაქევი]], [[მენჯი (კურორტი)|მენჯი]], [[ცაიში]]).

სამეგრელოს ტერიტორიაზე გავრცელებული მაღალტემპერატურული წყლები ძირითადად ქვედა ცარცულ კირქვებთან არის დაკავშირებული. სოფელ ოხურეისთან, ბურღილის პირთან წყლის [[ტემპერატურა]] თითქმის 100 °C-ია, ჭალადიდში – 95 °C, [[ცაიში|ცაიშში]], [[ქვალონი|ქვალონსა]] და [[ყულევი|ყულევში]] – 81 °C, 75 °C და 50 °C შესაბამისად.

სამეგრელოს ტერიტორიაზე დადგენილია [[მაგანა]]-[[ხორგა]]-[[ჭანისწყალი|ჭანისწყლის]] ([[წალენჯიხის მუნიციპალიტეტი]]) ქვანახშირისა და ფახულანის ლიგნიტისა და ქვანახშირიანი ფიქლების საბადოები, რომელთა სავარაუდი მარაგი 60–70 მლნ. ტონას შეადგენს.

საყურადღებოა სამეგრელოში გავრცელებული ტორფიანი ჭაობები ([[ანაკლია]], [[ჭურია]], [[ნაბადა]], [[ფიჩორი]] და სხვა) რომლებიც [[ტორფი]]ს დიდ მარაგს შეიცავენ.

სამეგრელოს ტერიტორიაზე გავრცელებული კარბონატული ქანების ზოგიერი ტიპი მოხერხებული უმეტეს შემთხვევაშია უცილებელია მასალაა მშენებლობისათვის. მათგან, პირველყოვლისა აღსანიშნავია [[კირქვა]], რომლის საბადოები ცნობილია წალნეჯიხის ([[სქური]]), სენაკისა ([[ნოქალაქევი]]) და [[ჩხოროწყუ]]ს (მუხურის) მუნიციპალიტეტებში.

სააგურე თიხის საბადოები გამოვლენილია აბაშის ([[ნაესაკოვო]]), [[ზუგდიდის მუნიციპალიტეტი|ზუგდიდისა]] ([[ცაცხვი (ზუგდიდის მუნიციპალიტეტი)|ცაცხვი]]) და ხობის ([[ნოჯიხევი (ხობის მუნიციპალიტეტი)|ნოჯიხევი]]) მუნიციპალიტეტებში.

„ლუგელა“, სამკურნალო მინერალური წყალი. საბადო მდებარეობს საქართველოს [[ჩხოროწყუს მუნიციპალიტეტი|ჩხოროწყუს მუნიციპალიტეტში]], [[ხობის ხეობა]]ში, სოფ. [[მუხური (ჩხოროწყუს მუნიციპალიტეტი)|მუხურიდან]] 4 კმ-ზე, 290 მ სიმაღლეზე. წყალი გამოდის ბაიოსური ასაკის ძლიერ დისლოცირებული ქანებიდან.

„ლუგელა“ ურთულესი ქიმიური შემადგენლობისაა. იგი მიეკუთვნება ქლორიდული წყლების ჯგუფს, თვითონ ქმნის მინერალური წყლების ტიპს და ჰიდროქიმიურ ლიტერატურაში „ლუგელას“ წყლების სახელწოდებითაა ცნობილი. წამყვანი ელემენტებია: [[კალციუმი]]ს [[კათიონი]] და [[ქლორი]]ს [[ანიონი]], დამახასიათებელია [[ბრომი]]ს არსებობა, თანმხლები გაზია [[მეთანი]], მცირე რაოდენობით შეიცავს: ანიონებიდან ფტორს, იოდსა და სულფატს, ხოლო კატიონებიდან ნატრიუმს, კალციუმს და მაგნიუმს. მაღალი მინერალიზაციის გამო დიდხანს ინახება, ჩამოსხმისას არ საჭიროებს [[ნახშირორჟანგი]]თ გაჯერებას, აღნიშნული თვისებების გამო „ლუგელას“ მსოფლიო ბადალი არა ჰყავს.

== ჰიდროლოგია ==
[[ფაილი:Nokalakevi-river.Tekhura.jpg|thumb|250px|right|[[მდინარე]] [[ტეხური]]]]
სამეგრელო [[წყალი|წყლის]] ობიექტების სიუხვითა და მრავალფეროვნებით გამოირჩევა. აქ მრავლადაა [[მდინარე]]ები, [[ჭაობი|ჭაობები]] და წყაროები. შედარებით ნაკლები გავრცელება აქვს [[ტბა|ტბებსა]] და მყინვარებს. წყლის ობიექტები განსაკუთრებით მყინვარებიდა ჭაობები უხსოვარი დროიდან დიდ როლს თამაშობდა ადგილობრივი მოსახლეობის სამეურნეო საქმიანობაში. ეს, უპირველეს ყოვლისა მდინარეებზე ითქმის, რომლებიც წარსულში სამეგრელოს [[ვაკე (გეოგრაფია)|ვაკე ნაწილის]] ძნელად გასავლელი ტყეებითა და გაუვალი ჭაობებით თითქმის მთლიანად დაფარულულობის გამო, გადაადგილების ერთ-ერთ ყველაზე ხელსაყრელ საშუალებას წარმოადგენდნენ. ამას მოწმობს ის ფაქტი, რომ ახ. წ. II საუკუნეში [[რომი|რომში]] გამოცემული ე.წ. „პევტაგერიანის“ ცხრილში დასავლეთ [[საქართველო]]ს სხვა მდინარეებთან ერთად შეტანილი იყო სამეგრელოს ტერიტორიაზე გამდინარე [[მდინარე]]ები: ფაზისი ([[რიონი]]), ხობოსი ([[ხობისწყალი|ხობი]]), ასტელეფოსი ([[ენგური]]), გლაუკი ([[აბაშა (მდინარე)|აბაშა]]), საგამი ([[ტეხური]]) და სხვა. ამასვე მოწმობს ანტიკური ხანის სწავლულის [[სტრაბონი]]ს ცნობა იმის შესახებ, რომ „კოლხეთზე მომდინარეობს დიდი ''მდინარე'' ფაზისი, ფაზისი გემთსავალია აღმა ვიდრე სარაპინის (შორაპანის) ციხესიმაგრემდე“.<ref name="სამეგრელო (ბუნება, მოსახლეობა მეურნეობა) – მურმან არდია, ჭიჭიკო ჯანელიძე, 1999 წ.გვ 63">სამეგრელო (ბუნება, მოსახლეობა მეურნეობა) – მურმან არდია, ჭიჭიკო ჯანელიძე, 1999 წ.გვ 63</ref>
მდინარეებთან ერთად, ადგილობრივი მოსახლეობა ფართოს იყეენებდა სამეგრელოს დაბალ, ბრტყელ ზედაპირიან ვაკეზე განვითარებულ ვრცელ ჭაობებს.
[[ფაილი:Abasha at gachedili.JPG|thumb|250px|left|[[მდინარე]] [[აბაშა (მდინარე)|აბაშა]] სოფელ [[გაჭედილი]]ს მიდამოებში]]
ძველი დროის [[ბერძნები|ბერძენი]] სწავლული [[ჰიპოკრატე]] (ძვ. წ. [[460]]–[[377]] წწ.) მიუთითებს, რომ ფასიანები ([[კოლხები]]) ცხოვრებას ჭაობიან ადგილებში ატარებდნენ, სახლები ხის ან ლერწმის წყალში აქვთ ჩადგმული. ქვეითად ნაკლებად დაიარებიან. იგი აღნიშნავს ასევე, რომ იმ დროს ჭაობებში ადგილობრივ მოსახლეობას არხები ჰქონდა გაჭრილი და ერთ [[ხე]]ში ამოღებული ნავებით ამ არხებსა და მდინარეებს იყენებდნენ გადასაადგილებლად.

შუა საუკუნეების ავტორთა მიერ დატოვებული ცნობებიდან ყურადღებას იპყრობს [[არქანჯელო ლამბერტი]]ს მიერ შედგენილი სქემატური რუკა სამეგრელოს ჰიდროგრაფიული ქსელის შესახებ, რომელიც თანდართულია მის მიერვე დაწერილ წიგნში „სამეგრელოს აღწერა“. ამ პერიოდის თვალსაჩინო მიღწევას წარმოადგენს [[ვახუშტი ბაგრატიონი]]ს შრომა „[[აღწერა სამეფოსა საქართველოსა]]“, რომელშიც საკმაოდ დიდი ადგილი აქვს დათმობილი სამეგრელოს წყლის ობიექტების დახასიათებას.

მნიშვნელოვანი მოცულობის სამუშაოები იქნა ჩატარებული [[კოლხეთის დაბლობი|კოლხეთის დაბლობზე]] [[1880]]–[[1910]] წლებში. ამ სამუშაოების შედეგად შეიქმნა სამეგრელოს წყლის ობიექტების ჰიდროგრაფიული, ჰიდროლოგიური და გლაციოლოგიური ხასიათის ინფორმაცია. ამ ინფორმაციაზე დაყრდნობით, კ. პოდოზერსკიმ [[1911]] წელს შეადგინა მყინვარების პირველი კატალოგი, მოგვიანებით ა. ესენმა „მდინარეების სია“.

ოციან წლებში დაიწყო [[საქართველო]]ს მათ შორის სამეგრელოს წყლის ობიექტების ფართომასშტაბიანი შესწავლა, რაც ძირითადად [[1922]] წელს [[საქართველო]]ს ჰიდრომეტეოროგიური სამსახურის შექმნასთან იყო დაკავშირებული.

[[ქართველები|ქართველმა]] მეცნიერებმა დიდი წვლილი შეიტანეს სამეგრელოს წყლის ობიექტების შესწავლის საქმეში. მათი კვლევის შედეგები წარმოადგენს საიმედო მეცნიერულ ბაზას აღნიშნული ობიექტების რაციონალური გამოყენების და დაცვის ღონისძიებათა ტექნიკურ-ეკონომიკური დასაბუთებისათვის.

=== მდინარეები ===
[[ფაილი:Nokalakevi-river.Tekhura3.jpg|thumb|250px|[[ტეხური]]]]
სამეგრელოს ტერიტორია გამოირჩევა [[მდინარე]]თა ჰიდროგრაფიული ქსელების კარგი განვითარებით. აქ აღრიცხულია 2441 დიდი და მცირე მდინარე, რომელთა საერთო სირგძე 5191 კმ-ს შეადგენს. მათ წილზე მოდის საქართველოს მდინარეთა საერთო რაოდენობის 9.3 ‰ და საერთო სიგრძის 7.6 ‰. აქედან 10 კმ-ზე მეტი სიგრძის მდინარეები 43 ‰-ის, საერთო სიგრძით 1183 კმ.

უდიდესია [[ხობისწყალი]], რომლის სიგრძე 150 კმ-ია და მეექვსე მდინარეა საქართველოს დიდ მდინარეთა შორის. იგი შედგება 1485 შენაკადისაგან.

მეორე ადგილზეა მდინარე [[ტეხური]], მესამე ადგილზეა მდინარე [[აბაშა (მდინარე)|აბაშა]].

სამეგრელოს ჩრდილო-დასავლეთ და სამხრეთ კიდეზე გაედინებიან ტრანზიტული მდინარეები – [[ენგური]], [[ცხენისწყალი]] და [[რიონი]], რომელთა სიგრძე სამეგრელოს ტერიტორიაზე უდრის შესაბამისად 94, 44 და 99 კმ-ს.

{| border=1 cellpadding=5 cellspacing=0 style="font-size: 100%; border: gray solid 1px; border-collapse: collapse; text-align: left;"
|- style="background:#D4E2FC "
!მდინარე
!სიგრძე (კმ)
!ფართობი (კმ²)
!შენაკადების რაოდენობა
!შენაკადების საერთო სიგრძე (კმ)
!ქსელის სიმჭიდროვე (კმ/კმ²)
|-
|[[მაგანა]]
|24
|141
|44
|96
|0.85
|-
|[[ჯუმი]]
|61
|379
|231
|377
|1.16
|-
|[[ჩხოუში]]
|41
|119
|110
|161
|1.78
|-
|[[ჭურია]]
|11
|296
|154
|606
|2.08
|-
|[[ხობისწყალი|ხობი]]
|150
|1340
|1037
|1485
|1.22
|-
|[[ჭანისწყალი]]
|63
|315
|332
|521
|1.81
|-
|[[ოჩხომური]]
|47
|159
|147
|203
|1.57
|-
|[[ცივი (მდინარე)|ცივი]]
|60
|229
|137
|236
|1.30
|-
|[[ტეხური]]
|101
|1040
|502
| 946
|1.01
|-
|[[აბაშა (მდინარე)|აბაშა]]
|66
|370
|125
|288
|1.00
|-
|[[ნოღელა]]
|59
|130
|41
| 104
|1.25
|-
|[[ზანა]]
|42
|70
|64
|86
|1.83
|-
|}

=== ტბები ===
სამეგრელოს ტერიტორიაზე სულ 13 [[ტბა]]ა  აღრიცხული. მათი წყალშემკრები აუზების საერთო ფართობი 553 კმ-ია. ხოლო წყლის სარკის ჯამური ფართობი 19.4 კმ-ს არ აღემატება, რაც შესაბამისად რეგიონის ტერიტორიის საერთო ფართობის 12.8 და 0.455 ‰ უდრის. ტბების უმეტები ნაწილი თავმოყრილია [[შავი ზღვა|შავი ზღვისა]] და [[მდინარე]] [[რიონი]]ს ნაპირების გასწვრივ. მცირე რაოდენობის ტბები გვხვდება აგრეთვე [[ეგრისის ქედი]]ს მაღალმთიან ზონაში, სადაც მათი ქვაბულები ძველი გამყინვარების მექანიკური მოქმედების შედეგად არის წარმოქნმნილნი.

{| border=1 cellpadding=5 cellspacing=0 style="font-size: 100%; border: gray solid 1px; border-collapse: collapse; text-align: left;"
|- style="background:#D4E2FC "
!ტბა
!სიმაღლე (მ)
!სარკის ფართობი (კმ²)
!უდიდესი სიღრმე
!მოცულობა (მლნ მ³)
|-
|[[პალიასტომი]]
|–0.3
|18.2
|3.2
|52.0
|-
|[[ფართო წყარო]]
|–0.3
|0.27
|3.5
|4.41
|-
|[[ტობავარჩხილი]]
|2650
|0.21
|35.0
|3.31
|-
|[[დიდი ტობა ვარჩხი]]
|2300
|0.02
|5.6
|0.05
|-
|[[ჩიპსთა ვარჩხი]]
|2207
|0.03
|5.8
|0.08
|-
|}

=== ტბორები და წყალსაცავები ===
სამეგრელოს ტერიტორიაზე არსებული ხელოვნური [[ტბორი|ტბორებისა]] და [[წყალსაცავი|წყალსაცავების]] სარკის საერთო ფართობი 18.0 კმ²-ს უდრის, აქედან ტბორების სარკის საერთო ფართობი 0.1 კმ²-ს არ აღემატება. სამეგრელოს ტბორებიდან და წყალსაცავებიდან სარკის ფართობით გამოირჩევა [[ენგურჰესი|ენგურის წყალსაცავი]], რომელიც წარმოადგენს ჰიდროენერგეტიკული მიზნით [[მდინარე]] [[ენგური]]ს ჩამონადენის რეგულირების ობიექტს.

=== არხები ===
სამეგრელოს ვაკე და გორაკ-ბორცვიან ზოლში კულტურული მცენარეები თავიანთი ზრდა-განვითარების აქტიურ ფაზებში, განსაკუთრებით კი ცალკეულ გვალვიან წლებში საჭიროებენ მორწყვას. ამ მიზნით აქ გაყვანილია 16 მაგისტრალური [[სარწყავი არხი]] 104 [[კმ]] სიგრძით, ხოლო შიდა სარწყავი არხის საერთო სიგრძე 932 კმ-დე აღწევს. არხების წყალგამტარობა 15.7 მ³/წმ-ს უდრის, ხელოვნურ მორწყვას დაქვემდებარებული ტერიტორიების ფართობი კი 7164 ჰა-ს შეადგენს.

სარწყავ არხებთან ერთად მოქმედებაშია ხელოვნური დაწვიმების სარწყავცი სისტემები, რომელიც 4592 ჰა ფართობის მორწყვის საშუალებას იძლევა. აქედან ხელოვნური დაწვიმების გზით შეიძლება მოირწყა: [[წალენჯიხის მუნიციპალიტეტი|წალენჯიხის მუნიციპალიტეტში]] 1208 ჰა, [[ხობის მუნიციპალიტეტი|ხობის მუნიციპალიტეტში]] 888 ჰა, [[ჩხოროწყუს მუნიციპალიტეტი|ჩხოროწყუს მუნიციპალიტეტში]] 300 ჰა, [[აბაშის მუნიციპალიტეტი|აბაშის მუნიციპალიტეტში]] 863, [[ზუგდიდის მუნიციპალიტეტი|ზუგდიდის მუნიციპალიტეტში]] 680, [[მარტვილის მუნიციპალიტეტი|მარტვილის მუნიციპალიტეტში]] 653 ჰა მიწის ნაკვეთში. საერთოს. სამეგრელოს ტერიტორიაზე ხელოვნურ მორწყვას საჭიროებბს 11 756 ჰა მიწის ნაკვეთი, რაც [[საქართველო]]ს სარწყავი ფართობის 3.3 ‰ შეადგენს.

=== ჭაობები და დაჭაობებული ადგილები ===
სამეგრელოს ჰიდროგრაფიული ქსელის ერთ-ერთ უმნიშვნელოვანეს ნაწილს ჭარბტენიანი მიწები წარმოადგენს. ჭაობებს დაჭაობებულ მიწასთან ერთად სამეგრელოს ტერიტორიის საერთო ფართობის 20 ‰ უკავია, რაც 74 650 ჰა-ს შეადგენს.

== ბუნების საშიში მოვლენები ==
[[ფაილი:Martvili47.jpg|thumb|250px|ჭადრების ხეივანი [[სალხინო (მარტვილის მუნიციპალიტეტი)|სალხინოში]]]]
[[ფაილი:Nokalakevi-river.Tekhura1.jpg|thumb|250px|[[ნოქალაქევი]]]]
[[ფაილი:Tsalenjikha.chanistckali.jpg|thumb|250px|[[წალენჯიხა]]]]
სამეგრელოს ტერიტორია, ისევე როგორც მთლიანად [[საქართველო]], რთული ფიზიკურ–გეოგრაფიული პირობებით გამოირჩევა და მასთან დაკავშირებით პერიოდულად განიცდის ბუნების საშიში მოვლენების ზემოქმედებას. [[მიწისძვრა|მიწისძვრები]], დისკომფორტული ტემპერატურები და წაყინვები, ძლიერი [[ქარი|ქარები]] და [[წყალდიდობა|წყალდიდობები]], [[გვალვა|გვალვები]] და ზედმეტად ჭარბი ნალექები, ღვარცოფები და ზვავები საგრძნობ მატერიალურ ზარალს იწვევს და საერთოდ უარყოფით ზეგავლენას ახდენს სახალხო მეურნეობის სხვადასხვა დარგების განვითარებასა და ფუნქციონირებაზე.

=== მიწისძვრები ===
[[საქართველო]]ს სეისმოტექტონიკური განაწილების რუკის მიხედვით, სამეგრელოს ტერიტორია განეკუთვნება ცენტრალურ [[კავკასია]]ს, [[კოლხეთის დაბლობი]]ს დეპრესიას და [[შავი ზღვა|შავი ზღვის]] სანაპირო ზოლს. ტექტონიკური განვითარების თვალსაზრისით, სამეგრელოს ტერიტორიის უდიდესი ნაწილი შედის კოლხეთის ტექტონიკური დეპრესიის ფარგლებში, რომელსაც დასავლეთიდან შავი ზღვის [[ქვაბული]] ესაზღვრება, ხოლო ჩრდილოეთიდან ფანავისა და სამეგრელოს (ეგრისის) ქედები. სწორედ ამ ტერიტორიის საზღვრებში მდებარეობს [[ფოთი]]-ასხისა და კურზუ-ხიხაძირის სიღრმული რღვევები, რომლებთანაც მკვლევარ-სპეციალისტთა მტკიცებით უნდა იყოს დაკავშირებული სამეგრელოში მომხდარი მიწისძვრის მეტი წილი.

სამეგრელოს ტერიტორიის სეისმურობა არ შეიძლება ცალკე იქნას განხილული [[საქართველო]]სა და მთლიანად კავკასიის სეისმურობის გათვალისწინების გარეშე. არცთუ იშვიათად სამეგრლოს ტერიტორიაზე მეტ-ნაკლები ძალით შეიგრძნობა მის საზღვრებს გარეთ მდებარე მიწისძვრის კერებში მომხდარი მიწისძვრების მოქმედება. მაგალითისთვის [[1991]] წლის 29 აპრილს მომხდარი [[რაჭა]]-[[იმერეთი]]ს მიწისძვრის აღნიშვნა კმარა. ამ მიწისძვრის კერას სამეგრელოს საზღვრებს დარეთ მდებარე [[გაგრა]]-ჯავის ტექტონიკური რღვევის ზოლში ჰქონდა ადგილი და მან საკმაოდ დიდი ზარალი მიაყენა რაჭის, იმერეთის, სამაჩაბლოს ტერიტორიაზე განლაგებულ მთელ რიგ დასახლებულ პუნქტებს. აღნიშნული მიწისძვრა საკმაო ძალით იქნა შეგრძნობილი სამეგრელოს ტერიტორიაზეც.

დღემდე შემორჩენილი ძველი საბუთების მიხედვით ისტორიულ წარსულში სამეგრელოს ტერიტორიაზე ცნობილია ერთი [[მიწისძვრა]], რაც [[1616]] წელს მომხდარა. ამ მიწისძვრის შედეგად ჩამონგრეულა ცაიშის ტაძრის გუმბათი.

[[XX საუკუნე|XX საუკუნის]] 30-იანი წლებიდან სამეგრელოს ტერიტორიაზე მომხდარი მიწისძვრის აღრიცხვა მიმდინარეობს საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის მ. ნოდიას სახელობის გეოფიზიკის ინსტიტუტის სეისმური დაცვის ეროვნული სამსახურის რეგიონული ტიპის სეისმურ სადგურებში. პირველი ასეთი სადგური მოწყობილ იქნა [[1937]] წელს ქალაქ [[ზუგდიდი|ზუგდიდში]] – დადიანების სასახლის სარდაფში. შემდეგ თანამედროვე ტიპის მოკლეპერიოდიანი სეისმოგრაფებით აღჭურვილი სადგურები შეიქმნა [[მარტვილი|მარტვილში]], კურზუში, [[ლებარდე]]ში, [[ჭალე]]ში და [[ჩქვალერი|ჩქვალერში]]. ამ სადგურებში ჩატარებული ინსტრუმენტალური დაკვირვების შედეგად სამეგრელოს ტერიტორიაზე დაფიქსირებულია 1300-მდე სხვადასხვა ინტენსიობის [[მიწისძვრა]], რომელთაგან მოსახლეობის მიერ მხოლოდ ნაწილი იქნა შეგრძნობილი.

[[XX საუკუნე]]ში სამეგრელოს ტერიტორიაზე მომხდარი მიწისძვრებიდან აღსანიშნავია, [[1930]] წლის 7 ნეომბერს [[სვანეთი|სამეგრელო-სვანეთი]]ს მიწისძვრა, რომელიც მაქსიმალური ინტენსიობით (6 ბალი) შეგრძნობილ იქნა [[ზუგდიდი]]ს, [[წალენჯიხა|წალენჯიხის]] და ნაწილოვრივ [[მესტიის მუნიციპალიტეტი|მესტიის რაიონებში]] ([[საბერიო]], [[ფახულანი]], [[წალენჯიხა]], ჯვარი, [[ჭკადუაში]], [[ჭუბერი]]). ეს მიწისძვრა 5–6 ბალიანი ინტენსიობით აღინიშნა მარტვილისა და სენაკის რაიონებში ([[გაშპერდი]], [[თამაკონი]], [[მარტვილი]], [[სალხინო (მარტვილის მუნიციპალიტეტი)|სალხინო]], [[ფოცხო]]).

ანალოგიური ინტენსიობის მიწისძვრას ადგილი ჰქონდა [[1941]] წლის 15 ივნისს, რომელიც [[მენჯი (ზუგდიდის მუნიციპალიტეტი)|მენჯის]] მიწისძვრის სახელით არის ცნობილი. ეს მიწისძვრა 6 ბალიანი ინტენლიობით სოფ. ხორშში აღინიშნა, ხოლო აბასთუმანში, მენჯში, სენაკში, ხეთაში, ფოცხოსა და ეწერში მისმა ინტენსიობამ 5–6 ბალი შეადგინა.

6-ბალიანი მიწისძვრა მოხდა ზემო სამეგრელოში [[1955]] წლის 25 დეკემბერს ([[თაია]]ში, [[მიქავა (სოფელი)|მიქავაში]], [[მუხური (ჩხოროწყუს მუნიციპალიტეტი)|მუხურში]], გალში). ამ მიწისძვრის სიძლიერემ კუზუში, ნაკიფუში, [[ხაბუმე]]ში, ჯვარში და წალენჯიხაში 5 ბალი შეადგინა.

განსაკუთრებით გამოირჩეოდა [[1957]] წლის 29 იანვრის მარტვილის მიწისძვრა, რომლის ძალამ 8 ბალი შედგინა სოფელი [[ბალდა]]ში, [[გაჭედილი|გაჭედილში]], დიდ ჭყონში და [[სალხინო (მარტვილის მუნიციპალიტეტი)|სალხინოში]], ამ მიწისძვრის შედეგად დაინგრა მრავალი შენობა, თუმცა მას ადამიანთა მსხვერპლი არ მოჰყოლოდა.

მაკროსეისმური მასალების გაანალიზების საფუძველზე,დასახლებული პუნქტების სია, სადაც მომხდარი მაქსიმალური ინტენსიობის მიწისძვრა იქნა დაფიქსირეული:
*8 ბალი – [[ცაიში]], [[ბალდა]], [[გაჭედილი]], [[დიდი ჭყონი]], [[სალხინო (მარტვილის მუნიციპალიტეტი)|სალხინო]].
*7 ბალი – [[მარტვილი]]
*6–7 ბალი – [[ორჟა]], [[ხორში]], [[მიქავა (სოფელი)|მიქავა]], [[ფახულანი]], [[ჯგალი]].
*6 ბალი – [[აბაშა]], [[აბასთუმანი (ზუგდიდის მუნიციპალიტეტი)|აბასთუმანი]], [[ზუგდიდი]], [[მენჯი (ზუგდიდის მუნიციპალიტეტი)|მენჯი]], [[ჭკადუაში]], [[ჯვარი (ქალაქი)|ჯვარი]], [[სენაკი]], [[ხაბუმე]]
*5–6 ბალი  –  [[თეკლათი]], [[გაშფერდი]]
*5 ბალი – [[მაიდანი]], [[თამაკონი]], [[კურზუ]], [[ნახუნავო]], [[ეკი]], [[სირიაჩქონი]], [[ლეძაძამე]], [[ჩხოროწყუ]], [[ნაკიფუ]], [[ჩქვალერი]], [[ხეთა]].
*4–5 ბალი – [[სუჯუნა]], [[ხობი]], [[გაღმა პირველი ხორგა]], [[პატარა ფოთი]], [[ქვემო ჭალადიდი]], [[ყულევი]].

=== გვალვები ===
დასავლეთ [[საქართველო]]ში, კერძოდ სამეგრელოში, მკაცრი [[გვალვა]] იშვიათია, თუმცა ის მნიშვნელოვან ზარალს აყენებს სახალხო მეურნეობას და უპირველეს ყოვლისა სასოფლო-სამეურნეო კულტურების წარმოებას.

მკაცრი გვალვები სამეგრელოში მოსალოდნელია ყოველ 10–20 წელიწადში ერთხელ, უკანასკნელ ასეთ [[გვალვა]]ს აქ ადგილი ჰქონდა [[1998]] წელს.

სამეგრელოს ტერიტორიაზე გამოყოფილია სამი აგროჰიდროლოგიური ზონა: ძლიერი, ზომიერი და სუსტი დაწყლიანების. ძლიერი დაწყლიანების ზონას უკავია შავი ზღვის სანაპირო ზოლი, სადაც პროდუქტიული ტენის მარაგი 1 მ. სისქის [[ნიადაგი]]ს ფენაში სავეგეტაციო პერიოდის განმავლობაში შეადგენს 300–400 მმ-ს. ზომიერი გაწყლიანების ზონა ვრცელდება [[კოლხეთის დაბლობი]]ს ვაკე ტერიტორიის დიდ ნაწილზე, სადაც ნიადაგში პროდუქტიული ტენის მარაგი სავეგეტაციო პერიოდის განმავლობაში 250–350 მმ საზღვრებში მერყეობს.

მთებში ძირითადად გაწყლიანების ტიპია გავრცელებული, რომლისთვისაც პროდუქტიული ტენის მარაგი შეადგენს 200–300 მმ-ს.

ნიადაგში ტენის მარაგის მნიშვნელოვანი შემცირება შესაძლებელია მხოლოს ხანგრძლივი უნალექო პერიოდების შემთხვევაში, სოფლის მეურნეობაში უნალექო პერიოდად მიჩნეულია ისეთი პერიოდი, როდესაც ატმოსფერული ნალექები არ აღემატება 5 მმ-ს. ეს კრიტერიუმი შერჩეულია იმ თვალსაზრისით, რომ სწორედ 5 მმ-ზე მეტი ნალექებია მნიშვნელოვანი მცენარის ზრდა-განვითარების.უნალექო პერიოდების უწყვეტი ხანგრძლივობა სამეგრელოს ტერიტორიის  უმატეს ნაწილზე 8° დღეს არ აღემატება.

უნალექობის გარდა [[ნიადაგი]]ს გამოშრობისა და [[გვალვა|გვალვების]] განვითარებისათვის საჭიორა მაღალი ტემპერატურული ფონის არსებიბა, გვალვის დროს [[ტემპერატურა]] დაბლობ რაიონებში აღწევს 35–40 °C-ს, ხოლო მთებში – 25–30 °C-ს. შაშუალო ტემპერატურა 13 სთ-ზე მის საშუალო მრავალწლიურს 4–5 °C-ით აღემატება.

=== წაყინვები ===
სამეგრელოს მთიან რაიონში ადრეულ პირველ [[წაყინვები|წაყინვებს]] შეიძლება ადგილი ჰქონდეს [[სექტემბერი|სექტემბრის]] მეორე დეკადაში, მაღალმთიან ადგილებში კი [[აგვისტო]]ს მეორე დეკადაში. გვიანი ([[გაზაფხული]]ს) წაყინვები მთიან ადგილებში შესაძლებელია აღინიშნოს [[მაისი]]ს მეორე დეკადაში. რაც შეეხება სამეგრელოს ვაკე-დაბლობის ტერიტორიას, [[წაყინვები]] ზემოთ ხსენებულ თვეებში არ აღინიშნება. ადრეული წაყინვები აქ შეიძლება აღინიშნოს იშვიათად, [[სექტემბერი|სექტემბრის]] მესამე დეკადაში, ხოლო ყველაზე გვიანი წაყინვები [[აპრილი]]ს მესამე დეკადაში.

=== უხვი ნალექები ===
სამეგრელოში უხვი ნალექები ხშირია, როგორც [[შავი ზღვა|შავი ზღვის]] სანაპიროზე, ისე მიმდებარე მთიან ზონაში, მაგალითისთვის [[1916]] წლის 25 სექტემბერს [[ფოთი]]ს მეტეოლოგიურმა სადგურმა 5–6 წუთიან ინტერვალში დააფიქსირა 30 მმ-ზე მეტი ნალექი, [[წვიმა|წვიმის]] მაქსიმალური ინტენსივობა 6.4 მმ-ს უდრიდა წუთში.

უხვნალექიან დღეთა რიცხვი სამეგრელოს ტერიტორიაზე წლის განმავლობაშ იცვლება 10–20 დღის ფარგლებში. სანაპირო ზოლში ასეთ დღეთა რიცხვი უფრო ნაკლებია, ზღვიდან დაშორებით მდებარე ვაკეზე და წინამთებში ნალექიან დღეთა რიცხვი მეტია, ხოლო მაღალ მთებში რამდენადმე მცირდება.

უხვნალექიან დღეთა წლიურ სვლაში მაქსიმუმი მოდის [[ზაფხული]]ს დასასრულზე ან [[შემოდგომა]]ზე. გამონაკლისს წარმოადგენს [[კურორტი]] [[ლებარდე]], სადაც მაქსიმუმი [[იანვარი|იანვრის]] [[თვე]]ზე მოდის და შეადგენს 2 დღეს.

=== წყალდიდობები ===
სამეგრელოს ტერიტორიისათვის დამახასიათებელ სტიქიურ ბუნებრივ მოვლენებს შორის [[წყალდიდობა|წყალდიდობები]] ([[წყალმოვარდნა|წყალმოვარდნები]]) განსაკუთრებულ ყურადღებას იპყრობს. ბუნების საშიშ მოვლენას იწვევს არა მარტო თავსხმა წვიმები და [[თოვლი]]ს საფარის ინტენსიური დნობა, არამედ მეწერებით, [[კლდე]]-ზვავებით და [[თოვლი]]ს ზვავებით ჩახერგილი უბნების ზემოთ შექმნილი დროებითი წყალკსატევების წყლისაგან უეცარი განტვირთვა.

სამეგრელოს [[მოსახლეობა]] უხსოვარი დროიდან განიცდიდა წყალდიდობები მავნე ზემოქმედებას.

=== ღვარცოფები ===
[[საქართველო]] როგორც რთული მთაგორიანი [[რელიეფი]]ს მქონე ქვეყანა [[ღვარცოფები]]ს ინტენსიური გამოვლინების რეგიონს მიეკუთვნება. სამეგრელო სხვა კუთხეებთან შედარებით ამ მხრივ უფრო ხელსაყრელ პირობებში იმყოფება. ამის მიზეზი ის არის რომ, სამეგრელოს ტერიტორიის მნიშვნელოვანი ნაწილი ვაკე-დაბლობს უკავია, სადაც ღვარცოფების განვითარებისთვის შესაბამისი პირობები ერთობ შეზღუდულია. [[აბაშის მუნიციპალიტეტი|აბაშის]], [[სენაკის მუნიციპალიტეტი|სენაკის]], [[ხობის მუნიციპალიტეტი|ხობის]] და [[ზუგდიდის მუნიციპალიტეტი|ზუგდიდის]] რაიონების ეს ტერიტორიები, რომლებიც [[კოლხეთის დაბლობი|კოლხეთის დაბლობზე]] და [[ოდიშის ვაკე]]ზე არიან განლაგებულნი მეხუთე არაღვარცოფსაშიში კატეგორიას განეკუთვნებიან.ეს ტერიტორიები ზღვის დონიდან 200 [[მ]] სიმაღლეზე არიან განლაგებულნი და მათ წილზე მოდის სამეგრელოს ტერიტორიის საერთო ფართობის 57 ‰.

=== ზვავები ===
სამეგრელოს მთიანი ნაწილის [[რელიეფი]]ს ინტენსიური დანაწევრების საშუალო და განსაკუთრებული მაღალმთიანინ ზონებში უტყეო, ციცაბო ფერდობების არსებობა და უხვთოვლიანი [[ზამთარი|ზამთრის]] ხშირი განმეორებადობა, ხელს უწყობს ზვავების ფართო გავრცელებას, ზვავსაშიში ტერიტორიის ქვედა საზღვარი სამეგრელოში ზღვის დონიდან 250–350 მ-ზე გადის, ხოლო ზედა საზღვარი [[ეგრისის ქედი]]სა და მისი განშტოებების თხემებზე, რომელთა სიმაღლე ალაგ-ალაგ 3000–3100 მ. აღწევს.

სამეგრელოში ფართოდ არის გავრცელებული ზვავშემკრებები, რომლეთა საზღვებშიც ზვავის კერის ფართობი 0.5 ჰა-ს არ აღემატება. ასეთი ზვავის კერების რიცხვი სამეგრელოში არსებული [[ზვავი]]ს კერების საერთო რაოდენობის 68–70 ‰ შეადგენს. აქვე 10 ჰა-ზე მეტი ფართობის ზვავის კერებზე მოდის საერთო რაოდენობის მხოლოდ 5–7 ‰. ცალკეული რთული ზვავების კერების ფართობი 40–50 ჯა-ს აღემატება. სამეგრელოში არც ზვავშემკრებები გამოირჩევიან დიდი სიგრძით. მათი საერთო რაოდენობის 38–40 ‰-ის სიგრძე 1 კმ-ზე მაკლებია, მაღალმთიან ზონაში მდებარე ზოგიერთი ზვავშემკრების სიგრძემ კი შეიძლება 2–3 კმ-ს მიაღწიოს.

სამეგრელოში [[ზვავები]]ს რაოდენობის 80 ‰ ჩამოდის თოვის დროს, 5‰ – [[თოვლი]]ს დნობის დროს, 6 ‰ – დათბობის დროს, 1 ‰ – [[ქარბუქი]]ს დროს, ხოლო 8 ‰ თოვლის საფარის ფიზიკურ-მექანიკური თვისებების შემცვლის შემდეგ.

სამეგრელოს ტერიტორიის საერთო ფართობის 27 ‰ ზვავსაშიშად ითვლება.

=== ძლიერი ქარები ===
სამეგრელოში, განსაკუთრებით მისი ვაკე-დაბლობის ნაწილში და მთისწინა ზოლში ძლიერი ქარები საკმაოდ ხშირია. 15 მ/წმ და უფრო მერი სიჩქარის ქარების განმეორებადობა წლიურად შეადგენს ჯვარში – 66, [[წალენჯიხა]]ში – 49, [[ფოთი|ფოთში]] – 40, [[სენაკი|სენაკში]] – 29. დღეს ძლიერი ქარები უფრო მეტად ხშირია წლის ცივ პერიოდში. ასეთი ქარების უწყვეტი ხანგრძლივობა სწორედ ამ პერიოდშია ყველაზე მეტი და საშუალოდ 7–8 საათს აღწევს მაშინ, როცა [[ზაფხული]]ს პერიოდში 4-სთ არ აღემატება.

სამეგრელოს ტერიტორიაზე, ისევე როგორც მთლიანად [[კოლხეთის დაბლობი]]ს ბარში, ძლიერი ქარები ძირითადად აღმოსავლეთის მხრიდან ქრიან, სხვა მიმართულების ძლიერი ქარები იშვიათია.

==დემოგრაფია==
1897 წელს სამეგრელოში 114 869 ადამიანი ცხოვრობდა, 1908 წელს — 124 151<ref>''თოფჩიშვილი რ''. „საქართველოს ეთნოგრაფია/ეთნოლოგია“ გვ. 131 — თბილისი, „უნივერსალი“ 2010 ISBN 578-9941-12-882-0</ref>, 2002 წელს — 450 ათასზე მეტი, ხოლო 2014 წლის აღწერის მიხედვით 330 761 ადამიანი.

==ეკონომიკა==
დღეს უმსხვილესი სამრეწველო ობიექტია ენგურჰესი, რომელიც ქვეყანაში ყველაზე მეტ ელექტროენერგიას გამოიმუშავებს.

===სოფლის მეურნეობა===
სამეგრელოში განვითარებულია [[სოფლის მეურნეობა]]. სოფლად ჰყავთ [[ძროხა]] და [[კამეჩი]], [[თხა]] და [[ღორი]], [[ფრინველი]] და [[ფუტკარი]]. მარცვლეულიდან გავრცელებულია [[სიმინდი]]. ადგილობრივმა ნოტიო და თბილმა ჰავამ ხელი შეუწყო [[მეჩაიეობა|მეჩაიეობისა]] და [[მეხილეობა|მეხილეობის]] განვითარებას.

====მევენახეობა====
ისტორიული მონაცემები იძლევიან საშუალებას გამოვიტანოთ დასკვნა, რომ ვაზის კულტურის საწყისი უნდა ვეძიოთ სადღაც, დასავლეთ აზიის მიდამოებში, სახელდობრ, [[ამიერკავკასია]]ში, [[შუა აზია|შუა]] და [[მცირე აზია|მცირე აზიაში]], [[სირია]]ში, [[ირანი|ირანში]]. აქ იყო პირველად შეტანილი კულტურული [[ვაზი]], აქვე დაღვინდა მისი წვენი. აკადემიკოს [[გიორგი წერეთელი (ენათმეცნიერი)|გ. წერეთლის]] გამოკვლევით სიტყვა [[ღვინო]] ყველა ენაში ქართული ენიდან შევიდა.

ერთ-ერთი უდიდესი ცენტრი კულტურული ვაზის ჩამოყალიბებისა, როგორც ჩანს [[საქართველო|საქართველოა]], საიდანაც ვაზის კულტურა ევროპაში შევიდა და გავრცელდა. [[მევენახეობა]] დამოუკიდებლივ განვითარდა დასავლეთ და აღმოსავლეთ საქართველოში.

მევენახეობა კარგადაა განვითარებული [[დასავლეთ საქართველოს სამედიცინო ცენტრი|დასავლეთ საქართველო]]შიც, კერძოდ სამეგრელოში. [[აფხაზეთი|აფხაზეთ]]-სამეგრელოში 120-ზე მეტი ვაზის ჯიში არსებობს. ყოველი ეკოლოგიური გარემოსთვის თავისებური, ჯიშთა ასეთი მრავალფეროვნება, პირველ რიგში, იმაზე მიგვითითებს, რომ მევენახეობას ამ მხარეში ისტორიულ წარსულშიც დიდი მნიშვნელობა ენიჭებოდა, რაც დასტურდება სალოცავების ([[ოდუდიე|ოდუდიეს]], [[ჟინიში]], [[გალენიში]] და სხვათა) ჩატარება მათთვის განკუთვნილი ჭურ-ღვინის ანდა ზედაშეს გარეშე შეუძლებელი იყო. დღესაც ხალხურ ლექსებში შემორჩენილია სახელები ეგრისში ადრე გავრცელებული მაღლარი ვაზის ჯიშებისა:

{{ციტირება|შონური, პანეში, ოჯალეში, 

ჭვიტლოური, ჩეჭეფეში, 

კაპისტონი, ტოროკუნჩხი, 

ჩერგვალი დო უჩა-ჯვეში.}}

სამეგრელოს მთავარი ჯიშებია: აბშილაური, გოლაათური, გრეხი, დონდღვაბია, დედოფლის კითი, ეგურძეული, ვერნახი, ზერდაგი, თხუნთხუ, თოვანი, კვანწახურა, კეთილაური, კერთოლი, კაპისტონი, მარგალური, კიკაჩა, კუტალა, ლაგილური, მუხიშხა, მორცხულა, მახვატელი, მაჭკვატური, მარბა, ოჯალეში, ოქონა, ოფოთი, პანეში, პუმპულა, პაპასკირი, საკუმა, სამანჭრო, ტუტაში, ტოროკუჩხი, უჩახარდანი, უგვარო ქველები, ჩერგვალი, ჩეჭიფეში, ჩეში, ჩხინკილოური, ჩხოროკუნი, ჩხუბეში, ჩხუში, ჩეჩქიში, ჩერგვალი, ცანაფითა, ჭყვიტილური, ჭითაში, ჭოტიში, ხოჯიშთოლი (ხარისთვალა) და სხვა.

მეგრულად ვენახს „ბინეხი“ ჰქვია, ველურ ჯიშს კი „ბურეხი“, რომელიც ახლაცაა შემორჩენილი კოლხეთის ტყეებში. დასაბამიდან აქ ვენახი ხეზე იყო აშვებული და ამიტომ ყველა აქაურ ჯიშებს „მაღლარი“ ეწოდებოდა. მას სხლავდნენ ორ წელიწადში ერთხელ. მას „ბინეხიში წიმინდუა“ (გაწმენდა-გასხვლა) ეწოდებოდა. გასხვლის დროს გამოყენებაში იყო „ოჭკირალი“ (საჭრეთლები), „კვაღა“ (ცული) და „ცემლარი“ (ცელი). აღნიშნული იარაღებით ჩამოჭრიდნენ ძველ „ლერწებს“ (ყლორტებს) და ახალ ნაზარდებს ({{lang-xmf|ნოჸელა}}) დატოვებდნენ. ვენახის შეწამვლაზე ({{lang-xmf|წამალუა}}) იმ დროს წარმოდგენაც არ ჰქონდათ. ყურძენი მწიფდებოდა სხვადასხვა დროს. მაგალითად „შონურს“ აგვისტოში წურავდნენ. უმეტესობა შემოდგომის შუა რიცხვებში იწურებოდა. რთველს მეგრულად „მაშარობას“ ეძახდნენ. ხიდან ყურძნის ჩამოსაკრეფად გამოყენებაში იყო „გიდელი“. ყურძენს წურავენ საწნახელში ({{lang-xmf|ოჭინახი}}) წურავდნენ იქვე და ასამდნენ ქვევრებში ({{lang-xmf|ლაგვანი}}), რომელსაც თავს დაუხურავდნენ ოფიჭოს ({{lang-xmf|ბულიშ ტყები}}) ფირფიტის მაგვარი ფურცლებით, რაც ბალმწარას ({{lang-xmf|კოლობულიშ ტყები}}) ლაფანისაგან მზადდებოდა. ოფიჭოსაგან ({{lang-xmf|ბულიში ტყები}}) ამზადებდნენ ქვევრის გასარეცხი ხელსაწყოსაც (სარცხს მეგრულად ორჩხაში ჰქვია). ჰქონდათ ასევე „ოწარეში“ (საწური) ხის ტარზე მობმული ტილოს ნაჭერი, რომლიტაც ჭურში დარჩენილ წყლის წვეთებს ამოწურავენ. ქვევრიდან ღვინო ამოჰქონდათ კოლოჭურადან (გოგრამწარადან, ტუტულა, იგივე ჭურა) გაკეთებული ხრიკათი ({{lang-xmf|ხირკე}}), თხლე კი ხაპირით ({{lang-xmf|ხვეფა}}). მაშარობის დროს ხშირი იყო ნადის ({{lang-xmf|ნოდის}}) წვევა. ამ დროს მღეროდნენ „ხემხუვაიე ხვარიელც“, — სიმღერა ვენახ „ხემხუზე“ (ხემხუ თეთრი ყურძენი იყო. ალბათ ის სხვა ყურძენთა შორის რჩეული იყო).

სალხინო სუფრას (ტაბაკის) ბოლომდე ვინც შერჩებოდა, მიირთმევდნენ საბოლოო სასმისს — „ოლურკულას“ (წასვლისკულას), რომელსაც სიმღერასაც დაატანდნენ:

<center>{{ციტატა|'''ჰოი…ი, ოლურ კულარე'''

'''მისეთი თენა ვეშაშვენი,'''

'''თელო ღურა რე…ე '''


'''გეშაშვი დო გეშარუწკი, '''

'''ჸუჩა ულარე…ე!'''|ჰოი, წასვლის კულაა…ა

ვინც ამას ვერ გამოცლის

ცოცხალმკვდარია…ა.


შესვი და გამოსწრუპე,

სახლში წასვლის ჟამია…ა!}}</center>

ძველი ვაზის ჯიშები ფილოქსერამ გაანადგურა. ამ დარგის მცოდნეთა წყალობით დასავლეთ ევროპიდან შემოვიდა ვენახის შეწამვლისა და მოვლის ახალი წესები და მასთან დაკავშირებით ახალი ტერმინები. ბინეხიში გინოჸონუა (ვენახის დამყნობა), ბინეხიში გერინაფა (ვაზის დაყენება 3-ნეკზე, 4-ზე და ა. შ.), ლერწიში გეშახელუა (ყლორტის გამოხშირვა) და სხვა. შემოვიდა ვაზის ახალი სახელებიც: კალაბერნე (შდრ. აბაშური კამურა), იზაბელა, ფრანგულა და მრავალი სხვა.

სამეგრელოში ვენახების მთელი ფართობის 93 % ცოლიკოურს უკავია, მას მოსდევს ოჯალეში, ციცქა, კრახუნა, საფერავი, ალექსანდროული, გულშავა, იზაბელა და სხვა ჯიშები.

მეღვინეობის თვალსაზრისით სამეგრელო იყოფა ორ ძირითად, მკვეთრად განსხვავებულ ზონად: მთიან და დაბლობ ზონად. დაბლობ ზონაში მევენახეობა მცირედაა განვითარებული. მაღალხარისხოვანი ღვინოები ამ მხარეში მიიღება მთიან ზონაში მტების ფერდობებისა და გორაკების დაქანებებზე გაშენებული ვენახებიდან. სამეგრელოს მთიანი ზონა შეიძლება გაიყოს მეღვინეობის შემდეგ მიკრორაიონებად:

მდინარე აბაშის და ტეხურის შუა დინაების მთაგორიანი ზოლი, რომელიც მოიცავს მარტვილის მუნიციპალიტეტს მთლიანად და წალენჯიხის მუნიციპალიტეტის ზემო ნაწილს. მდინარე ხობის და ჭანისწყლის (ჭანწყარი) შუა დინების გასწვრივ მდებარე ზოლი. მდინარე ენგურის (ინგირი) მარცხენა მხარე. მეღვინეობის ძირითადი მიმართულების შესაბამისად სამეგრელოს სარაიონო სტანდარტულ ასორტიმენტში შეტანილია:

:ა) ხარისხოვანი სუფრის ღვინოების მისაღებად ჯიშები: ოჯალეში, ცოლიკოური და ლიგოტე.

:ბ) ბუნებრივად ნახევრად ტკბილი ღვინის დასამზადებლად — ოჯალეში.

:გ) სასუფრე ყურძნისათვის გათვალისწინებულია ჯიშები: შასლა, მალვაზია და თითა განჯური.

:დ) საკონიაკე ღვინომასალის წარმოებისათვის პერსპექტიულის ჯიშები: ცოლიკოური, პანეში და სხვა.

საქართველოში მევენახეობის წინსვლას წარსულში ხელს უწყობდა სამუშაო პროცესების ნაკლები სირთულე. ვაზი არ საჭიროებდა მყნობას და წამლობას. თანამედროვე მევენახეობის წინაშე კი მეტად რთული ამოცანების დასახული. 

მყნობის აგროტექნიკის საკითხებიდან მეტად დიდი მნიშვნელობა აქვს საძირე-სანამყნო მასალის წესიერ შერჩევას და მყნობისათვის მომზადებას. სამყნობი მასალის ჯეროვნად დალბობისათვის აწყობენ სპეციალურ დასალბობ აუზებს. ნამყენი უნდა შეეწამლოს ბორდოს ხსნარით, აგრეთვე უნდა მოხდეს გოგირდის შეფრქვევა და სხვა.

იმ რაციონალურ ღონისძიებათა შორის, რომლებიც გავლენას ახდენენ ყურძნის მოსავალზე, აღსანიშნავია ვაზის შპალერზე დაყენება.

ნიადაგის ნაყოფიერების აღდგენისათვის მევენახეობაში ფართოდ იყენებენ სასუქს (სასურქი). ორგანული სასუქებიდა, გარდა ნაკელისა, ფართოდაა გამოყენებული ტორფი. ორგანულ სასუქებს აგრეთვე მიეკუთვნება მწვანე სასუქები. მისი ეფექტურობა თითქმის დადგენილია დასავლეთ საქართველოს მევენახეობის რაიონებისათვის. სასუქის შეტანა ვენახში, როგორც წესი, უნდა წარმოებდეს მტელ ფართობზე მოფანტვით, რის შემდეგ იგი 18-20 სმ სიღრმეზე უნდა ჩაიხსნას.

დიდი მნიშვნელობა აქვს აგრეთვე მორწყვას. მისი უხარისხოდ ან უდროოდ ჩატარება პროდუქციის მკვეთრ გაუარესებას იწვევს. თუ ტენით დეფიციტიან რაიონებში აუცილებელია საზამთროდ მორწყვა, დასავლეთში, კერძოდ სამეგრელოში, ამის საჭიროება არ არის.

ვაზის მოვლის ოპეარციებიდან განსაკუთრებით აღსანიშნავია გასხვლა-ფორმირების საკითხი.

საქართველოს ყველა რაიონში ვაზის გასხვლის ძირითად ფორმად ძველტაგანვე მიღებულია გასხვლის ქართული წესი. რაიონის ეკოლოგიური პირობების მიხედვით მას ეძლევა სხვადასხვა სიმაღლის შტამპი (50-100 სმ) ერთი ან ორი სასხლავი რქით, ე. წ. სამამულითა და სანაყოფით. სამამულის (ნეკის) გასხვლა წარმოებს 2-3 კვირტზე, ხოლო სანაყოფისა — 8-10 კვირტზე.

==კულტურა==
=== განათლება ===
პირველი [[სასწავლებელი]] (სასულიერო) სამეგრელოში [[1830]] წელს [[ლევან V დადიანი|ლევან V]]–ის დროს დაარსდა [[მარტვილი|მარტვილში]]. [[XIX საუკუნე]]ში [[ქართველები|ქართველ]] ხალხში გაძლიერდა განათლებისადმი მისწრაფება. თავდაპირველად [[სკოლა|სკოლები]] მონასტრებთან ერთად გაჩნდა,[[ფაილი:Martvili monastery.jpg|250px|thumb|მარტვილის მონასტერი]] ხოლო შემდგომ, მეფის [[რუსეთი]]ს მთავრობა იძულებული გახდა გაეხსნა დაწყებითი სასწავლებლები. განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი წვლილი შეიტანა მხარის საგანმანათლებლო პროცესის განვითარებაში [[1879]] წელს დაარსებულმა „[[ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოება|ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელმა საზოგადოებამ]]“, რომლის თაოსნობითა და ძალისხმევით სახალხო სკოლები იქნა გახსნილი. სამეგრელოს თითქმის ყველა სასოფლო საზოგადოებაში ფუნქციონირებდა დაწყებითი სკოლა, რამაც მოსახლეობის კულტურული დონის ამაღლებას დიდად შეუწყო ხელი.

[[XX საუკუნე|XX საუკუნის]] დასაწყისში რეგიონში იყო 179 [[სკოლა]]. მის საგანმანათლებლო ცენტრს წარმოადგენდა [[ფოთი]], სადაც მოქმედებდა ვაჟთა და ქალთა გიმნაზიები, საქალაქო და სახელოსნო სასწალებლები, ქალაქის [[ბიბლიოთეკა]].

საბჭოთა ხელისუფელების დამყარების შემდეგ სახალხო განათლების სისტემის გარდაქმნას თან სდევდა ახალი სკოლების გახსნა და ბევრი სასკოლო შენობის აგება. მოსახლეობის მატების შესაბამისად იზრდებოდა მოსწავლეთა და მასწავლებელთა რიცხოვნება. ასე მაგალითად, [[1957]] სასწავლო წლის დასაწყისასთვის სამეგრელოში მოქმედებდა 379 ზოგადსაგანმანათლებლო სკოლა, 63.5 ათასი მოსწავლითა და 5.8 ათასი მასწავლებლით, 1970 წელს კი 422 სკოლა, 83.8 ათასი მოსწავლითა და 8.9 ათასი მასწავლებლით. 70–80–იან წლებში [[საქართველო]]ში მიმდინარე სხვადასხვა სოციალურმა პროცესებმა საგანმანათლებლო სკოლებისადა მოსწავლეების შემცირება გამოიწვია. სამეგრელოში უკვე [[1985]] წელს 401 სკოლა და 70.4 ათასი მოსწავლე ირიცხებოდა, ხოლო [[1990]] წ. – 383 სკოლა და 66.8 ათასი მოსწავლე.

=== ხელოვნება ===
[[ფაილი:Senaki theatre.jpg|200პქ|მინი|მარცხნივ|სენაკის თეატრი]]
მხარეში [[თეატრი]]ს ისტორია [[XIX საუკუნე]]ში იღებს სათავეს. [[ზუგდიდი|ზუგდიდში]] პირველი [[სპექტაკლი]] [[მოლიერი]]ს „უნებლიეთ ექიმი“ [[1869]] წელს დადგა მწერალმა [[ანტონ ფურცელაძე]]მ. [[1907]]–[[1908]] წლებში შექმნილ დრამწრეში უკვე 125 სცენისმოყვარე იყო გაერთიანებული.

[[1932]] წელს, ქალაქში საგანგებოდ აშენებულ შენობაში, გაიმართლა გამართა სპექტაკლები უკვე პროფესიონალური დრამატული თეატრის რანგში აყვანილმა კოლექტივმა. [[1959]] წლიდან, [[ზუგდიდი]]ს თეატრი [[შალვა დადიანი]]ს სახელს ატარებს.

სამეგრელოში, თეატრალური ცხოვრების ცენტრი იყო აგრეთვე ფოთი, სადაც [[1925]] წელს, იუზა ზარდალიშვილის ხელლმძღვანელობით, თეატრი დაარსდა. [[1936]] წლიდან, იგი ახალ შენობაში გადავიდა, [[1963]] წელს მას [[ვალერიან გუნია]]ს სახელი მოენიჭა. სანტერესო თეატრალური სპექტაკლები იდგმებოდა სენაკშიც, სადაც შესანიშნავი შენობა დგას, ამ თეატრში გამართულ წარმოდგენებში ერთ დროს მონაწილეობდა ქართული თეატრის უთვალსაჩინოესი დიდოსტატი [[აკაკი ხორავა]].
[[ფაილი:Theatre(Zugdidi).jpg|200px|thumb|ზუგდიდის დრამატული თეატრი]]
საბჭოთა პერიოდში მხარეში ფართოდ იყო განვითარებული მხატვრული თვითშემოქმედება, იქმნებოდა მხატვრული კოლექტივები მუსიკალური, თეატრალური, ქორეოგრაფიული, სახვითი, სახვითი და გამოყენებითი ხელოვნების ჟანრებში, სადაც გაერთინებული იყვნენ სხვადასხვა პროფესიისა და ასაკის [[ადამიანი|ადამიანები]]. ამ კულტურული საქმიანობის [[პოპულარიზაცია]]ს დიდად უწყობდა ხელს თვითშემოქმედების ოლიმპიადები, ფესტივალები, დათვალიერებები, კონკურსები, რომლებმაც ბევრი ნიჭიერი და თვითმყოფადი შემოქმედი გამოავლინა.

განსაკუთრებულ მნიშვნელოვან როლს თამაშობდა მხარის მოსახლეობის კულტურულ ცხოვრებაში ხალხური შემოქმედების ანსამბლები, რომლებიც არა მარტო რაიონულ ცენტრებში მოქმედებდა არამედ ბევრ სოფელშიც მოქმედებდა.

=== მედიცინა ===
[[ფაილი:Tsalenjikha5.jpg|thumb|left|200px|წალენჯიხის რაიონული საავადმყოფო]]
მკურნალობის კულტი სამეგრელოში, დიდი ხნის წინ არის შექმნილი: [[არქანჯელო ლამბერტი]]ს გადმოცემით, რომელიც XVII საუკუნის პირველ ნახევარს ეხება ''„მთელ კოლხეთში მეტად მიღებული არიან ექიმები და ხალხს ისე არაფერი არ ენატრება, როგორც ექიმის ხელობა“''<ref name=" სამეგრელო (ბუნება, მოსახლეობა მეურნეობა) – მურმან არდია, ჭიჭიკო ჯანელიძე, 1999 წ. გვ. 291">სამეგრელო (ბუნება, მოსახლეობა მეურნეობა) – მურმან არდია, ჭიჭიკო ჯანელიძე, 1999 წ. გვ. 291</ref>. მისი დაკვირვებით, სამეგრელოს მცხოვრებნი მეტად მოწადინებულნი არიან შეისწავლონ რაიმე წამალი და ცდილობენ სხვებსაც ასწავლონ. უფრო ცნობისმოყვარეებს ბევრი [[წამალი]] აქვთ შესწავლილი და საგანგები წიგნში ჩაწერილი. მას [[კარაბადინი]] ჰქვია, სადაც წერია სხვადასხვა საცხებლები. აბები და სასმელები. სამეგრელოში არიან ქალები, რომელნიც სიამოვნებით ეტანებიან ავადმყოფთა მოვლას, უნიშნავენ კვების რეჟიმს, უკეთებენ წამლებს.

რეგიონის დაბლობ ნაწილში, [[კოლხეთის დაბლობი]]ს დაჭაობებული ტერიტორიები და ნოტიო სუბტროპიკული ჰავა, წინათ მნიშვნელოვან სიძნელეებს უქმნიდა ადამიანების ცხოვრებასა და [[ჯანმრთელობა]]ს. [[XIX საუკუნე|XIX საუკუნის]] მეორე ნახევარში მოსახლეობაში ფართოდ გავრცელდა [[მალარია]], რომელიც არა მარტო სპობდა ადამიანთა სიცოცხლეს, არამედ გადარჩენილების ორგანიზმის დასუსტებას და იმუნიტეტის დაქვეითებას იწვევდა. ამ პერიოდში [[სენაკის მაზრა|სენაკის მაზრის]] ყოველ 1000 მცხოვრებზე წელიწადში ეპიდემიური დაავადების 152, ხოლო [[ზუგდიდი]]ს მხარეში 113 შემთხვევა მოდიოდა.

=== ტურიზმი ===
სამეგრელოს საკურორტო პოტენციალი წარმოდგენილია კლიმატურ-საკურორტო (მთის, ზღვის ჰავა), პლაჟურ-საკურორტო ([[ზღვა|ზღვის]] წყალი, [[ქვიშა]], [[მზე|მზის]] ნათების ხანგრძლივობა), ჰიდრომინერალური (თერმული და მინერალური წყაროები) რესურსებით. მათ ბაზაზე საბჭოთა პერიოდში განვითარებული იყო საკურორტო მეურნეობა, რომელიც სიმძლავრით და განვითარების დონით ჩამოუვარდებოდა [[აფხაზეთი]]სა, [[აჭარა|აჭარის]] და [[ბორჯომი|ბორჯომ]]-[[ბაკურიანი]]ს საკურორტო რაიონებს.

{{col-begin}}
{{col-break}}
{| class="collapsible"
! style="width:14em; background:	#E4FF91; text-align:left"| '''კურორტები'''
|-
| colspan=2|
{| border=1 cellpadding=5 cellspacing=0 style="font-size: 100%; border: gray solid 1px; border-collapse: collapse; text-align: left;"
|- style="background:#D0EA85 "
!№
!კურორტი
!პროფილი
!სიმაღლე <br />ზღვის დ.(მ)
|-
|1
|[[ანაკლია]]
|კლიმატური
|3
|-
|2
|[[მენჯი (კურორტი)|მენჯი]]
|ბალნეოლოგიური
|150
|-
|3
|[[ცაიში]]
|ბალნეოლოგიური
|150
|-
|4
|[[სქური]]
|ბალნეოლოგიური
|480
|-
|5
|[[ნოქალაქევი]]
|ბალნეოლოგიური
|150
|-
|6
|[[ლებარდე]]
|კლიმატური
|1600
|-
|}
|}
{{col-break}}
{| class="collapsible"
! style="width:14em; background: #E4FF91; text-align:left"|საკურორტე ადგილები
|-
| colspan=2|
{| border=1 cellpadding=5 cellspacing=0 style="font-size: 100%; border: gray solid 1px; border-collapse: collapse; text-align: left;"
|- style="background:#D0EA85 "
!№
!საკურორტე ადგილი
!პროფილი
!სიმაღლე <br />ზღვის დ.(მ)
|-
|7
|[[ყულევი]]
|ბალნეოლოგიური
|3
|-
|8
|[[ქვალონი]]
|ბალნეოლოგიური
|20
|-
|9
|[[ხორგა]]
|ბალნეოლოგიური
|15
|-
|10
|[[ბია (ხობის მუნიციპალიტეტი)|ბია]]
|ბალნეოლოგიური
|50
|-
|11
|[[ლუგელა]]
|ბალნეოლოგიური
|290
|-
|12
|[[ჭკადუაში]]
|ბალნეოკლ.
|300
|-
|13
|ურთა
|კლიმატური
|130
|-
|14
|[[ჯიხასკარი]]
|კლიმატური
|250
|-
|15
|[[წალენჯიხა]]
|კლიმატური
|300
|-
|16
|[[მუხური (ჩხოროწყუს მუნიციპალიტეტი)|მუხური]]
|კლიმატური
|270
|-
|17
|[[ოხარჩუე]]
|კლიმატური
|1350
|-
|18
|[[ტოკონაში]]
|კლიმატური
|1100
|-
|}
|}
{{col-end}}

=== სპორტი ===
სამეგრელო, ფიზიკური ვარჯიშების, ხალხური თამაშობების და სპორტის ეროვნული სახეობების განვითარების მხრივ ცნობილ ისტორიულ მხარედ ითვლება. მისი ეთნოგრაფია მდიდარია ფიზიკური აღზრდის და ხალხური თამაშების ამსახველი მასალებით. [[მშვილდოსნობა]], [[ცხენოსნობა]], [[ნიშანში სროლა]], [[ჭიდაობა]] და სხვ. საუკუნეების მანძილზე თაობიდან თაობას გადაეცემოდა და ადამიანებს უვითარებდა სიმარდეს, სისწრაფეს, ფიზიკურ ძალას, სიზუსტეს, მოხერხებულობას და სხვა ვაჟკაცურ თვისებებს.
[[ფაილი:Mercier. Mingrelien (Asie). Auguste Wahlen. Moeurs, usages et costumes de tous les peuples du monde. 1843.jpg|180px|thumb|left|ძველი მეგრელი კაცი]]
[[არქანჯელო ლამბერტი]] თავის „სამეგრელოს აღწერაში“ საინტერესო ცნობებს იძლევა მხარეში გავრცელებული თამაშების შესახებ. ''„ჭადრაკსა და ნარდს უფრო ქალები ეტანებიან, ვიდრე კაცები და ისე მარდად და ხელოვნურად თამაშობენ, რომ საუცხოო სანახავია. ბანქო იშვიათია და მხოლო უდიდებულესი თავადები თამაშობენ.“'' აღწერს აგრეთვე პოპულარულ ყაბახსა და მხედრების ჩოგნით ბურთის თამაშს (ცხენბურთს), რომელიც საღამომდე ბრძლედებოდა და დიდად გასართობ და სასიამოვნო ვარჯიშობად მიაჩნია.

[[მეგრელები]]ს ცხენისადმი სიყვარულის ტრადიცია ამ ცხოველის მოშენების, გახედნის, მათი შეჯიბრების მოწყობის დიდ უნარსა და მხედრულ ოსტატობაშიც გამოიხატებოდა. სამეგრელოში ცხენს საგანგენო გამხედნავი ([[მწვრთნელი]]) ჰყავდა, რომელიც მას ალურში ანუ სიარულში ავარჯიშებდა. ცხენის სვლებს თავისი სახელი ჰქონდა: „[[ლაფშური]]“ (ჩქარი ნაბიჯით სიარული), „[[ძარგვალი]]“ (ძუნძულით სიარული), „[[თოხარიკი]]“ (იორღა) – მარდად და კოხტად სიარული და ა. შ.

[[საქართველო]]ში და კერძოდ სამეგრელოში ძალიან იყო გავრცელებული [[დოღი]], რომელიც გარდაცვლილი [[მამაკაცი]]ს წლისთავზე იმართებოდა და მასში მონაწილეობდა ყველა, ვისაც კი მიცვალებულის პატივისცემა სურდა. [[მარულა]]ს (საგანგებოდ ნავარჯიშევი ცხენების შეჯიბრი გრძელ 20–25 კმ-იან დისტანციაზე), წელიწადში რამდენიმეჯერ აწყობდნენ დიდ დღესასწაულებთან დაკავშირებით. დოღში და მარულაში გამარჯვებულებს დიდი სახელი და ჯილდო ([[დროშა]], [[ფული]], ნივთები) ელოდათ. იმართებოდა სხვა საცხენოსნო შეჯობრებებიც: „[[კიდირობა]]“, „[[ისინდუა]]“ (ხელშუბების სროლა), „[[თარჩია]]“ (ბაირაღების გატაცება) და სხვა.

მხარის სპორტული განვითარებისთვის ერთგვარი სასიკეთო ნაბიჯი გადაიდგა 80-იან წლებში. კერძოდ [[ზუგდიდი|ზუგდიდში]], აშენდა ენგურის ქაღალდკომბინატის სპორტულ-გამაჯანსაღებელი კომპლექსი (დახურული საცურაო აუზი, სპორტული დარბაზები, მოედნებით, სარეაბილიტაციო ბაზით), ხოლო [[ხობი|ხობში]] – დიდი სპორტული კომპლექსი. იგი უნიკალური იყო საქართველოში თავისი 50-მეტრიანი საცურაო აუზით და ორიათასადგილიანი ტრიბუნით, მეორე აუზი სახტომი კოშკით და ორი საჭყუმპალაოთი, საცურაო კომპლექსთან მიშენებული ადმინისტრაციული შენობით, (სადაც მოთავსებული იყო ასადგილიანი სასტუმრო, საკონფერენციო დარბაზი, სპორტსმენთა დასასვენებელი კუთხეები) მის გვერდით განლაგებული [[ფეხბურთი]]ს სარბენ ბილიკიანი სტადიონით, ღია მოედნით.

ქვეყნის მასშტაბით გამოირჩეოდა ფოთში საერთაშორისო სტანდარტების დონეზე შექმნილი საწყალოსნო-სათხილამურო ბაზა მალთაყვის ტყე-პარკში, რომელმაც [[1991]] წელს ევროპის ჩემპიონატს უმასპინძლა. ქალაქს გააჩნდა ასევე საიალქნო კლუბი ნავსადგურის აკვატორიაში. იქვე ფუნქციონირებდა 50-მეტრიანი საცურაო 300-ადგილიანი ტრიბუნით.

== გალერეა ==
წალენჯიხა:

<gallery>
ფაილი:Tsalenjikha Cathedral (front).jpg|წალენჯიხის საკათედრო ტაძარი
ფაილი:Tsalenjikha2.jpg|ტაძარი წალენჯიხის შესასვლელთან
ფაილი:Tsalenjixa22.jpg|წალენჯიხის ცენტრი
ფაილი:Tsalenjixa36.jpg|წმინდა ნინოს ქუჩა წალენჯიხაში
ფაილი:Tsalenjixa26.jpg|წალენჯიხის კინოთეატრი
ფაილი:Tsalenjixa,chanistskali4.jpg|[[მდინარე]] [[ჭანისწყალი]]
ფაილი:Tsalenjikha1.jpg|მდინარე ჭანისწყლის მიდამოები
ფაილი:Tsalenjixa27.jpg|წალენჯიხის ბაზარი
ფაილი:Tsalenjixa28.jpg|სავაჭრო ცენტრი წალენჯიხაში
ფაილი:Tsalenjixa35.jpg|[[მდინარე]] ჭანისწყლის მიდამოები
ფაილი:Tsalenjixa24.jpg|უტუ მიქავას ძეგლი წალენჯიხაში
ფაილი:Tsalenjikha.jpg|წალენჯიხის შესასვლელი
ფაილი:Tsalenjikha.chanistckali.jpg|მდინარე ჭანისწყალი (ხედი ერთ-ერთი ხიდიდან)
</gallery>
ზუგდიდი:
<gallery>
ფაილი:Dadiani Palace and church.jpg|დადიანების მუზეუმი და ზუგდიდის საკათედრო ტაძარი
ფაილი:Zugdidi2009.jpg|სამეგრელოს და ზემო სვანეთის მხარის ადმინისტრაციის შენობა
ფაილი:Zugdidi5.jpg|პარკი, დადიანების მუზეუმის უკან
ფაილი:Dadiani Palace.jpg|დადიანების მუზეუმი
ფაილი:Zugdidi48.jpg|კინოთეატრი „ატრიუმი“
ფაილი:Zugdidi59.jpg|ზუგდიდის ცენტრალური ქუჩა
ფაილი:Zugdidi66.jpg|ზუგდიდის ბაზარი
ფაილი:Zugdidi56.jpg|ილია ჭავჭავაძის ძეგლი ზუგდიდში
ფაილი:Zugdidi57.jpg|ცენტრალური მოედანი
ფაილი:Zugdidi52.jpg|კვირაცხოვლობის ტაძარი (ზუგდიდი)
ფაილი:Zugdidi49.jpg|სამეგრელოს და ზემო სვანეთის მხარის ადმინისტრაციის შენობა
ფაილი:Korckheli1.jpg|სოფელი [[კორცხელი]]
ფაილი:Zugdidi42.jpg|ღვთისმშობლის შობის ტაძარი ზუგდიდში
</gallery>
სენაკი
<gallery>
სურათი:Nokalakevi4.jpg
სურათი:Nokalakevi102.jpg
სურათი:Nokalakevi101.jpg|
სურათი:Nokalakevi3.jpg
სურათი:Nokalakevi25.jpg
სურათი:Nokalakevi27.jpg|
სურათი:Nokalakevi19.jpg
სურათი:Nokalakevi23.jpg|
სურათი:Nokalakevi12.jpg
</gallery>

== იხილეთ აგრეთვე ==
* [[მეგრული ენა]]
* [[მეგრელები]]
* [[სამეგრელოს მთავრები]]
* [[კოლხეთის სამეფო]]

== ლიტერატურა ==
* [[არქანჯელო ლამბერტი]]: სამეგრელოს აღწერა იტალიურიდან თარგმნა ალექსანდრე ჭყონიამ ; რედ.: ნუგზარ ანთელავა - თბ., 1991.
* ''ელიავა, გივი'',  ეთნოგრაფიული სამეგრელო: (ალბომი) / [რედ.: პ. კირთაძე] ; მარტვილის სარაიონთაშორისო სამხარეთმცოდნეო მუზეუმი - მარტვილი, 1989.
*სამეგრელო: კოლხეთი, ოდიში : ([[არქეოლოგია|არქეოლოგიის]], [[ენათმეცნიერება|ენათმეცნიერების]], [[ისტორია|ისტორიის]], [[ხუროთმოძღვრება|ხუროთმოძღვრებისა]] და [[ეთნოლოგია|ეთნოლოგიის]] ნარკვევები) / ილია ანთელავას საერთო რედ. ; საქ. მეცნ. აკად., სამეგრელოს სამხ. სამეც. ცენტრი - თბ.; ზუგდიდი : ინტელექტი, 1999.
* ელიავა, გივი: ალბომი პატრიარქატიდან მომდინარე გვართა (გვარ-სახელთა) ამოსავალი ძირებისა, პატრონიმიის თანმიმდევრობით, სამეგრელოს მასალების შუქზე / [რედ.: დ. ელიავა] ; მარტვილის სარაიონთაშორისო სამხარეთმცოდნეო ეროვნ. მუზეუმი - მარტვილი ; ქუთაისი, 1998.
* ''მაკალათია, სერგი'': სამეგრელოს ისტორია და ეთნოგრაფია  [ნაწ. 1] თბ. : უფლისციხე, 1992.
* ''ელიავა, გივი'', სამეგრელო ჩემს თვალსაწიერში / [რედ.: ილია ტაბაღუა ; მხატვ.: თამარ თაყაიშვილი] (ნაწ. 1) - თბ., 1996.
* საქართველოს ტოპონიმია: (მასალები) / თსუ, ახალი ქართ. ენის კათედრასთან არსებ... ონომასტიკის სამეცნ.-კვლევ. ლაბორატორია - თბ., 1999 (ტ. 2) : ა. ქართლის ჰიდრონიმია. ბ. ქვემო იმერეთის ჰიდრონიმია. გ. ზემო სამეგრელოს ჰიდრონიმია / [მოამზადეს ს. მელიქიძემ და სხვ.] - , 1999.
* ტუღუში, აბესალომ: სამეგრელოს სამთავროს ისტორია : (მოკლე კურსი) / თსუ-ს ზუგდიდის ფილიალი ; [რედ.: გონელი არახამია] - ზუგდიდი, 1999.
* ქაჯაია, ოთარ: „ვაზის გაშენება-მოვლასთან დაკავშირებული ლექსიკა მეგრულში“ (ზუგდიდის რაიონის მეტყველების მიხედვით) - თბ., 1958.

== რესურსები ინტერნეტში ==
{{მინიდაფა
|პორტალი = სამეგრელო
|ვიქსიკონი = 
|ვიკიწიგნები = 
|ვიკიციტატა = სამეგრელო
|ვიკიწყარო = 
|ვიკისახეობები = 
|ვიკისიახლეები = 
|ვიკისაწყობი = Category:Samegrelo|სამეგრელო
|მეტავიკი = 
}}
* [http://www.scribd.com/doc/2273647/Conflict-in-Abkhazia-Cases-of-Cooperation-in-Favour-of-Caucasus-or-again-Confederation-of-Caucasus პროფ. ტარიელ ფუტკარაძე: კონფლიქტი აფხაზეთში, როგორ ხორციელდება „თანამშრომლობა კავკასიის საკეთილდღეოდ“ და კვლავ კავკასიის ფედერაცია?! (სამეგრელოს სავარაუდო როლზე მომავალ კავკასიაში)]
* [http://burusi.wordpress.com/history/megrelians/ სამეგრელო]
* [http://xmf.wikipedia.org მეგრული ვიკიპედია]

== სქოლიო ==
{{სქოლიოს სია|2}}

{{საქართველოს ისტორიული მხარეები}}
{{სამეგრელო}}

[[კატეგორია:სამეგრელო]]