ქიმიური წონასწორობა

ქიმიური წონასწორობა — სარეაქციო სისტემის მდგომარეობა, რომლის დროსაც პირდაპირი და საპირისპირო რეაქციების სიჩქარეები ტოლია. ქიმიური წონასწორობის დამყარების შემდეგ რეაქციაში მონაწილე ნივთიერებების კონცენტრაცია უცველელი რჩება, მაგრამ რეაქცია შეიძლება მაინც მიმდინარეობდეს. ამ დროს რეაქცია პირდაპირი და საპირისპირო მიმართულებით გრძელდება, თუმცა დროის ერთეულში ისეთივე რაოდენობის რეაქციის პროდუქტები მიიღება, რამდენიც კვლავ საწყის ნივთიერებად იშლება. ამიტომ, ქიმიურ წონასწორობას დინამიურ, ან მოძრავ წონასწორობას უწოდებენ.

ქიმიურ წონასწორობაზე მოქმედი ფაქტორები:

ტემპერატურა — ტემპერატურის გაზრდისას წონასწორობა გადაიხრება ენდოთერმული რეაქციის მიმართულებით, ხოლო შემცირებისას — ეგზოთერმული რეაქციის მიმართულებით.

წნევა — წნევის გაზრდისას წონასწორობა გადაიხრება რეაქციის იმ მიმართულებით, სადაც ნივთიერებათა რაოდენობა (მოლებში) ნაკლებია, შემცირებისას კი პირიქით. ეს პრინციპი მხოლოდ აირადი ნივთირებების შემთხვევაში მოქმედებს.

კონცენტრაცია — რეაქციის პროდუქტების კონცენტრაციის გაზრდისას წონასწორობა გადაიხრება რეაგენტთა მხარეს, ხოლო რეაგენტთა კონცენტრაციის გაზრდისას პროდუქტების მიღების მხარეს.

კატალიზატორი არ მოქმედებს ქიმიურ წონასწორობაზე, რადგან იგი თანაბრად ზრდის როგორც პირდაპირი, ასევე საპირისპირო რეაქციის სიჩქარეს.

დამოკიდებულება, რომლის შესაბამისადაც მოქმედებენ ზემოთ დასახელებული ფაქტორები ქიმიურ წონასწორობაზე პირველად ასახა ცნობილმა ფრანგმა ქიმიკოსმა, ანრი ლე შატელიემ. 1885 წელს მან თავისი პრინციპი ასეთი სახით წარადგინა:

თარგი:Blockquote

ლიტერატურა

Van Zeggeren, F.; Storey, S. H. (1970) The Computation of Chemical Equilibria. Cambridge University Press. Mainly concerned with gas-phase equilibria.
(1985) Computational Methods for the Determination of Formation Constants. Plenum Press.
Martell, A. E.; Motekaitis, R. J. (1992) The Determination and Use of Stability Constants. Wiley-VCH.

რესურსები ინტერნეტში

ქიმიური წონასწორობა — ენციკლოპედია „კრუგოსვეტი“