იხილეთ წყარო გვერდისთვის შიოლა ღუდუშაური

[[ფაილი:შიოლა ღუდუშაური.jpg|მინი|მარჯვნივ|შიოლა ღუდუშაურის ძეგლი [[სნო|სნოში]].]]
'''შიოლა ღუდუშაური''' — XVII საუკუნის I ნახევრის [[მოხევეები|მოხევე]]. აღმოსავლეთ საქართველოს მთის ფოლკლორიდან ცნობილია, როგორც [[ხევი (მხარე)|ხევზე]] გაბატონების მოსურნე, რისთვისაც თემმა ის მოკლა.

ხევსა და [[ხევსურეთი|ხევსურეთში]] გავრცელებული ხალხური ლექსებისა და თქმულებების მიხედვით, სიმამაცითა და სისასტიკით ცნობილი შიოლა ღუდუშაური [[ზურაბ არაგვის ერისთავი|ზურაბ არაგვის ერისთავს]] შეკავშირებია ხევზე გაბატონების მიზნით, [[აზნაური|აზნაურობა]] მიუღია, [[სნო]]ში [[სნოს ციხე|ციხე]] აუგია და [[აჩხოტი]]ს ბატონად დამჯდარა. ღუდუშაურის ბატონობით და მის მიერ დაწესებული ბეგარით შეწუხებულმა მოხევეებმა შიოლასთან დაახლოებული [[ხევსურები|ხევსური]], სახელად მთრეხელი, მოისყიდეს და გააზნაურებული თანამეთემე მოაკვლევინეს. შემდგომში ღუდუშაურების გვარის ზოგიერთი წარმომადგენელი (მათ შორის, კათოლიკოს-პატრიარქი [[ილია II]]) შიოლაშვილებად იწოდა. ფოლკლორული ცნობები შიოლას შესახებ თავიანთ შემოქმედებაში გამოიყენეს [[ალექსანდრე ყაზბეგი|ალექსანდრე ყაზბეგმა]] (დაუმთავრებელი მოთხრობები  „შიოლა ღუდუშაური“ და „ნინო“) და [[გურამ დოჩანაშვილი|გურამ დოჩანაშვილმა]] („აჩხოტელების ბატონი“, [[1967]]).  

==ლიტერატურა==
* ხევი / სერგი მაკალათია. - ტფ., 1934. – გვ. 42-43;
* მოხევეები და ბატონყმობა // ხევი და მოხევეები / გ. ქერაშვილი. - თბ., 2012. – გვ.52-56;
* ქართული ხალხური პოეზია : ხევსურული / აკაკი შანიძე ; რედ.: მ. შანიძე, ა. არაბული ; გამომც. რედ. ც. ჯიშკარიანი ; ივ. ჯავახიშვილის სახ. თბ. სახელმწ. უნ-ტი.. - [მე-გამოცემა]. - თბ., 2009. – გვ. 337.

{{DEFAULTSORT:ღუდუშაური, შიოლა}}

[[კატეგორია:XVII საუკუნის ქართველები]]
[[კატეგორია:ქართველი დიდებულები]]
[[კატეგორია:ღუდუშაურები|შ]]