ზურნა
იერსახე
თარგი:მრავალმნიშვნელოვნება/დიზაინი
![](https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/da/%E1%83%96%E1%83%A3%E1%83%A0%E1%83%9C%E1%83%90_%28%E1%83%94%E1%83%97%E1%83%94%E1%83%A0_%E1%83%99%E1%83%90%E1%83%AD%E1%83%99%E1%83%90%E1%83%AD%E1%83%90%E1%83%A8%E1%83%95%E1%83%98%E1%83%9A%E1%83%98%2C_2008%29.jpg/300px-%E1%83%96%E1%83%A3%E1%83%A0%E1%83%9C%E1%83%90_%28%E1%83%94%E1%83%97%E1%83%94%E1%83%A0_%E1%83%99%E1%83%90%E1%83%AD%E1%83%99%E1%83%90%E1%83%AD%E1%83%90%E1%83%A8%E1%83%95%E1%83%98%E1%83%9A%E1%83%98%2C_2008%29.jpg)
ზურნა — აღმოსავლეთის ქვეყნებში გავრცელებული ჩასაბერი საკრავი. საქართველოში ამზადებენ უმთავრესად გარგარის, აგრეთვე კაკლის ხისგან. ღეროზე ზედა მხრიდან ამოჭრილია 7-8 თვალი, ზურგის მხრიდან — ერთი. ბოლოგანიური ღეროს სიგრძე 280—300 მმ. ზურნის დიაპაზონია მცირე ოქტავის b-III ოქტავის C, ზოგჯერ შეიძლება IV ოქტავამდე გაზრდაც. მეზურნეების ანსამბლს (დასტა) შეადგენენ უსტაბაში (I მეზურნე), დამქაში (II მეზურნე) და მედოლე. ზურნა სახალხო დღესასწაულების — ქორწილის, ნიშნობის, ჭიდაობის, ყეენობის, ბერიკაობის — აუცილებელი კომპონენტი იყო. ხშირად იხსენიება XVII—XVIII საუკუნეების ქართულ ლიტერატურაში.
ლიტერატურა
![](https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4a/Commons-logo.svg/langka-35px-Commons-logo.svg.png)
ვიკისაწყობში არის გვერდი თემაზე:
- გრიშაშვილი ი., თხზ. კრ. ხუთ ტომად, ტ. 3, თბ., 1963;
- Абдуллаева С., Народные музыкальные инструменты Азербайджана, Баку, 1972;
- ჩხიკვაძე გ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 4, თარგი:ადგილის მითითება ბიბლიობმულებში, 1979. — გვ. 545.
რესურსები ინტერნეტში
|