იხილეთ წყარო გვერდისთვის 6 000 გარეჯელი მოწამე

{{ინფოდაფა წმიდანი
| სახელი = 6 000 გარეჯელი მოწამე
| სურათი = 6000_garejeli_mowame.jpg
| alt = 
| წარწერა = 
| სათაური = 
| დაბადების_თარიღი = 
| დაბადების_ადგილი = 
| გარდაცვალების_თარიღი = 1616
| გარდაცვალების_ადგილი = [[გარეჯა]]
| შერაცხვის_თარიღი = 
| შერაცხვის_ადგილი = 
| შერაცხა = 
| ხსენების_დღე = [[ბრწყინვალე შვიდეული]]ს სამშაბათი
| ატრიბუტები = 
}}
'''6 000 გარეჯელი მოწამე''' — წმიდანი ექვსი ათასნი მოწამენი, დავით გარეჯის უდაბნოში მოწყვეტილნი (გ. [[1616]]). [[საქართველოს მართლმადიდებელი სამოციქულო ეკლესია|საქართველოს მართლმადიდებელი სამოციქულო ეკლესიის]] წმინდანნი. ხსენების დღე [[ბრწყინვალე შვიდეული]]ს სამშაბათს.

[[დავითგარეჯა|დავით გარეჯის]] ლავრა დასაბამს [[VI საუკუნე|VI საუკუნიდან]] იღებს და იმთავითვე ხდება [[საქართველო]]ს სულიერებისა და კულტურის ერთ-ერთი ბრწყინვალე კერა. დავით გარეჯის ლავრას იქ მოღვაწე ბერ-მონაზონთა სიმრავლის გამო ბერთა ქალაქს უწოდებდნენ. ლავრა მრავალგზის დარბეულა მტერთა მიერ, მრავალი გარეჯელი მამა აღსრულებულა მოწამეობრივად, მაგრამ განსაკუთრებულია [[1616]] წლის [[აღდგომა]] ღამეს „სიკვდილითა სიკვდილის დათრგუნვა“.

[[1615]] წელს [[სპარსეთი]]ს [[შაჰ-აბასი]] დიდძალი ლაშქრით თავს დაესხა საქართველოს, ქვეყნის დაპყრობისა და აოხრების შემდეგ, იგი სანადიროდ გაემართა [[გარეკახეთი]]ს ველებში. [[გარეჯის სერი]]ს მთებში მას შემოაღამდა და იქვე დაბანაკდა მხლებლებთან ერთად. შუაღამისას შაჰის ყურადღება მიიპყრო შორს, მთაზე მოძრავმა ცეცხლოვანმა მწკრივმა. უსჯულოს თავიდან მოჩვენება ეგონა, მაგრამ შემდეგ აუხსნეს: ამ ადგილებში ბერები ცხოვრობენ, რომლებიც ახლა ქრისტეს აღდგომას აღნიშნავენ და ანთებული სანთლებით გარს უვლიან ეკლესიასო. შაჰმა ბრძანა, მონასტერში მეომრები გაეგზავნათ და ამოეხოცათ ბერები.

ამავე ღამეს ღვთის ანგელოზი გამოეცხადა დავით გარეჯის ლავრის წინამძღვარს არსენს და აუწყა: „უფალი ჩვენი იესო [[ქრისტე]] დღეს თავის ზეციურ სავანეში მოგიწოდებთ ყველას. ამ ღამით თქვენ დიდი გამოცდა გელით - მახვილით მოისრებით. ვისაც სურს, დაზოგოს თავისი დროებითი სიცოცხლე, დაე, გაიქცეს ან დაიმალოს, ხოლო ვისაც სწყურია იხსნას სული თვისი მარადისობისათვის, მახვილით მოწყდება და უფლის მიერ უხრწნელი გვირგვინით შეიმკობა. გამოუცხადე ღმრთის ეს მოწოდება სავანეში შეკრებილ ყველა ბერს“.

წინამძღვარმა ყველას აუწყა ჩვენების შესახებ და მამებმაც იწყეს მოწამეობრივი ღვაწლისთვის მზადება. მხოლოდ ორ მორჩილს შეეშინდა სიკვდილის და მონასტრის მოშორებით ერთ-ერთ მთაზე დაიმალა.

წირვის ბოლოს „[[მამაო ჩვენო]]ს“ გალობისას სპარსი მეომრები გარს შემოერტყნენ სავანეს. მონასტრის წინამძღვარი მაშინვე  გავიდა რაზმის მეთაურთან და თხოვა წირვის დასრულებისა და ზიარების ნება დაერთოთ საძმოსთვის.

სპარსელებმა მოითათბირეს და გადაწყვიტეს, მცირე დროის შემდეგ აღესრულებინათ შაჰის ბრძანება. მამებმა მიიღეს წმინდა ზიარება, ერთმანეთი გაამხნევეს და საზეიმოდ შემოსილები წარდგნენ უსჯულოთა წინაშე.

სპარსელებმა პირველად წინამღძვარს მოჰკვეთეს თავი, შემდეგ კი მხეცებივით დაერივნენ მამებს და უწყალოდ აჩეხეს ყველანი. ამ დროს სიკვდილის შიშით მონასტრიდან წასულმა ორმა მორჩილმა იხილა ზეციდან გარდამოსული ბრწყინვალე გვირგვინები, რომელთაგან ორი საწყალობლად ტივტივებდა ჰაერში. მორჩილები სასწრაფოდ დაბრუნდნენ უკან. სპარსელებმა ისინიც ნაკუწებად აჩეხეს და მიწაზე მიმოფანტეს ფრინველებისა და გარეული მხეცების შესაჭმელად. შემდგომ ამ ადგილას ამოვიდა ვარდის ბუჩქი, რომელიც [[XIX საუკუნე]]შიც ხარობდა, უწყლო, მშრალ და ქვიან ნიადაგზე.

მოგვიანებით ქართველთა მეფემ [[არჩილი|არჩილმა]] დიდი გულმოდგინებით შეაგროვა მოწამეთა ძვლები და ქვის დიდ საწნახელში მოათავსა ტრაპეზის მარცხენა მხარეს. წმიდა ძვლებიდან კეთილსურნელოვანმა [[მირონი|მირონმა]] იწყო დენა.

[[წმიდა დავითი]]სა და წმიდა [[იოანე ნათლისმცემელი|იოანე ნათლისმცემლის]] მონასტერთა ძმობამ თხოვნით მიმართა კათოლიკოს [[ანტონ I (კათოლიკოსი)|ანტონ I]], შეედგინა მათთვის ღვთისმსახურება და მათ პატივსაცემად დაედგინა ბრწყინვალე შვიდეულის სამშაბათი.

== იხილეთ აგრეთვე ==
* [[ქართველი წმინდანები]]

== ლიტერატურა ==
* დეკანოზი ზაქარია (მაჩიტაძე), მანანა ბუკია, მაკა ბულია, „ქართველ წმიდანთა ცხოვრება“, თბილისი, 2004 წ.

[[კატეგორია:ქართველი წმინდანები]]
[[კატეგორია:XVII საუკუნის ქრისტიანი წმინდანები]]