იაპონიის კონსტიტუცია

იაპონია

ფაილი:Go-shichi no kiri crest 2.svg ეს სტატია არის ნაწილი სერიისა: იაპონიის პოლიტიკა და მთავრობა

კონსტიტუცია კონსტიტუცია ადამიანის უფლებები იმპერატორი იმპერატორი (სია) აკიჰიტო პარლამენტი წარმომადგ. პალატა მრჩეველთა პალატა მთავრობა პრემიერ-მინისტრი (სია) ნაოტო კანი კაბინეტი სამინისტროები სამართალი სასამართლო სისტემა პრეფექტურები პრეფექტურები გუბერნატორები არჩევნები არჩევნები მრჩეველთა პალატა: 2001, 2004, 2007, 2010 წარმომადგენელთა პალატა: 2003, 2005, 2009 პარტიები პარტიები დემოკრატები ლიბერალ-დემოკრატები საერთ. ურთ. საერთაშორისო ურთიერთობები სხვა ეკონომიკა ადამიანის უფლებები პოლიტიკური ექსტრემიზმი

სხვა ქვეყნები · ატლასი  პოლიტიკის პორტალი

იაპონიის კონსტიტუცია, ოფიციალურად იაპონიის სახელმწიფოს კონსტიტუცია (იაპონ. 日本國憲法, 日本国憲法, ნიჰონ-კოკუ კემპო:/ნიპონ-კოკუ კემპო:) — იაპონიის სახელმწიფოს უმაღლესი კანონი. მიღებული იქნა 1947 წელს.

კონსტიტუციის თანახმად, იაპონიაში არის მთავრობის პარლამენტური სისტემა, და ადამიანის ფუნდამენტალური უფლებების პატივისცემა და უზრუნველყოფა. კონსტიტუციის თანახმად იაპონიის იმპერატორია არის „სახელმწიფოს სიმბოლო და ხალხის ერთიანობის სიმბოლო“, თუმცა მას აკისრია სუფთა ცერომონიული და ნომინალური როლი.

ესკიზის შექმნის შეცდომა:

იაპონიის კონსტიტუციის პრეამბულა

კონსტიტუცია ცნობილია რამდენიმე სხვადასხვა სახელით – მათ შორის „ომის შემდგომი კონსტიტუცია“ (სენგო-კენპო) და „მშვიდობის კონსტიტუცია“ (ჰეივა-კენპო). კონსტიტუციის მეცხრე მუხლი უკრძალავს იაპონიას საკუთარი ჯარის ყოლასა და ომის გამოცხადებას. გარდა ამისა, იაპონიის კონსტიტუციაში წერია, რომ ქვეყნის დე-იურე მმართველი არის იმპერატორი.

კონსტიტუცია შეიქმნა მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ მოკავშირეების მიერ იაპონიის ოკუპაციისას და შეცვალა მილიტარისტების აბსოლუტური მონარქიული წყობა ლიბერალური დემოკრატიით. დღეისათვის იაპონიის კონსტიტუციაში არ იყო შეტანილი არცერთი დამატება ან შესწორება.

იხილეთ აგრეთვე

• იაპონიის კონსტიტუცია