ისე-მონოგატარი

„ისე-მონოგატარი“ — IX-X საუკუნეების იაპონური ლირიკული თხზულება. დაყოფილია 125 ნაწილად. თითოეული ნაწილი ფორმალურად ერთმანეთისაგან დამოუკიდებელი ეპიზოდია, რომელშიც ორგანულადაა შერწყმული ლექსი და პროზა. ლექსი (ტანკა) ყოველი ეპიზოდის ძირითადი ელემენტია. „ისე-მონოგატარის“ პროზა ლექსიდან შობილი მოთხრობაა: მასში გადმოცემულია ლექსის შეთხზვის ფაქტობრივი (ზოგჯერ გამოგონილი) მიზეზი, გარემო, სიტუაცია ეპიზოდების ერთმანეთთან აკავშირებს სიუჟეტის ერთიანობა და საერთო თემა — სიყვარული. ლექსები ამოკრებილია სხვადასხვა ანთოლოგიიდან და ზოგჯერ ახალი ინტერპრეტაციითაა წარმოდგენილი, შეტანილია უფლისწული პოეტის არივარა ნარიხირას ლექსებიც. თხზულების შინაარსიც ნაწილობრივ მის სახელთანაა დაკავშირებული, ამიტომაც „ისე-მონოგატარი“ ავტორობას არივარას მიაწერენ. „ისე-მონოგატარი“ იაპონური თხრობითი ჟანრის პირველი ნიმუშია.

იხილეთ აგრეთვე

• მონოგატარი

ლიტერატურა

• ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 5, თარგი:ადგილის მითითება ბიბლიობმულებში, 1980. — გვ. 228.
• «Исэ-моногатари» и «Ямато-моногатари», წგნ. Конрад Н. И., Очерки японской литературы, М., 1973