.svg){kind=link}
.svg){kind=link}
კონსტანციუს II
| კონსტანციუს II | |
|---|---|
| ფაილი:Bust of Constantius II (Mary Harrsch).jpg | |
| რომის იმპერიის იმპერატორი | |
| მმართ. დასაწყისი: | 337 |
| მმართ. დასასრული: | 361 |
| წინამორბედი: | კონსტანტინე I |
| მემკვიდრე: | იულიანე განდგომილი |
| პირადი ცხოვრება | |
| დაბ. თარიღი: | 7 აგვისტო, 317 |
| გარდ. თარიღი: | 3 ნოემბერი 361 |
| დინასტია: | კონსტანტინიანები |
| მამა: | კონსტანტინე I |
| დედა: | ფაუსტა |
[[:commons:Category:Lua error: Cannot create process: proc_open(/dev/null): Failed to open stream: Operation not permitted|Lua error: Cannot create process: proc_open(/dev/null): Failed to open stream: Operation not permitted]] ვიკისაწყობში | |
.jpg){kind=link}
კონსტანციუს II (ფლავიუს იულიუს კონსტანტინე, ლათ. Flavius Julius Constantius; დ. 7 აგვისტო, 317, სირმიუმი — გ. 3 ნოემბერი, 361, მოპუსკრენა, კილიკია) — რომის იმპერატორი 337-361 წლებში, ათჯერ კონსული.[1]
ცხოვრება
კონსტანტინე I დიდის შვილებს შორის იმპერიის დაყოფის შემდეგ (337 წელი) წილად ხვდა აზია და ეგვიპტე, მოგვიანებით ბალკანეთის ნახევარკუნძულიც (339 წელი). ძმების დაღუპვის (კონსტანტინე II — 340, კონსტანტი — 350 წელი) და უზურპატორის დამარცხების შემდეგ აღადგინა იმპერიის მთლიანობა და 353 წლიდან ერთპიროვნულად მართავდა მას. ცდილობდა კონსტანტინოპოლის ამაღლებას რომზე. მისის სასახლის კარი გამოირჩეოდა ბრწყინვალებით, გაძლიერდა ბიუროკრატია. შეიქმნა ჯაშუშების ფართო ქსელი. იმპერატორი მხარს უჭერდა არიანელობას. გააუქმა წარმართული ტაძრები, აკრძალა მსხვერპლთშეწირვა. გარდაიცვალა სპარსელების წინააღმდეგ ლაშქრობის დროს.
კონსტანციუსის შემდეგ იმპერატორი გახდა იულიანე განდგომილი.
ლიტერატურა
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 5, თარგი:ადგილის მითითება ბიბლიობმულებში, 1980. — გვ. 644-645.
სქოლიო
- ↑ Хронологический перечень и титулы римских императоров, цезарей, узурпаторов и претендентов. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2009-04-24. ციტირების თარიღი: 2010-05-26.
Lua error: Cannot create process: proc_open(/dev/null): Failed to open stream: Operation not permitted