იხილეთ წყარო გვერდისთვის ტანინ კრაივიჩენი

{{ინფოდაფა ლიდერი
| სახელი =ტანინ კრაივიჩენი“
| სურათი=   Tanin2011.jpg
| სურათის ზომა = 250პქ
| წარწერა სურათის ქვეშ=
| ხელმოწერა =   
| დაბადების თარიღი = [[5 აპრილი]], [[1927]]
| დაბადების ადგილი= [[ბანგკოკი]], [[ტაილანდი]]
| გარდაცვალების თარიღი =  
| გარდაცვალების ადგილი= 
| მოქალაქეობა =
| ეროვნება =
| საარჩევნო ოლქი =
| მამა =
| დედა =
| მეუღლე = კარენ ანდერსონი
| შვილები= 
| განათლება =
| პროფესია = იურისტი
| საქმიანობა =
| რელიგია = [[ბუდიზმი]]
| ჯილდოები =
| პარტია =  [[მეცხრე ძალა]]
| საიტი=
| რიგი = [[ტაილანდი]]ს პრემიერ-მინისტრი
| თანამდებობა დაიკავა = [[8 ოქტომბერი]], [[1976]]
| თანამდებობა დატოვა = [[20 ოქტომბერი]], [[1977]]
| ვიცე-პრეზიდენტი  =
| მონარქი = [[პუმიპონ ადულიადეტი|რამა IX]] 
| პრემიერ-მინისტრი =
| წინამორბედი = [[სენი პრამოტი]]
| მემკვიდრე = [[კრიანგსაკ ჩამამანანი]]
| რიგი2 = 
| თანამდებობა დაიკავა2 =  
| თანამდებობა დატოვა2= 
| წინამორბედი2 =  
| მემკვიდრე2 =  
| პრეზიდენტი2=
| ვიცე-პრეზიდენტი2 =
| პრემიერ-მინისტრი2=
}}
'''ტანინ კრაივიჩენი“''' ({{lang-th|เปรม ติณสูลานนท์}},  დ. [[5 აპრილი]], [[1927]], [[ბანგკოკი]], [[ტაილანდი]]) — [[ტაილანდი]]ს  პოლიტიკური მოღვაწე, იურისტი. ქვეყნის მე-14 პრემიერ-მინისტრი [[1976]]-[[1977]] წლებში. სამეფო საიდუმლო საბჭოს წევრი. მონარქისტი, ანტიკომუნისტი.

== ბიოგრაფია ==
წარმოშობით საბანკო ლომბარდის მფლობელი ჩინელი ემიგრანტის ოჯახიდანაა. დაასრულა ტამასატის უნივერსიტეტის იურიდიული ფაკულტეტი. [[1948]]-[[1953]] წლებში სწავლას განაგრძობს დიდ ბრიტანეთში, სადაც ასრულებს ლონდონის ეკონომიკურ სკოლას. მუშაობდა ადვოკატად ლონდონში, დაქორწინდა დანიელზე. 

ტაილანდში დაბრუნების შემდეგ მუშაობა დაიწყო იუსტიციის სამინისტროში. გაიკეთა მოსამართლის სწრაფი კარიერა. რამდენიმე ხნით იყო უზენაესი საბჭოს თავმჯდომარე. ხელმძღვანელობდა ტაილანდის ადვოკატთა გაერთიანებას.

ტანინ კრაივიჩენი ცნობილია თავისი მონარქიულ-კონსერვატიული შეხედულებებით, ტაილანდური ულტრაროიალიზმის ლიდერი. ტავის სიტყვებში, წიგნებში, სატელევიზიო გამოსვლებში აკრიტიკებდა მემარცხენეებსა და კომუნისტებს. [[1973]] წელს სამხედრო ხელისუფლების დამხობის შემდეგ გახდა მეფის მიერ დანიშნული პარლამენტის დეპუტატი. იგი მომხრე იყო კომუნისტური პარტიის აკრძალვისა და პროფკავშირების გაუქმების. [[ინდოჩინეთის მეორე ომი|ინდოჩინეთის ომში]] კომუნისტების გამარჯვების, კომუნისტური პარტიის მმართველობის ქვეშ [[ვიეტნამი]]ს გაერთიანების, [[კამბოჯა]]ში და [[ლაოსი|ლაოსში]] კომუნისტური მმართველობის დამყარების შემდეგ იგი მუდმივად მიუთიტებდა კომუნისტურ საფრთხეზე და მოითხოვდა გადამწყვეტი ზომების მიღებას კომუნისტების საწინააღმდეგოდ. იგი შიშობდა რომ ტაილანდი არ გამხდარიყო დომინოს პრინციპის შემდეგი მსხვერპლი. 

[[1976]] წელს პოლიტიკურმა დაპირისპირებებმა და ეკონომიკურმა კრიზისმა პიკს მიაღწია. [[სენი პრამოტი]]ს ლიბერალურმა მთავრობამ დაკარგა ქვეყანაზე კონტროლი. ამ ფონზე გადაწყვიტეს პრემიერის თანამდებობაზე დაებრუნებითა ყოფილი პრემიერი [[1973]] წელს დამხობილი დიქტატორი [[ტანომ კიტიკაჩონი]]. მემარცხენე ძალებმა წამოიწყეს სტუდენტური საპრტესტო აქციები, რომლის ეპიცენტრიც გახდა ტამასატის უნივერსიტეტი. პოლიციამ 6 ოქტომბერს დაარბია სტუდენტური თავყრილობა. ამავე დღეს თავდაცვის მინისტრმა ტანამდებობიდან გადააყენა პრემიერი პრამოტი. სამხედრო გადატრიალებას დაეთანხმა მეფეც.

თავდაპირველად კრაივიცენის მთავრობას მხარდაჭერა ჰქონდა, მაგრამ უკვე [[1977]] წლის მარტში აშკარა გახდა, რომ ახალი გადატრიალება იყო საჭირო. [[1977]] წლის 20 ოქტომბერს ეროვნულმა სამხედრო საბჭომ პრემიერი გადააყენა, ახალი მთავრობის მეთაური გახდა [[კრიანგსაკ ჩამამანანი]]. 

თანამდებობიდან გადაყენებისთანავე მეფემ ტანინ კრაივიჩენი დანიშნა საიდუმლო საბჭოს წევრად და 35 წელი რჩებოდა გავლენიანი საკონსულტაციო საბჭოს წევრად. 

ტანინ კრაივიჩენი ჰქონდა კვალიფიციური ადვოკატის, ერთგული და პატიოსანი ადამიანის რეპუტაცია. თუმცა მისი პრემიერობა  არ იყო წარმატებული. ამავე დროს უნდა ითქვას, რომ [[1976]] წლის ოქტომბრის მოვლენები [[ცივი ომი]]ს ერთ-ერთი ეპიზოდი იყო: კომუნისტების დევნა ინდოჩინეთში შეწყდა. გარდა ამისა კრაივიცენის მთავრობამ თავის თავზე აიღო პოლიტიკური და სოციალ-ეკონომიკური კრიზისი.

==ლიტერატურა==
* Nelson Peagam (1976), "Judge picks up the reigns", Far Eastern Economic Review,  
* Jim Glassman (1999), Thailand at the margins: State power, uneven development, and industrial transformation, University of Minnesota, 
* Chris Baker; Pasuk Phongpaichit (2009), A History of Thailand (Second ed.), Cambridge University Press, p. 192, ISBN 978-0521-767-682
* Elliott Kulick; Dick Wilson (1996), Time for Thailand: Profile of a New Success, Bangkok: White Lotus,  
* Chris J. Dixon (1999), The Thai Economy: Uneven Development and Internationalisation, 98: Routledge
* Chai-Anan Samudavanija (1982), The Thai Young Turks, Singapur: Institute of Southeast Asian Studies,

{{DEFAULTSORT:კრაივიჩენი, ტანინ}}
[[კატეგორია:ტაილანდის პრემიერ-მინისტრები]]
[[კატეგორია:დაბადებული 1927]]
[[კატეგორია:დაბადებული 5 აპრილი]]