იხილეთ წყარო გვერდისთვის ჰერმან ჯოზეფ მალერი

'''ჰერმან ჯოზეფ მალერი''' ({{lang-en|Hermann Joseph Muller}}; დ. [[21 დეკემბერი]], [[1890]], [[ნიუ-იორკი]] — გ . [[5 აპრილი]], [[1967]], [[ინდიანაპოლისი]], [[ინდიანა]]) — [[ამერიკელები|ამერიკელი]] გენეტიკოსი. [[1910]] წელს დაამთავრა [[კოლუმბიის უნივერსიტეტი]]. [[1925]]–[[1932]] წლებში იყო [[ტეხასი]]ს შტატის პროფესორი, [[ტომას ჰანტ მორგანი|ტომას ჰანტ მორგანთან]], ა. ჰ. სტერტივანთან და კალვინ ბრიჯეზთან ერთად მონაწილეობდა მემკვიდრულობის ქრომოსომული თეორიის დამუშავებაში. [[1920]]–[[1932]] წლებში სწავლობდა მუტაციური პროცესის კანონზომიერებებს და [[დროზოფილა|დროზოფილებზე]] ჩატარებული ცდებით დაამტკიცა ([[1927]]) [[რენტგენის სხივები]]ს მოქმედებით მუტაციების ხელოვნურად გამოწვევის შესაძლებლობა, რაც საფუძვლად დაედო [[რადიაციული გენეტიკა|რადიაციული გენეტიკის]] ჩამოყალიბებას. გენთა შეჭიდულობისა და [[კროსინგოვერის მოვლენა|კროსინგოვერის მოვლენის]] შესწავლისათვის, აგრეთვე ხელოვნური [[მუტაგენეზი]]ს აღმოჩენისათვის [[1946]] წელს მიენიჭა [[ნობელის პრემია]].

==ლიტერატურა==
{{ქსე|6|386}} 

{{ნობელის პრემია ფიზიოლოგიასა და მედიცინაში}}
{{ნობელის პრემია 1946}}

{{DEFAULTSORT:მალერი, ჰერმან ჯოზეფ}}
[[კატეგორია:ამერიკელი ბიოლოგები]]
[[კატეგორია:დაბადებული 21 დეკემბერი]]
[[კატეგორია:დაბადებული 1890]]
[[კატეგორია:გარდაცვლილი 5 აპრილი]]
[[კატეგორია:გარდაცვლილი 1967]]
[[კატეგორია:ნობელის პრემიის ლაურეატები ფიზიოლოგიასა და მედიცინაში]]
[[კატეგორია:ნობელის პრემიის ლაურეატები ანბანის მიხედვით]]